شهادتی بزرگ در مراسم یادبود

۱.‏ علاوه بر سخنرانی چه چیز دیگری در مراسم یادبود می‌تواند توجه مهمانان را به خود جلب کند؟‏ توضیح دهید.‏

^۱ برای دعوت مردم به مراسم یادبود مرگ مسیح،‏ تلاش‌های فراوانی صورت گرفته است تا افراد بیشتری در این مراسم شرکت کنند.‏ مطالبی که آن‌ها در این مراسم می‌شنوند تنها موردی نیست که ممکن است آنان را تحت تأثیر قرار دهد.‏ خانمی در این مراسم به خصوص شاهد رفتار دوستانهٔ شرکت‌کنندگان بود.‏ همچنین سالن زیبا و تمیزی که برادران و خواهران داوطلب آن را بنا کرده بودند و از آن مراقبت می‌کردند،‏ توجه او را جلب کرد.‏ از این رو،‏ در این مهم‌ترین رویداد سالانه نه تنها سخنران بلکه هر یک از ما می‌تواند با رفتار و کردارش در این شهادت بزرگ سهیم باشد.‏ —‏ افس ۴:‏۱۶‏.‏

۲.‏ چگونه هر یک از ما می‌تواند به مهمانان شهادت دهد؟‏

^۲ به مهمانان خوش‌آمد گویید:‏ سلام و احوال‌پرسی گرم و صمیمانهٔ شما شهادتی خوب برای مهمانان است.‏ (‏یو ۱۳:‏۳۵‏)‏ حتی اگر قادر نباشید که با تک‌تک مهمانان صحبت کنید،‏ اما می‌توانید صمیمانه خود را به اطرافیانتان معرفی کنید.‏ (‏عبر ۱۳:‏۱،‏ ۲‏)‏ به کسانی توجه داشته باشید که به نظر می‌رسد کسی را نمی‌شناسند.‏ احتمالاً در ایّام یادبود مرگ مسیح آنان دعوتنامه‌ای را گرفته‌اند.‏ شاید بتوانید از آن‌ها بپرسید:‏ «این اوّلین باری است که در چنین مراسمی شرکت می‌کنید؟‏» و در کنارشان بنشینند و اگر سؤالی داشتند به آنان پاسخ دهید.‏ در صورتی که جماعت شما باید سالن را سریعاً ترک کند تا جماعتی دیگر بتواند از آن استفاده کند،‏ می‌توانید بگویید:‏ «خیلی دوست داشتم که بدانم در مورد این مراسم چه فکر می‌کنید.‏ آیا می‌توانم آدرس یا شمارهٔ تلفن‌تان را داشته باشم؟‏»‏

۳.‏ به آنانی که از فعالیت دست کشیده‌اند چگونه می‌توان خوش‌آمد گفت؟‏

^۳ به آنانی که از فعالیت دست کشیده‌اند خوش‌آمد گویید:‏ بدون شک،‏ برخی از مبشّرانی که از فعالیت دست کشیده‌اند،‏ در این مراسم شرکت می‌کنند و از جمله آنانی که فقط در مراسم یادبود مرگ مسیح حضور می‌یابند.‏ پس بجاست که به آنان خوش‌آمد گویید و شادی واقعی خود را از دیدنشان ابراز دارید.‏ (‏روم ۱۵:‏۷‏)‏ مدت کوتاهی پس از مراسم یادبود،‏ پیران جماعت می‌توانند به دیدنشان بروند و آنان را تشویق کنند تا دوباره در جلسات مسیحی به جمعشان بپیوندند.‏ ما از صمیم دل دعا می‌کنیم که بسیاری از شرکت‌کنندگان بر آن شوند که خدا را جلال دهند،‏ نه فقط به دلیل مطالبی که شنیده‌اند،‏ بلکه به دلیل ‹اعمال نیکی› که شاهد آن بوده‌اند.‏ —‏ ۱پطر ۲:‏۱۲‏.‏