تردیدی به دل راه نده

۱.‏ چه امری نیاز به شجاعت و دلیری دارد و چرا؟‏

^۱ آیا برخی اوقات از دادن خبر خوش در محیط مدرسه روی می‌گردانی،‏ چون فکر می‌کنی که شاید مورد تمسخر دیگران قرار گیری؟‏ مسلّم است که موعظه در محیط مدرسه نیاز به شجاعت و دلیری دارد،‏ به خصوص زمانی که فردی خجالتی و کم‌رو باشد.‏ اما چه چیز می‌تواند در این راه به تو کمک کند؟‏

۲.‏ هنگام موعظه در محیط مدرسه چگونه می‌توان با تدبیر و درایت عمل کرد؟‏

^۲ با تدبیر و درایت عمل کن:‏ مدرسه،‏ محدودهٔ موعظهٔ توست.‏ اما نباید تصوّر کنی که به همان شکلی که در موعظهٔ خانه‌به‌خانه با مردم گفتگو را آغاز می‌کنی،‏ در مدرسه نیز باید چنین کنی.‏ باید با تدبیر و درایت تشخیص دهی که چه زمانی مناسب است که در مورد اعتقاداتت با دیگران صحبت کنی.‏ (‏جا ۳:‏۱،‏ ۷‏)‏ برای نمونه،‏ هنگامی که در کلاس در مورد موضوعی صحبت می‌شود یا به تو تکلیفی واگذار می‌گردد،‏ می‌توانی از فرصت استفاده کنی و ایمانت را ابراز نمایی.‏ ممکن است یکی از هم‌شاگردی‌هایت بخواهد بداند که چرا در برخی از فعالیت‌های مدرسه شرکت نمی‌کنی.‏ برخی از کودکان و نوجوانان مسیحی در آغاز سال تحصیلی،‏ خود را به عنوان شاهد یَهُوَه به معلّمانشان معرفی کرده‌اند و به آنان نشریاتی داده‌اند که اعتقادات ما را توضیح می‌دهد.‏ برخی نیز نشریاتی را روی میزشان گذاشته‌اند تا هم‌شاگردی‌هایشان را کنجکاو سازند.‏

۳.‏ چگونه می‌توانی خود را برای بشارت دادن در محیط مدرسه آماده سازی؟‏

^۳ آماده باش:‏ اگر همواره آماده باشی،‏ اعتمادبه‌نفست بالا می‌رود.‏ (‏۱پطر ۳:‏۱۵‏)‏ پس سعی کن که در مورد هر گونه سؤالی از پیش فکر کنی و آمادهٔ پاسخگویی به آن باشی.‏ (‏امث ۱۵:‏۲۸‏)‏ در صورت امکان کتاب مقدّس و چند نشریه به همراه داشته باش تا در صورت لزوم به آن اشاره کنی،‏ برای مثال کتاب «استدلال»‏a‏،‏ کتاب پرسش‌های جوانان—‏ پاسخ‌های مفید و مطالبی در مورد آفرینش.‏ شاید در مدرسه با موقعیت‌هایی روبرو شوی که برای رویارویی با آن نیاز به کمک داری.‏ به پدر و مادرت پیشنهاد کن که در شب پرستش خانوادگی در مورد این موقعیت‌ها صحبت کنید و آن را به شکل نمایش با هم تمرین کنید.‏

۴.‏ چرا بجاست که همواره در محیط مدرسه شهادت دهی؟‏

^۴ خوش‌بین باش:‏ هیچ گاه فکر نکن که اگر در مورد تعالیم کتاب مقدّس با هم‌شاگردی‌هایت شروع به صحبت کنی،‏ آنان تو را حتماً مورد تمسخر قرار می‌دهند.‏ شاید برخی تو را برای شجاعتت تحسین کنند و حتی به گفته‌هایت گوش دهند.‏ اما اگر واکنش آنان مثبت نباشد،‏ ناامید و مأیوس نشو.‏ بدان که یَهُوَه از تلاش‌هایت خوشنود است.‏ (‏عبر ۱۳:‏۱۵،‏ ۱۶‏)‏ پیوسته از او بخواه که به تو یاری رساند تا ‹کلامش را با شهامت کامل بیان کنی.‏› (‏اعما ۴:‏۲۹؛‏ ۲تیمو ۱:‏۷،‏ ۸‏)‏ زمانی را در ذهن خود مجسم کن که فردی به پیامت توجه کند.‏ چقدر شاد خواهی شد!‏ او ممکن است در نهایت یکی از خادمان یَهُوَه شود!‏

‏[پاورقی]‏