مهم‌ترین خصوصیت یک معلّم خوب

۱.‏ مهم‌ترین خصوصیت یک معلّم خوب چیست؟‏

^۱ گذشته از تحصیلات،‏ تجارب،‏ استعدادها و توانایی‌هایمان،‏ چه خصوصیتی ما را قادر می‌سازد که در تعلیم کتاب مقدّس معلّمی خوب باشیم؟‏ خصوصیتی که در نظر داریم،‏ شریعت را تکمیل کرد و عیسی آن را مشخصهٔ اصلی شاگردانش خواند؛‏ همچنین برجسته‌ترین و جذاب‌ترین خصوصیت یَهُوَه است.‏ (‏یو ۱۳:‏۳۵؛‏ غلا ۵:‏۱۴؛‏ ۱یو ۴:‏۸‏)‏ آری،‏ این خصوصیت عشق و محبت است؛‏ خصوصیتی که معلّمی خوب آن را ابراز می‌دارد.‏

۲.‏ چرا باید به مردم محبت ورزیم؟‏

^۲ به مردم محبت ورزید:‏ عیسی معلّم بزرگمان به مردم محبت می‌ورزید؛‏ در نتیجه آنان برانگیخته می‌شدند که به سخنانش گوش دهند.‏ (‏لو ۵:‏۱۲،‏ ۱۳؛‏ یو ۱۳:‏۱؛‏ ۱۵:‏۱۳‏)‏ اگر ما به مردم علاقه و توجه داشته باشیم،‏ در هر فرصتی به آنان پیام کتاب مقدّس را خواهیم رساند و اجازه نخواهیم داد که هیچ گونه مانعی همچون آزار و اذیت و بی‌علاقگی،‏ سد راهمان شود.‏ ما در خدمت موعظه از صمیم قلب به مردم عشق و علاقه‌مان را ابراز می‌داریم و گفته‌هایمان را با ناراحتی و نگرانی‌هایشان تطبیق می‌دهیم.‏ همچنین با میل و رغبت برای شاگردمان وقت می‌گذاریم،‏ نه تنها در حین تدریس بلکه در حین آمادگی نیز.‏

۳.‏ عشق ورزیدن به کلام خدا چگونه در خدمت موعظه به ما کمک می‌کند؟‏

^۳ به کلام خدا عشق ورزید:‏ عیسی نیز به کلام خدا عشق می‌ورزید و آن را همچون گنجینه‌ای بس پرارزش می‌دانست.‏ (‏مت ۱۳:‏۵۲‏)‏ اگر ما به کلام خدا عشق ورزیم،‏ با شور و شوق از آن صحبت می‌کنیم و شاید در شنوندگانمان نیز میل و اشتیاق به وجود آوریم.‏ عشق به کلام خدا به ما کمک می‌کند که در خدمت موعظه به ارزش پیام کتاب مقدّس تمرکز کنیم نه به محدودیت‌هایمان.‏ در نتیجه،‏ با آرامش بیشتری با دیگران گفتگو خواهیم کرد.‏

۴.‏ چگونه می‌توانیم عشق و محبت را در دل خود پرورش دهیم؟‏

^۴ عشق و محبت را در دل خود پرورش دهید:‏ چگونه می‌توان نسبت به مردم محبت داشت؟‏ ما باید به محبتی فکر کنیم که یَهُوَه و عیسی به مردم نشان داده‌اند.‏ همچنین باید در نظر داشته باشیم که مردم محدودهٔ موعظه‌مان،‏ در ظلمت روحانی به سر می‌برند.‏ (‏مرق ۶:‏۳۴؛‏ ۱یو ۴:‏۱۰،‏ ۱۱‏)‏ با مطالعهٔ مرتب کتاب مقدّس و تأمّل و تعمّق بر آموخته‌هایمان،‏ عشقمان به حقایق کلام خدا بیشتر می‌شود.‏ عشق و محبت،‏ یکی از جنبه‌های ثمرهٔ روح خداست.‏ (‏غلا ۵:‏۲۲‏)‏ پس باید از خدا بخواهیم که روح مقدّسش را به ما ارزانی دارد و به ما یاری رساند تا عشق و محبت را دل خود پرورش دهیم.‏ (‏لو ۱۱:‏۱۳؛‏ ۱یو ۵:‏۱۴‏)‏ پس می‌توان نتیجه گرفت که هر مبشّری،‏ گذشته از تحصیلات،‏ تجارب،‏ استعدادها و توانایی‌هایش،‏ قادر است که با عشق و محبت ورزیدن به مردم،‏ معلّم قابل و ماهری باشد.‏