دعوتی صمیمانه از مردم

۱.‏ فعالیت پخش دعوتنامه‌های کنگره چه وقت آغاز می‌شود؟‏

^۱ فرض کنید که می‌خواهید برای اقوام یا دوستان خود شامی مخصوص مهیا کنید.‏ تهیهٔ چنین شامی به حتم مستلزم تلاش بسیار و هزینهٔ بالاست.‏ پس،‏ مطمئناً میهمانانتان را با شوروشوق فراوان دعوت می‌کنید!‏ به همین شکل،‏ برای تهیهٔ ضیافت روحانی کنگرهٔ ۲۰۱۵ تلاش فراوانی شده است.‏ یَهُوَه این افتخار را داده است که سه هفته قبل از شروع کنگره،‏ مردم را به آنجا دعوت کنیم.‏ حال،‏ چگونه می‌توانیم دعوتنامه‌ها را با شوروشوق به دست مردم برسانیم؟‏

۲.‏ چگونه بر آن می‌شویم تا تمام تلاش خود را در این فعالیت بکنیم؟‏

^۲ بدون شک،‏ تعمّق در آموزش‌های مفیدی که یَهُوَه از طریق کنگره‌ها به ما می‌دهد،‏ ما را برمی‌انگیزاند که تمام تلاش خود را در این فعالیت انجام دهیم.‏ (‏اشع ۶۵:‏۱۳،‏ ۱۴‏)‏ همچنین،‏ باید به یاد داشت که این فعالیتِ سالانه ثمربخش خواهد بود.‏ (‏به کادر «‏فعالیتی ثمربخش‏» رجوع کنید.‏)‏ به حتم،‏ تمام آنانی که دعوت می‌کنیم در کنگره حضور نخواهند یافت.‏ اما صرف‌نظر از تعدادی که دعوت ما را بپذیرند،‏ سخت‌کوشی ما باعث جلال یَهُوَه خواهد شد و سخاوت او را بازتاب خواهد ساخت.‏—‏مز ۱۴۵:‏۳،‏ ۷؛‏ مکا ۲۲:‏۱۷‏.‏

۳.‏ نحوهٔ پخش دعوتنامه‌ها چگونه خواهد بود؟‏

^۳ هیئت پیران هر جماعت در نحوهٔ پوشش محدوده تصمیم می‌گیرند.‏ برای مثال،‏ در خصوص گذاشتن دعوتنامه‌ها در صندوق پستی آنانی که در خانه نیستند یا عرضهٔ آن‌ها در موعظهٔ عمومی محدودهٔ جماعت.‏ در آخرهفته‌ها اگر موقعیت مناسب باشد باید مجلّهٔ برج دیده‌بانی همراه با دعوتنامه ارائه شود.‏ در اتمام این فعالیت،‏ حقیقتاً دانستن این که با شوروشوق به آن پرداخته‌ایم و بسیاری با ما در این ضیافت روحانی یَهُوَه همسفره شده‌اند،‏ بسیار شادی‌آور خواهد بود.‏

فعالیتی ثمربخش

چند سال پیش،‏ خواهری که مشغول انجام دادن این فعالیت ویژه بود،‏ چون مطمئن نبود که این تلاش‌ها ثمری داشته باشد،‏ با خود گفت:‏ «آیا واقعاً کسی دعوت به کنگره را می‌پذیرد؟‏» صبح شنبهٔ کنگره،‏ او یک آقای سیک هندی را دید که نزدیک به او نشسته بود.‏ پس تصمیم گرفت که خود را به او معرفی کند.‏ معلوم شد که او با دریافت دعوتنامه در آنجا حضور یافته است.‏ آن مرد چند سؤال داشت که خواهرمان به آن‌ها جواب داد.‏ همچنین گفت که از برنامه بسیار لذّت برده است و ظاهر و رفتار حضار او را تحت تأثیر قرار داده است.‏ در همان روز،‏ خواهرمان با زوجی که نزدیک به او نشسته بودند،‏ شروع به گفتگو کرد.‏ آنان نیز دعوتنامه‌ای دریافت کرده و با اتوبوس به کنگره آمده بودند.‏ آنان از کنگره چنان لذّت برده بودند که می‌خواستند روز یکشنبه نیز حضور یابند.‏ پس،‏ خواهرمان به اهمیت این فعالیت سالانه پی برد.‏
در یکی از کنگره‌های اخیر،‏ زن و شوهری پیشگام،‏ خود را به زوجی مسن معرفی کردند.‏ این زوج گفتند که برای اولین بار در کنگره حضور یافته‌اند.‏ پیشگامان پرسیدند:‏ «چه کسی شما را دعوت کرده است؟‏» پاسخ دادند:‏ «یک روز وقتی به خانه برگشتیم،‏ دعوتنامه‌ای زیر دَرِ خانه گذاشته شده بود.‏» آنان دعوتنامه را خواندند و حتی فرم پشت دعوتنامه را پر کردند.‏ برخی از حضار نیز غذای خود را با آن زوج سهیم شدند.‏ آنان چنان از برنامهٔ کنگره لذّت بردند که تصمیم گرفتند روز بعد هم حضور یابند.‏ همچنین ترتیبی داده شد که کسی برای پیگیری علاقهٔ آنان به دیدارشان برود.‏