رهنمودهایی برای زندگی مسیحی
با حمایت از ترتیب یَهُوَه برای تأدیب شخص گناهکار محبتمان را نشان می‌دهیم
وقتی کسی از گناه خود توبه نمی‌کند و از جماعت اخراج می‌شود، در واقع یَهُوَه او را تأدیب می‌کند و جماعت را از تأثیرات گناهش حفظ می‌کند. (۱قر ۵:۶، ۱۱) وقتی از ترتیب یَهُوَه برای تأدیب شخص گناهکار حمایت می‌کنیم در واقع محبتمان را نشان می‌دهیم. البته اخراج شخص از جماعت باعث ناراحتی و دلشکستگی همه منجمله خویشاوندان نزدیک او و کمیتهٔ قضایی می‌شود.
با این حال، با حمایت از این ترتیب یَهُوَه، نشان می‌دهیم که او را دوست داریم چون برای نام و قدّوسیت او ارزش قائلیم. (۱پط ۱:۱۴-۱۶) همچنین با این کار نشان می‌دهیم که شخص اخراج‌شده را دوست داریم. تأدیب هرچند برای شخص دردناک است، اما می‌تواند برای او ‹آرامش و درستکاری را به ثمر آورد.› (عب ۱۲:۵، ۶، ۱۱) پس اگر با شخص اخراج‌شده یا کسی که رسماً با جماعت قطع رابطه کرده است، معاشرت کنیم، به‌نوعی مانع این می‌شویم که یَهُوَه شخص گناهکار را تأدیب کند. هیچ وقت فراموش نکنید که یَهُوَه قومش را «به اندازه» تأدیب می‌کند، نه بیش از حد. (ار ۳۰:۱۱) در حالی که از این ترتیب یَهُوَه حمایت می‌کنیم و همچنان به او خدمت می‌کنیم، امیدواریم که شخص اخراج‌شده دوباره به آغوش پدر آسمانی دلسوز ما برگردد.—اش ۱:۱۶-۱۸؛ ۵۵:۷.
پس از تماشای ویدیوی با همدلی وفادار بمانید، به سؤالات زیر پاسخ دهید:
والدین مسیحی اگر یکی از فرزندانشان اخراج شود، چه احساسی دارند؟
جماعت چگونه می‌تواند حمایت خود را نسبت به اعضای وفادار خانوادهٔ شخص اخراج‌شده نشان دهد؟
کدام گزارش کتاب مقدّس نشان می‌دهد که وفاداری به یَهُوَه از وفاداری به خانواده‌مان مهم‌تر است؟
چگونه می‌توانیم بیشتر به یَهُوَه وفادار باشیم تا به خانواده‌مان؟