چرا خدا هر دعایی را پاسخ نمی‌دهد؟
یَهُوَه خدا، پدر آسمانی ما از شنیدن دعاهای خالصانهٔ ما شاد می‌شود. اما به دلایلی به برخی از آن‌ها پاسخ نمی‌دهد. این‌ها کدامند و هنگام دعا چه چیز را باید به خاطر داشته باشیم؟ به برخی راهنمایی‌های کتاب مقدّس توجه کنید.
«هنگام دعا یک عبارت را مرتباً تکرار مکنید.»—مَتّی ۶:۷.
یَهُوَه خدا نمی‌خواهد که ما دعاهایی در ذهنمان حفظ کنیم و بگوییم یا از روی کتاب دعا بخوانیم. او می‌خواهد که ما از دلمان با او صحبت کنیم. تصوّر کنید چقدر دلسردکننده است اگر کسی در صحبت با شما هر روز کلماتی تکراری بگوید. قاعدتاً گفته‌های کسی که می‌خواهد با شما رابطه‌ای نزدیک و صمیمی ایجاد کند خالصانه و صادقانه است. اگر با کلمات خودمان به یَهُوَه خدا، پدر آسمانی‌مان دعا کنیم، نشان می‌دهیم که می‌خواهیم رابطه‌ای شخصی و صمیمی با او برقرار کنیم.
«وقتی درخواست می‌کنید نیز آن را به دست نمی‌آورید؛ زیرا با نیّت بد درخواست می‌کنید.»—یعقوب ۴:۳.
واضح است نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم خدا دعایمان را پاسخ دهد اگر در دعا چیزی خواسته باشیم که آن را منع کرده یا مطابق خواستش نیست. مثلاً اگر شخصی قمارباز برای شانس بیشتر و بردن پول بیشتر دعا کند، آیا یَهُوَه خدا چنین دعایی را پاسخ می‌دهد؟ خدا به وضوح در مورد طمع و اعتقاد به خرافاتی مثل بخت و اقبال در کلامش به ما هشدار داده است. (اِشَعْیا ۶۵:۱۱؛ لوقا ۱۲:۱۵) حال آیا منطقی است انتظار داشته باشیم یَهُوَه خدا به چنین دعایی پاسخ دهد؟ بدیهی است برای این که خدا به دعاهایمان پاسخ دهد، باید اطمینان یابیم که درخواست ما با آنچه در کلامش، کتاب مقدّس گفته است هماهنگی دارد.
«آن که از گوش فرا دادن به شریعت سر باز زند، حتی دعایش کراهت‌آور است.»—امثال ۲۸:۹.
طبق کتاب مقدّس خداوند در گذشته به دعای آنان که قوانینش را زیر پا می‌گذاشتند، پاسخ نمی‌داد. (اِشَعْیا ۱:۱۵، ۱۶) مسلّماً او تغییر نکرده است. (مَلاکی ۳:۶) اگر می‌خواهیم خداوند دعاهایمان را پاسخ دهد باید تا جایی که می‌توانیم هماهنگ با قوانین او زندگی کنیم. حال اگر در گذشته خطاهایی مرتکب شده‌ایم چطور؟ آیا به این معنی است که خدا دیگر هیچ گاه دعاهای ما را نمی‌شنود؟ به هیچ وجه! اگر شیوهٔ زندگی‌مان را تغییر دهیم و آن گونه که خداوند پرمهرمان می‌خواهد زندگی کنیم، او ما را می‌بخشد.—اعمال ۳:۱۹.