نزدیک شدن به یکدیگر برایمان مفید است

۱-‏۲.‏ چه چیزی برای یَهُوَه اهمیت دارد و ما را به چه کاری تشویق می‌کند؟‏

رفتار ما با دیگران برای یَهُوَه خیلی اهمیت دارد.‏ عیسی گفت که ما باید همنوعمان را مثل خودمان دوست داشته باشیم و این حتی شامل کسانی می‌شود که هم‌ایمان ما نیستند.‏ (‏مت ۲۲:‏​۳۷-‏۳۹‏)‏ به این شکل از یَهُوَه سرمشق می‌گیریم که «آفتابش را بر همه می‌تاباند،‏ چه بر خوبان،‏ چه بر شریران؛‏ او بارانش را هم بر همه می‌باراند،‏ چه بر درستکاران،‏ چه بر بدکاران.‏»—‏مت ۵:‏⁠۴۵‏.‏

^۲ با این که یَهُوَه همهٔ انسان‌ها را دوست دارد،‏ به درستکاران توجه خاصّی نشان می‌دهد.‏ (‏یو ۱۴:‏۲۱‏)‏ او می‌خواهد که ما از او سرمشق بگیریم.‏ یَهُوَه ما را تشویق می‌کند که ‏«محبتی عمیق»‏ به برادران و خواهرانمان نشان دهیم و آن‌ها را ‏‹از صمیم دل دوست داشته باشیم.‏›‏ (‏۱پطر ۴:‏۸؛‏ روم ۱۲:‏۱۰‏)‏ چنین عشق و محبت عمیقی،‏ مثل احساسی است که به اعضای خانواده یا دوستان نزدیکمان داریم.‏

۳.‏ چه چیزی را باید در رابطه با محبت به یاد داشته باشیم؟‏

^۳ محبت مثل گیاهی است که برای رشد،‏ نیاز به مراقبت و رسیدگی دارد.‏ پولُس رسول مسیحیان را چنین ترغیب کرد:‏ «همیشه به همدیگر محبت برادرانه نشان دهید.‏» (‏عبر ۱۳:‏⁠۱‏)‏ یَهُوَه می‌خواهد که محبتمان نسبت به دیگران مثل یک گیاه رشد کند.‏ در این مقاله می‌بینیم که چرا باید به هم‌ایمانانمان نزدیک‌تر شویم و چطور می‌توانیم همیشه به این کار ادامه دهیم.‏

فواید نزدیک‌تر شدن به هم‌ایمانانمان

۴.‏ چطور می‌توانیم همیشه قدر اتحاد خادمان یَهُوَه را بدانیم؟‏ (‏مزمور ۱۳۳:‏⁠۱‏)‏ (‏تصاویر ملاحظه شود.‏)‏

^۴ مزمور ۱۳۳:‏۱ خوانده شود.‏ ما با مزمورنویس موافقیم که دوستی با کسانی که یَهُوَه را دوست دارند «زیبا و خوشایند» است.‏ شاید زیبایی یک درخت عظیم برای کسی که هر روز آن را می‌بیند عادی شود.‏ به طور مشابه،‏ ما مرتباً با برادران و خواهرانمان در ارتباطیم و ممکن است حتی چند بار در هفته آن‌ها را ببینیم.‏ پس شاید بعد از مدتی اتحاد خادمان یَهُوَه برایمان عادی شود.‏ در این صورت چطور می‌توانیم همیشه قدر برادران و خواهرانمان را بدانیم؟‏ اگر به این فکر کنیم که تک‌تک هم‌ایمانانمان چه ارزشی برای ما و جماعت دارند،‏ محبتمان نسبت به آن‌ها بیشتر می‌شود.‏

۵.‏ محبت شاهدان یَهُوَه چه تأثیری روی دیگران می‌گذارد؟‏

^۵ بعضی از کسانی که برای اولین بار در جلسات شرکت می‌کنند،‏ عمیقاً تحت تأثیر محبتی که می‌بینند قرار می‌گیرند.‏ آن‌ها شاید به خاطر همین محبت،‏ متوجه شوند که حقیقت را پیدا کرده‌اند.‏ عیسی گفت:‏ «اگر این محبت بین شما وجود داشته باشد،‏ همه می‌فهمند که شاگردان من هستید.‏» (‏یو ۱۳:‏۳۵‏)‏ تجربهٔ دانشجویی به اسم چیترا را که با شاهدان یَهُوَه مطالعه می‌کرد،‏ در نظر بگیرید.‏ او دعوت ما را برای شرکت در کنگره پذیرفت.‏ چیترا بعد از اولین روز کنگره به کسی که کتاب مقدّس را با او مطالعه می‌کرد گفت:‏ «پدر و مادرم تا حالا من را بغل نکرده‌اند،‏ ولی در کنگرهٔ شما فقط در یک روز ۵۲ نفر بغلم کردند!‏ واقعاً محبت یَهُوَه را از طریق خانواده‌اش حس کردم.‏ من هم می‌خواهم جزو این خانواده باشم.‏» چیترا از لحاظ روحانی پیشرفت کرد و در سال ۲۰۲۴ تعمید گرفت.‏ علاقه‌مندان با دیدن خصوصیات خوب ما،‏ به خصوص محبتی که بین ماست،‏ برانگیخته می‌شوند به یَهُوَه خدمت کنند.‏—‏مت ۵:‏⁠۱۶‏.‏

۶.‏ نزدیک شدن به خواهران و برادرانمان چطور از ما محافظت می‌کند؟‏

^۶ نزدیک شدن به خواهران و برادرانمان می‌تواند از ما محافظت کند.‏ پولُس به هم‌ایمانانش گفت:‏ ‹هر روز همدیگر را تشویق کنید تا قدرت فریبندهٔ گناه،‏ دل هیچ کدام از شما را سخت نکند.‏› (‏عبر ۳:‏۱۳‏)‏ اگر به خاطر دلسردی،‏ چیزی نمانده که از راه درست منحرف شویم،‏ یَهُوَه می‌تواند یکی از هم‌ایمانانمان را برانگیزد تا کمکمان کند.‏ (‏مز ۷۳:‏​۲،‏ ۱۷،‏ ۲۳‏)‏ تشویق و حمایت آن‌ها واقعاً برایمان مفید است.‏

۷.‏ چه ارتباطی بین محبت و اتحاد وجود دارد؟‏ (‏کولُسیان ۳:‏​۱۳،‏ ۱۴‏)‏

^۷ ما جزو سازمانی هستیم که همه در آن تلاش می‌کنند به همدیگر محبت نشان دهند.‏ این کار برکت‌های زیادی به همراه دارد.‏ (‏۱یو ۴:‏۱۱‏)‏ برای مثال،‏ محبت باعث می‌شود که ‹با یکدیگر مدارا کنیم› و در نتیجه اتحادمان بیشتر شود.‏ ‏(‏کولُسیان ۳:‏​۱۳،‏ ۱۴ خوانده شود؛‏ افس ۴:‏​۲-‏۶‏)‏ بنابراین در جلساتمان جوّ آرام و لذّت‌بخشی داریم که در هیچ سازمان دیگری در دنیا وجود ندارد.‏

‏«در احترام گذاشتن به همدیگر پیشقدم شوید»‏

۸.‏ یَهُوَه چطور کمکمان می‌کند که اتحاد داشته باشیم؟‏

^۸ اتحاد جهانی ما مثل یک معجزه است،‏ چون یَهُوَه با وجود ناکاملی‌هایمان آن را ممکن کرده است.‏ (‏۱قر ۱۲:‏۲۵‏)‏ در کتاب مقدّس می‌خوانیم:‏ «خدا به شما یاد داده که همدیگر را دوست داشته باشید.‏» (‏۱تسا ۴:‏⁠۹‏)‏ به عبارت دیگر،‏ یَهُوَه از طریق کلامش به‌روشنی نشان می‌دهد که چطور به هم نزدیک‌تر شویم.‏ پس با مطالعهٔ دقیق کلام خدا و به کار بردن آن،‏ می‌توان از یَهُوَه تعلیم گرفت.‏ (‏عبر ۴:‏۱۲؛‏ یعقو ۱:‏۲۵‏)‏ این دقیقاً همان کاری است که ما شاهدان یَهُوَه انجام می‌دهیم.‏

۹.‏ از رومیان ۱۲:‏​۹-‏۱۳ در رابطه با احترام گذاشتن به همدیگر چه یاد می‌گیریم؟‏

^۹ کلام خدا چطور کمکمان می‌کند که به هم نزدیک‌تر شویم؟‏ توجه کنید که پولُس در رومیان ۱۲:‏​۹-‏۱۳ در این مورد چه گفت.‏ ‏(‏خوانده شود‏.‏‏)‏ او گفت:‏ «در احترام گذاشتن به همدیگر پیشقدم شوید.‏» منظور پولُس این بود که ما باید برای ابراز محبت پیشقدم شویم و یکدیگر را «از صمیم دل» دوست داشته باشیم.‏ برای مثال،‏ یکدیگر را ببخشیم و مهمان‌نواز و دست و دلباز باشیم.‏ (‏افس ۴:‏۳۲‏)‏ لازم نیست صبر کنیم تا اول دیگران به ما نزدیک شوند،‏ بلکه می‌توانیم در این کار ‹پیشقدم شویم.‏› به این شکل،‏ درستی حرف عیسی را تجربه می‌کنیم که گفت:‏ «دادن از گرفتن شادی‌بخش‌تر است.‏»—‏اعما ۲۰:‏⁠۳۵‏.‏

۱۰.‏ چطور می‌توانیم برای «احترام گذاشتن به همدیگر» سخت تلاش کنیم؟‏ (‏تصویر ملاحظه شود.‏)‏

^۱۰ پولُس بلافاصله بعد از این که گفت:‏ «در احترام گذاشتن به همدیگر پیشقدم شوید،‏» گفت:‏ «سخت‌کوش باشید،‏ نه تنبل.‏» کسی که سخت‌کوش است،‏ پشتکار و انگیزه دارد و وقتی کاری به او سپرده می‌شود با جدّیت آن را انجام می‌دهد.‏ امثال ۳:‏۲۷ و ۲۸ ما را چنین تشویق می‌کند:‏ «تا جایی که از دستت برمی‌آید،‏ از خوبی کردن به کسانی که به کمکت نیاز دارند،‏ کوتاهی نکن.‏» پس وقتی می‌بینیم کسی به کمک نیاز دارد،‏ نمی‌خواهیم دست روی دست بگذاریم و فکر کنیم که دیگران به او کمک می‌کنند؛‏ بلکه می‌خواهیم بلافاصله هر کاری از دستمان برمی‌آید برایش انجام دهیم.‏—‏۱یو ۳:‏​۱۷،‏ ۱۸‏.‏

۱۱.‏ چه چیزی به ما کمک می‌کند که به یکدیگر نزدیک‌تر شویم؟‏

^۱۱ یک راه دیگر برای نشان دادن احترام به دیگران این است که وقتی ما را ناراحت می‌کنند سریع آن‌ها را ببخشیم.‏ در اِفِسُسیان ۴:‏۲۶ می‌خوانیم:‏ «نگذارید خشمتان تا غروب خورشید ادامه پیدا کند.‏» چرا این کار مهم است؟‏ چون طبق آیهٔ ۲۷ نمی‌خواهیم ‹به ابلیس فرصت دهیم.‏› یَهُوَه در کلامش بارها و بارها به ما می‌گوید که همدیگر را ببخشیم.‏ برای نمونه،‏ کولُسیان ۳:‏۱۳ می‌گوید که ‹همیشه یکدیگر را با میل و رغبت ببخشیم.‏› چشم‌پوشی از خطاهای دیگران،‏ یکی از بهترین راه‌های نزدیک‌تر شدن به آن‌هاست.‏ با این کار می‌توانیم ‹با هم در صلح و صفا باشیم و اتحادمان را که از روح‌القدس است حفظ کنیم.‏› (‏افس ۴:‏⁠۳‏)‏ بنابراین بخشش،‏ نقش مهمی در حفظ صلح و اتحادمان دارد.‏

۱۲.‏ یَهُوَه چطور کمکمان می‌کند که همدیگر را ببخشیم؟‏

^۱۲ شاید بخشیدن کسی که ما را رنجانده سخت باشد،‏ اما با کمک روح‌القدس این کار امکان‌پذیر است.‏ پولُس بعد از این که تشویقمان کرد ‹همدیگر را از صمیم دل دوست داشته باشیم و سخت‌کوش باشیم،‏› گفت:‏ «روح‌القدس در وجودتان شعله‌ور باشد.‏» کسی که روح‌القدس در وجودش «شعله‌ور» است،‏ سرشار از شور و شوق و غیرت است.‏ پس با تمام وجودمان از یَهُوَه می‌خواهیم روح‌القدسش را به ما بدهد،‏ چون با کمک آن می‌توانیم همدیگر را از صمیم دل دوست داشته باشیم و با میل و رغبت یکدیگر را ببخشیم.‏—‏لو ۱۱:‏⁠۱۳‏.‏

‏«بین شما چنددستگی نباشد»‏

۱۳.‏ چطور ممکن است بین ما تفرقه و دودستگی به وجود بیاید؟‏

^۱۳ ما در جماعت،‏ افرادی با پیشینه‌های مختلف داریم.‏ (‏۱تیمو ۲:‏​۳،‏ ۴‏)‏ اگر مراقب نباشیم تفاوت‌های ما در رابطه با مسائل شخصی مثل طرز لباس پوشیدن و انتخاب روش‌های درمانی و تفریحات،‏ ممکن است بین ما تفرقه و دودستگی ایجاد کند.‏ (‏روم ۱۴:‏۴؛‏ ۱قر ۱:‏۱۰‏)‏ اما چون یَهُوَه به ما یاد داده که ‹همدیگر را دوست داشته باشیم،‏› باید مراقب باشیم که نظرات شخصی‌مان را بهتر از نظرات بقیه ندانیم و آن‌ها را به دیگران تحمیل نکنیم.‏—‏فیلیپ ۲:‏⁠۳‏.‏

۱۴.‏ باید سعی کنیم رفتارمان چطور باشد و چرا؟‏

^۱۴ یک راه دیگر برای جلوگیری از تفرقه این است که سعی کنیم رفتارمان همیشه مثبت و تشویق‌کننده باشد.‏ (‏۱تسا ۵:‏۱۱‏)‏ اخیراً،‏ بعضی از کسانی که غیرفعال بودند یا اجازه نداشتند در جماعت بمانند به طرف یَهُوَه برگشته‌اند.‏ ما به‌گرمی از آن‌ها استقبال می‌کنیم.‏ (‏۲قر ۲:‏⁠۸‏)‏ به تجربهٔ خواهری که ده سال غیرفعال بود و به سالن جماعت برگشت توجه کنید.‏ او گفت:‏ «همه با لبخند از من استقبال کردند و به من دست دادند.‏» (‏اعما ۳:‏۱۹‏)‏ این رفتار محبت‌آمیز چه تأثیری روی او گذاشت؟‏ خواهرمان می‌گوید:‏ «حس کردم یَهُوَه کمکم می‌کند تا دوباره شادیم را به دست بیاورم.‏» اگر همیشه سعی کنیم دیگران را تشویق کنیم،‏ عیسی می‌تواند از طریق ما به ‹زحمتکشانی که بارهای سنگین روی دوششان است› نیروی تازه‌ای دهد.‏—‏مت ۱۱:‏​۲۸،‏ ۲۹‏.‏

۱۵.‏ از چه راه دیگری می‌توانیم اتحاد را ترویج دهیم؟‏ (‏تصویر ملاحظه شود.‏)‏

^۱۵ ما همچنین می‌توانیم با حرف‌هایمان اتحاد را ترویج دهیم.‏ در ایّوب ۱۲:‏۱۱ نوشته شده:‏ «آیا همان طور که زبان مزهٔ غذا را می‌چشد،‏ گوش نمی‌تواند کلماتی را که می‌شنود بسنجد؟‏» درست مثل آشپزی که قبل از سِرو غذا آن را مزه می‌کند،‏ ما هم می‌خواهیم قبل از این که چیزی بگوییم خوب به حرف‌هایمان فکر کنیم.‏ (‏مز ۱۴۱:‏⁠۳‏)‏ هدفمان باید همیشه این باشد که ‹حرف‌های خوب و سازنده بزنیم و به شنوندگانمان فایده برسانیم.‏›—‏افس ۴:‏⁠۲۹‏.‏

۱۶.‏ مخصوصاً حرف‌های چه کسانی باید سازنده باشد؟‏

^۱۶ برای شوهران و والدین خیلی مهم است که حرف‌هایشان سازنده باشد.‏ (‏کول ۳:‏​۱۹،‏ ۲۱؛‏ تیت ۲:‏⁠۴‏)‏ پیران جماعت هم به عنوان شبانان قوم یَهُوَه باید با حرف‌هایشان دیگران را تشویق کنند و تسلّی دهند.‏ (‏اشع ۳۲:‏​۱،‏ ۲؛‏ غلا ۶:‏⁠۱‏)‏ کتاب امثال به ما یادآوری می‌کند که «حرفی که به‌موقع زده شود،‏ واقعاً خوب و دلنشین است!‏»—‏امث ۱۵:‏⁠۲۳‏.‏

‏‹محبتتان واقعی باشد و در کارهایتان دیده شود›‏

۱۷.‏ چطور می‌توانیم برادران و خواهرانمان را از ته دل دوست داشته باشیم؟‏

^۱۷ یوحنای رسول به ما یادآوری می‌کند که «محبت ما نباید فقط در گفتار و حرف‌هایمان باشد،‏ بلکه باید واقعی باشد و در کارهایمان دیده شود.‏» (‏۱یو ۳:‏۱۸‏)‏ ما می‌خواهیم محبتمان به برادران و خواهران واقعاً از ته دلمان باشد.‏ چطور می‌توانیم به این هدف برسیم؟‏ هر چه بیشتر با برادران و خواهرانمان وقت صرف کنیم،‏ به آن‌ها نزدیک‌تر می‌شویم و محبتمان به همدیگر بیشتر می‌شود.‏ پس باید به دنبال فرصت‌هایی باشیم تا به دیدن دیگران برویم و در جلسات و موعظه با آن‌ها معاشرت کنیم.‏ به این شکل ‹خدا به ما یاد می‌دهد که همدیگر را دوست داشته باشیم.‏› (‏۱تسا ۴:‏⁠۹‏)‏ در نتیجه،‏ درستی حرف مزمورنویس را تجربه می‌کنیم که گفت:‏ «چه زیبا و خوشایند است که قوم خدا در اتحاد دور هم جمع می‌شوند!‏»—‏مز ۱۳۳:‏⁠۱‏.‏