مقالهٔ مطالعه‌ای ۲۰
سرود ۷ یَهُوَه قوّت ماست
شما می‌توانید از دلگرمی یَهُوَه مطمئن باشید
‹سپاس بر خدا که پدر و سرچشمهٔ رحمت و دلسوزی است! او خدای همه نوع دلگرمی‌هاست.›—۲قُرِنتیان ۱:۳.
هدف از مقاله
درس‌هایی که از دلگرمی یَهُوَه به یهودیان تبعیدی می‌گیریم.
۱. یهودیان تبعیدی در چه وضعیتی بودند؟
تصوّر کنید یهودیان تبعیدی در بابِل چه احساسی داشتند. آن‌ها نابودی سرزمینشان را دیده بودند. یهودیان به خاطر گناهان خود و پدرانشان به سرزمینی غریب برده شده بودند. (۲توا ۳۶:۱۵، ۱۶، ۲۰، ۲۱) درست است که در بابِل آزاد بودند تا کارهای روزمره‌شان را انجام دهند، اما زندگی راحتی نداشتند و در وضعیتی نبودند که آرزویش را داشتند. (ار ۲۹:۴-۷) آن‌ها چه احساسی نسبت به شرایطشان داشتند؟ یکی از تبعیدیان وفادار چنین گفت: «کنار رودخانه‌های بابِل نشستیم، یاد صَهیون افتادیم و گریه کردیم.» (مز ۱۳۷:۱) اما چه کسی می‌توانست به این تبعیدیان غمگین دلگرمی دهد؟
۲-۳. الف) یَهُوَه برای یهودیان تبعیدی چه کاری کرد؟ ب) در این مقاله چه نکاتی را بررسی می‌کنیم؟
۲ یَهُوَه «خدای همه نوع دلگرمی‌هاست.» (۲قر ۱:۳) او مشتاق است به خادمانش دلگرمی دهد. یَهُوَه می‌دانست که بعضی از تبعیدیان از گناهانشان دست می‌کشند و به سمت او برمی‌گردند. (اشع ۵۹:۲۰) به این دلیل، او صد سال قبل از این که یهودیان به اسارت برده شوند، پیامی را به اِشَعْیای نبی الهام کرد. این پیام چطور به تبعیدیان کمک می‌کرد؟ اِشَعْیا گفت: «خدایتان می‌گوید: ‹دلگرمی دهید! به قوم من دلگرمی و تسلّی دهید!›» (اشع ۴۰:۱) یَهُوَه از طریق کتاب اِشَعْیا به یهودیان تبعیدی، دلگرمی‌ای را داد که به آن نیاز داشتند.
۳ ما هم مانند آن یهودیان تبعیدی به دلگرمی نیاز داریم. در این مقاله سه راهی را بررسی می‌کنیم که یَهُوَه از طریق آن به یهودیان دلگرمی داد: ۱) او قول داد که گناهان توبه‌کاران را می‌بخشد، ۲) به قومش امید بخشید و ۳) به آن‌ها قوّت قلب داد. حین بررسی این نکات، توجه کنید که امروزه چطور یَهُوَه به همان شکل به ما دلگرمی می‌دهد.
یَهُوَه با رحمت خود ما را می‌بخشد
۴. یَهُوَه چطور نشان داد که خدایی رحیم و دلسوز است؟ (اِشَعْیا ۵۵:۷)
۴ یَهُوَه «سرچشمه رحمت و دلسوزی است.» (۲قر ۱:۳) وقتی او به تبعیدیان توبه‌کار قول داد که آن‌ها را می‌بخشد، از خود رحمت و دلسوزی نشان داد. (اِشَعْیا ۵۵:۷ خوانده شود.) او گفت: «به خاطر محبت پایدارم که جاودانه است، به تو رحمت نشان خواهم داد.» (اشع ۵۴:۸) یَهُوَه چطور رحمت نشان داد؟ با این که یهودیان باید با عواقب گناهانشان روبرو می‌شدند، یَهُوَه به آن‌ها قول داد که نه برای همیشه، بلکه فقط برای مدتی در بابِل می‌مانند. (اشع ۴۰:۲) این وعدهٔ یَهُوَه حتماً به آن یهودیان توبه‌کار دلگرمی زیادی داد.
۵. چرا ما دلایل بیشتری از یهودیان تبعیدی داریم تا از رحمت یَهُوَه مطمئن باشیم؟
۵ ما چه درسی می‌گیریم؟ یَهُوَه آماده است تا گناهان خادمانش را کاملاً ببخشد. ما امروز دلایل بیشتری از یهودیان تبعیدی داریم تا از این موضوع اطمینان داشته باشیم. چرا؟ چون می‌دانیم یَهُوَه بر چه اساسی گناهانمان را می‌بخشد. یَهُوَه صدها سال بعد از پیشگویی اِشَعْیا، پسر عزیزش را به زمین فرستاد تا بهای رهایی ما انسان‌های گناهکار را پرداخت کند. از طریق قربانی عیسی، یَهُوَه گناهانمان را ‹پاک› یا محو می‌کند. (اعما ۳:۱۹؛ اشع ۱:۱۸؛ افس ۱:۷) ما واقعاً چه خدای رحیم و بخشنده‌ای را خدمت می‌کنیم!
۶. چرا فکر کردن به بخشش یَهُوَه دلگرم‌کننده است؟ (تصویر ملاحظه شود.)
۶ وقتی احساس گناه می‌کنیم، کلام الهامی یَهُوَه در اِشَعْیا ۵۵:۷ به ما دلگرمی می‌دهد. ممکن است بعضی از ما، حتی بعد از توبه به خاطر خطاهای گذشته‌مان احساس گناه داشته باشیم؛ مخصوصاً اگر بعد از مدت‌ها هنوز با عواقب گناهانمان روبرو می‌شویم. با این حال اگر به گناهانمان اعتراف کرده و دیگر آن‌ها را تکرار نکنیم، می‌توانیم از بخشش یَهُوَه مطمئن باشیم. وقتی یَهُوَه ما را می‌بخشد، گناهانمان را دیگر به یاد نمی‌آورد. (با اِرْمیا ۳۱:۳۴ مقایسه شود.) پس ما هم نباید دائماً به گناهان گذشته‌مان فکر کنیم. چیزی که برای یَهُوَه اهمیت دارد، کارهایی است که الآن انجام می‌دهیم، نه گناهانی که در گذشته مرتکب شدیم. (حز ۳۳:۱۴-۱۶) پدر دلسوزمان، به زودی برای همیشه ما را از عواقب خطاهایمان آزاد می‌کند.
آنچه که برای یَهُوَه اهمیت دارد، کارهایی است که الآن انجام می‌دهیم، نه گناهانی که در گذشته مرتکب شدیم (بند ۶ ملاحظه شود)
۷. به یاد داشتن چه چیزی باعث می‌شود تا اگر گناهی را پنهان می‌کنیم، از پیران کمک بگیریم؟
۷ اگر به خاطر پنهان کردن یک گناه جدی عذاب وجدان داریم، چه کاری باید بکنیم؟ کتاب مقدّس ما را تشویق می‌کند تا از پیران جماعت کمک بگیریم. (یعقو ۵:۱۴، ۱۵) شاید اعتراف کردن به گناه برایمان سخت باشد. اما اگر توبه کنیم و به یاد داشته باشیم که یَهُوَه و مردانی که او تعیین کرده، آماده‌اند تا با مهربانی و دلسوزی به ما کمک کنند، راحت‌تر با آن‌ها در مورد گناهمان صحبت می‌کنیم. به نمونهٔ برادری به اسم آرتورa توجه کنید که بخشش یَهُوَه شامل حالش شد. او به خاطر گناهی که مرتکب شده بود، عذاب وجدان داشت. آرتور می‌گوید: «تقریباً یک سال پورنوگرافی نگاه می‌کردم. اما بعد از شنیدن یک سخنرانی در مورد وجدان، پیش همسرم و پیران جماعت به گناهم اعتراف کردم. با این که بعد از آن احساس راحتی کردم، به خاطر گناهم از خودم مأیوس بودم. پیران به من یادآوری کردند که یَهُوَه هنوز می‌خواهد دوستم باشد و چون دوستمان دارد، ما را تأدیب می‌کند. مهربانی پیران روی من تأثیر گذاشت و کمک کرد تا طرز فکرم را عوض کنم.» آرتور امروز به عنوان پیشگام و خادم جماعت خدمت می‌کند. چقدر باعث دلگرمی است که می‌دانیم اگر توبه کنیم، یَهُوَه آمادهٔ بخشش ماست!
یَهُوَه به ما امید می‌دهد
۸. الف) یَهُوَه چه امیدی به تبعیدیان داد؟ ب) طبق اِشَعْیا ۴۰:۲۹-۳۱، امید چه تأثیری بر یهودیان توبه‌کار داشت؟
۸ از دید انسانی، یهودیان تبعیدی هیچ راه نجاتی نداشتند. قدرت جهانی بابِل به این معروف بود که اسیران خود را آزاد نمی‌کند. (اشع ۱۴:۱۷) با این وجود یَهُوَه به قومش امید داد. او به آن‌ها قول داد که آزادشان می‌کند و هیچ چیز نمی‌تواند مانع او شود. (اشع ۴۴:۲۶؛ ۵۵:۱۲) در چشم یَهُوَه، بابِل مثل لایه‌ای نازک از گرد و خاک بود که با وزش آرام باد ناپدید می‌شد. (اشع ۴۰:۱۵) امید چه تأثیری بر یهودیان تبعیدی داشت؟ امید به آن‌ها دلگرمی می‌داد. به علاوه اِشَعْیا گفت: «کسانی که امیدشان به یَهُوَه است نیروی تازه می‌گیرند.» (اِشَعْیا ۴۰:۲۹-۳۱ خوانده شود.) این امید به حدّی به آن‌ها نیرو می‌داد که می‌توانستند ‹مثل عقاب‌ها با بال‌هایشان در هوا اوج بگیرند.›
۹. چه چیزی به تبعیدیان کمک می‌کرد تا به وعده‌های یَهُوَه اعتماد کنند؟
۹ تبعیدیان دلایل زیادی داشتند تا به وعده‌های یَهُوَه اعتماد کنند. چرا؟ به پیشگویی‌هایی فکر کنید که به تحقق رسیده بود. آن‌ها می‌دانستند که آشوریان، پادشاهی شمالی اسرائیل را شکست داده‌اند و قوم را به اسارت برده‌اند. (اشع ۸:۴) آن‌ها دیدند که چطور بابلی‌ها اورشلیم را نابود و مردم را اسیر کردند. (اشع ۳۹:۵-۷) آن‌ها شاهد این بودند که بابلی‌ها چشمان صِدِقیای پادشاه را کور و او را به بابِل تبعید کردند. (ار ۳۹:۷؛ حز ۱۲:۱۲، ۱۳) همهٔ این پیشگویی‌های یَهُوَه به تحقق رسیده بود. (اشع ۴۲:۹؛ ۴۶:۱۰) دیدن به تحقق رسیدن این پیشگویی‌ها، ایمان یهودیان را به وعدهٔ یَهُوَه در مورد آزادی‌شان تقویت می‌کرد.
۱۰. چه چیزی به ما کمک می‌کند که در این روزهای آخر امیدمان را زنده نگه داریم؟
۱۰ ما چه درسی می‌گیریم؟ وقتی احساس دلسردی می‌کنیم، امیدمان به ما دلگرمی و نیرویی تازه می‌دهد. وضعیت این دنیا در حال بدتر شدن است و دشمنان قدرتمند با ما مخالفت می‌کنند. اما نباید مأیوس شویم. یَهُوَه به ما وعدهٔ فوق‌العادهٔ زندگی ابدی در صلح و امنیت را داده است. ما باید امیدمان را در دل و ذهنمان زنده نگه داریم. در غیر این صورت، امیدمان مثل منظره‌ای زیبا خواهد بود که مات و کدر شده، چون از پشت پنجره‌ای کثیف به آن نگاه می‌کنیم. چطور می‌توانیم آن پنجره را تمیز کنیم و امیدمان را زنده نگه داریم؟ ما باید به طور مرتب برای تصوّر کردن زندگی فوق‌العاده‌مان در دنیای جدید، وقت بگذاریم. ما می‌توانیم مقالاتی را بخوانیم، ویدیوهایی را تماشا کنیم و به آهنگ‌هایی گوش کنیم که در مورد امیدمان صحبت می‌کند. همچنین می‌توانیم در دعا به یَهُوَه بگوییم که مشتاق چه چیزهایی در دنیای جدید هستیم.
۱۱. چه چیزی به خواهری که بیماری مزمنی دارد کمک کرده است تا نیرویی دوباره به دست بیاورد؟
۱۱ توجه کنید که امید چطور به خواهری به اسم جُوی که به یک بیماری مزمن مبتلاست، دلگرمی داده و تقویتش کرده است. او می‌گوید: «وقتی احساس دلسردی می‌کنم، با یَهُوَه درددل می‌کنم و می‌دانم که من را درک می‌کند. او به من ‹قدرت فوق‌العاده› می‌دهد.» (۲قر ۴:۷) جُوی خودش را در دنیای جدید تصوّر می‌کند؛ جایی که «هیچ کدام از ساکنان آنجا نخواهند گفت: ‹من مریضم›» (اشع ۳۳:۲۴) اگر ما هم سفرهٔ دلمان را پیش یَهُوَه باز کرده و به امیدمان فکر کنیم، نیرویی دوباره به دست می‌آوریم.
۱۲. ما چه دلایلی برای اعتماد به وعده‌های یَهُوَه داریم؟ (تصویر ملاحظه شود.)
۱۲ یَهُوَه به ما هم مثل یهودیان تبعیدی، دلایل زیادی داده تا به وعده‌هایش اعتماد کنیم. به پیشگویی‌هایی فکر کنید که در حال تحقق است. مثلاً امروزه شاهدیم که ابرقدرتی بر سر کار است که ‹قسمت‌هایی از سلطنتش قوی و قسمت‌هایی ضعیف است.› (دان ۲:۴۲، ۴۳) همچنین اخبار «زلزله‌ها یکی بعد از دیگری» را می‌شنویم و به «همهٔ ملت‌ها» موعظه می‌کنیم. (مت ۲۴:۷، ۱۴) این پیشگویی‌ها و پیشگویی‌های دیگر، ایمان ما را به وعده‌های آیندهٔ یَهُوَه قوی‌تر می‌کند.
دیدن تحقق پیشگویی‌های کتاب مقدّس، به ما کمک می‌کند تا به وعده‌های یَهُوَه اعتماد کنیم (بند ۱۲ ملاحظه شود)
یَهُوَه در نگرانی‌ها به ما کمک می‌کند
۱۳. الف) یهودیان موقع رهایی‌شان از اسارت با چه مشکلاتی روبرو می‌شدند؟ ب) طبق اِشَعْیا ۴۱:۱۰-۱۳ یَهُوَه چطور به یهودیان تبعیدی دلگرمی داد؟
۱۳ یَهُوَه به یهودیان تبعیدی امیدی بی‌نظیر داد، اما می‌دانست موقع رهایی‌شان از اسارت با مشکلاتی روبرو می‌شوند. یَهُوَه پیشگویی کرده بود که اواخر اسارتشان، فاتحی ملت‌های اطراف و بابِل را به تصرّف درخواهد آورد. (اشع ۴۱:۲-۵) آیا یهودیان دلیلی برای نگرانی داشتند؟ یَهُوَه از قبل به قومش دلگرمی داده بود و گفته بود: «نترس، چون من با تو هستم. نگران نباش، چون من خدای تو هستم.» (اِشَعْیا ۴۱:۱۰-۱۳ خوانده شود.) واضح است وقتی یَهُوَه به یهودیان گفت که «من خدای تو هستم،» به آن‌ها یادآوری نمی‌کرد که باید او را بپرستند، بلکه به آن‌ها اطمینان می‌داد که همچنان حامی‌شان است.—مز ۱۱۸:۶.
۱۴. یَهُوَه از چه طریق دیگری به یهودیان کمک کرد تا نگران نباشند؟
۱۴ یَهُوَه با اشاره به قدرت و دانش عظیمش به یهودیان کمک کرد تا نترسند. او از آن‌ها خواست که به آسمان پرستاره نگاه کنند و گفت که نه تنها ستارگان را آفریده، بلکه اسم تک‌تک آن‌ها را می‌داند. (اشع ۴۰:۲۵-۲۸) پس مطمئنیم که اسم همهٔ خادمانش را هم می‌داند. همین طور خدایی که قدرت آفرینش ستارگان را دارد، حتماً می‌تواند به خادمانش کمک کند. پس یهودیان دلیلی برای ترس و نگرانی نداشتند.
۱۵. یَهُوَه چطور یهودیان را برای اتفاقاتی که پیش رو داشتند آماده کرد؟
۱۵ یَهُوَه قومش را برای اتفاقاتی که پیش رو داشتند آماده کرد. او از طریق اِشَعْیا به قومش گفت: «به اتاق‌هایتان بروید، و در را پشت سرتان ببندید. خودتان را برای مدت کوتاهی مخفی کنید تا خشم من بگذرد.» (اشع ۲۶:۲۰) تحقق اولیهٔ این آیه زمانی بود که کوروش بابِل را فتح کرد. یک تاریخدان یونان باستان می‌گوید که وقتی کوروش پادشاه وارد بابِل شد، «به سربازانش فرمان داد تا هر که را بیرون از خانه ببینند، بکشند.» ترس ساکنان بابِل را تصوّر کنید! با این حال یهودیان نجات پیدا کردند، چون از دستورات یَهُوَه اطاعت کردند.
۱۶. چرا نباید بیش از اندازه نگران آینده باشیم؟ (تصویر ملاحظه شود.)
۱۶ ما چه درسی می‌گیریم؟ به زودی با عظیم‌ترین مصیبت تاریخ بشر روبرو خواهیم شد. وقتی آن مصیبت شروع شود ما خادمان یَهُوَه مثل مردم دنیا گیج و وحشت‌زده نمی‌شویم، چون می‌دانیم که یَهُوَه خدای ماست. ما شجاعانه می‌ایستیم و می‌دانیم که ‹نجات ما نزدیک است.› (لو ۲۱:۲۸) حتی وقتی ائتلافی از قوم‌ها به ما حمله کنند، همچنان به یَهُوَه اعتماد خواهیم داشت. یَهُوَه برای نجات ما، از فرشتگان استفاده خواهد کرد و دستورالعمل‌هایی به ما خواهد داد. آن دستورالعمل‌ها چطور به دست ما می‌رسد؟ باید صبر کرد و دید. با این وجود احتمالاً این دستورالعمل‌ها را از طریق جماعت‌ها می‌گیریم؛ جماعت‌هایی که مانند ‹اتاق‌هایی› خواهد بود که در آن امنیت خواهیم داشت. چطور می‌توانیم خودمان را برای آنچه که پیش رو داریم آماده کنیم؟ باید به برادران و خواهرانمان نزدیک بمانیم، آماده باشیم تا دستورالعمل‌های سازمان را دنبال کنیم و مطمئن باشیم که یَهُوَه سازمانش را هدایت می‌کند.—عبر ۱۰:۲۴، ۲۵؛ ۱۳:۱۷.
اگر بر قدرت و توانایی یَهُوَه برای نجاتمان تعمّق کنیم، طی مصیبت عظیم بیش از اندازه نگران نخواهیم بود (بند ۱۶ ملاحظه شود)b
۱۷. چطور می‌توانید از یَهُوَه دلگرمی بگیرید؟
۱۷ با این که یهودیان تبعیدی در موقعیت سختی بودند، یَهُوَه دلگرمی‌ای را که نیاز داشتند به آن‌ها داد. او به ما هم دلگرمی می‌دهد. هر اتفاقی که در آینده برایتان بیفتد، همچنان از یَهُوَه دلگرمی بگیرید. به رحمت و دلسوزی عظیم او اعتماد کنید و امیدتان را زنده نگه دارید. یَهُوَه خدای شماست، پس ترس به دل راه ندهید.
سرود ۳ قوّت، امید و یار ما
a بعضی اسامی تغییر یافته است.
b شرح تصویر: گروه کوچکی از هم‌ایمانان دور هم جمع شده‌اند. آن‌ها از قدرت و توانایی یَهُوَه برای حفاظت از قومش در همه جای دنیا مطمئن هستند.