آیا رمز قانع بودن را یاد گرفته‌اید؟‏

۱.‏ قناعت به چه معناست و به چه معنا نیست؟‏

آیا شما شخص قانعی هستید؟‏ شخص قانع با تمرکز به برکاتی که دارد،‏ احساس شادی و آرامش می‌کند.‏ او به خاطر کمبودهایش تلخ‌کام یا عصبانی نیست.‏ با این حال،‏ قناعت به این معنی نیست که شخص هیچ تلاشی در زندگی نکند.‏ مثلاً یک مسیحی به دنبال فرصت‌هایی می‌گردد که خدمتش را بیشتر کند.‏ (‏روم ۱۲:‏۱؛‏ ۱تیمو ۳:‏⁠۱‏)‏ با وجود این،‏ اگر افتخار خدمتی را که منتظرش است،‏ سریع به دست نیاورد،‏ شادی خودش را از دست نمی‌دهد.‏

۲.‏ چرا قانع نبودن خیلی خطرناک است؟‏

^۲ قانع نبودن می‌تواند،‏ عواقبی جدی داشته باشد.‏ کسانی که هرگز به داشته‌های خود راضی نیستند،‏ ممکن است ساعت‌های طولانی کار کنند تا چیزی را که واقعاً نیاز ندارند به دست آورند.‏ متأسفانه،‏ عدهٔ کمی از مسیحیان حتی پول یا چیزهایی را که آرزویش را داشته‌اند دزدیده‌اند.‏ آن‌ها شاید با خود چنین فکر کرده‌اند:‏ ‹این حق من است،‏› ‹به اندازهٔ کافی منتظر مانده‌ام› یا ‹بعداً پول را سر جایش برمی‌گردانم.‏› با وجود این،‏ هر نوع دزدی‌ای باعث ناخشنودی و بی‌احترامی یَهُوَه می‌شود.‏ (‏امث ۳۰:‏⁠۹‏)‏ عده‌ای هم از دریافت نکردن مسئولیتی که انتظارش را داشته‌اند،‏ آنقدر دلسرد شده‌اند که کلاً خدمت به یَهُوَه را کنار گذاشته‌اند.‏ (‏غلا ۶:‏⁠۹‏)‏ چطور ممکن است که یک خادم وقف‌شده یَهُوَه حتی به این موضوع فکر کند؟‏ شاید او برای قانع بودن دست از تلاش کشیده است.‏

۳.‏ از فیلیپیان ۴:‏​۱۱،‏ ۱۲ چه حقیقت اطمینان‌بخشی را یاد می‌گیریم؟‏

^۳ همهٔ ما می‌توانیم قانع بودن را یاد بگیریم.‏ پولُس رسول نوشت:‏ «یاد گرفته‌ام در هر شرایطی قانع باشم.‏» ‏(‏فیلیپیان ۴:‏​۱۱،‏ ۱۲ خوانده شود.‏)‏ او این گفته را در زمان حبس نوشت.‏ اما شادی‌اش را از دست نداده بود.‏ او رمز قانع بودن را یاد گرفته بود.‏ اگر قانع بودن برای ما سخت است،‏ گفته‌ها و تجربهٔ پولُس به ما اطمینان می‌دهد که می‌توانیم قناعت را در خود پرورش دهیم.‏ ما نباید توقع داشته باشیم که خودبه‌خود از شرایطی که داریم راضی و قانع باشیم.‏ بلکه باید قناعت را یاد بگیریم.‏ در ادامه به بررسی خصوصیاتی می‌پردازیم که به ما کمک می‌کند تا رمز قانع بودن را یاد بگیریم.‏

قدردانی را در خود پرورش دهید

۴.‏ داشتن روحیهٔ قدردانی چطور به ما کمک می‌کند که قانع باشیم؟‏ (‏۱تِسالونیکیان ۵:‏⁠۱۸‏)‏

^۴ شخص قدردان به احتمال زیاد قانع است.‏ ‏(‏۱تِسالونیکیان ۵:‏۱۸ خوانده شود.‏)‏ مثلاً،‏ اگر ما برای داشته‌هایمان قدردان باشیم،‏ بیش از حد نگران چیزهایی که نداریم نخواهیم بود.‏ وقتی با قدردانی به خدمتی که داریم فکر کنیم،‏ با دل و جان خدمت می‌کنیم و نگران دریافت افتخارات جدید نخواهیم بود.‏ تعجب‌آور نیست که کتاب مقدّس ما را تشویق می‌کند که در دعاهایمان از یَهُوَه تشکر کنیم.‏ داشتن روحیهٔ قدردانی،‏ باعث می‌شود که ‹آرامش خدا را که بالاتر از درک انسان‌هاست› حس کنیم.‏—‏فیلیپ ۴:‏​۶،‏ ۷‏.‏

۵.‏ اسرائیلیان باید به چه دلایلی قدردانی نشان می‌دادند؟‏ (‏تصویر ملاحظه شود.‏)‏

^۵ به اتفاقی که برای اسرائیلیان پیش آمد توجه کنید.‏ آن‌ها چند مرتبه به یَهُوَه شکایت کردند و غذایی را از او خواستند که در مصر داشتند.‏ (‏اعد ۱۱:‏​۴-‏۶‏)‏ درست است که شرایط در بیابان سخت بود،‏ اما چه چیزی می‌توانست به آن‌ها کمک کند تا قانع باشند؟‏ آن‌ها باید با قدردانی به کارهایی که یَهُوَه برایشان انجام داده بود فکر می‌کردند.‏ آن‌ها در مصر برده بودند و مصریان با بی‌رحمی با آن‌ها رفتار می‌کردند.‏ اسرائیلیان بعد از آزادی‌شان از مصر،‏ اشیایی از جنس طلا و نقره و همین طور لباس،‏ از مصریان «غارت کردند.‏» (‏خرو ۱۲:‏​۳۵،‏ ۳۶‏)‏ وقتی لشکر فرعون اسرائیلیان را تا دریای سرخ تعقیب کرد،‏ یَهُوَه با معجزه آب‌های دریا را از هم شکافت.‏ به علاوه وقتی که از بیابان می‌گذشتند،‏ یَهُوَه هر روز به آن‌ها مَنّا داد.‏ پس مشکل آن‌ها چه بود؟‏ اسرائیلیان قانع نبودند،‏ نه به این دلیل که غذا نداشتند،‏ بلکه به این دلیل که از چیزهایی که داشتند قدردان نبودند.‏

۶.‏ از چه راه‌هایی می‌توانیم قدردانی را در خود پرورش دهیم؟‏

^۶ شما چطور می‌توانید قدردانی را در خود پرورش دهید؟‏ اول،‏ هر روز به نعمت‌هایی که دارید فکر کنید.‏ شاید حتی بتوانید دو یا سه نعمت را که بابتشان قدردانید یادداشت کنید.‏ (‏مرا ۳:‏​۲۲،‏ ۲۳‏)‏ دوم،‏ قدردانی‌تان را ابراز کنید.‏ از دیگران به خاطر خوبی‌هایی که در حقتان می‌کنند،‏ تشکر کنید.‏ مهم‌تر از همه،‏ مرتباً از یَهُوَه تشکر کنید.‏ (‏مز ۷۵:‏⁠۱‏)‏ سوم،‏ کسانی که قدردان هستند را به عنوان دوست نزدیک خود انتخاب کنید.‏ حس قدردانی و نارضایتی،‏ هر دو مُسری است.‏ (‏تث ۱:‏​۲۶-‏۲۸؛‏ ۲تیمو ۳:‏​۱،‏ ۲،‏ ۵‏)‏ وقتی که تمرکزمان روی ابراز قدردانی باشد،‏ احتمال داشتن حس نارضایتی در سختی‌ها کمتر می‌شود.‏

۷.‏ آچی چطور قدردانی را در خود پرورش داد و نتیجه‌اش چه بود؟‏

^۷ به نمونهٔ خواهری به اسم آچی که در اندونزی زندگی می‌کند،‏ توجه کنید.‏ او می‌گوید:‏ «طی دوران همه‌گیری کرونا،‏ وضعیت خودم را با هم‌ایمانانم مقایسه می‌کردم.‏ در نتیجه احساس نارضایتی داشتم.‏» (‏غلا ۶:‏⁠۴‏)‏ چه چیزی به او کمک کرد تا طرز فکرش را عوض کند؟‏ او تعریف می‌کند:‏ «برکت‌هایی را که هر روز دریافت می‌کردم،‏ شمردم.‏ همچنین به نعمت‌های زیادی که از سازمان خدا داشتم فکر کردم.‏ بعد قدردانی‌ام را به یَهُوَه ابراز کردم.‏ در نتیجه،‏ واقعاً حس رضایت کردم.‏» اگر افکار منفی باعث نگرانی شما می‌شود،‏ می‌توانید با برداشتن چنین قدم‌هایی حس قدردانی خود را دوباره به دست آورید.‏

متمرکز باشید و فروتن بمانید

۸.‏ باروک در چه دامی افتاد؟‏

^۸ باروک،‏ منشی اِرْمیای نبی موقتاً در دامی افتاد.‏ اِرْمیا باید پیامی محکم به قوم قدرنشناس اسرائیل می‌داد و باروک این وظیفهٔ سخت را داشت که از او حمایت کند.‏ اما باروک تمرکزش را از دست داد و بجای دقت به انجام خواست یَهُوَه،‏ بیش از اندازه به خود و خواسته‌هایش فکر کرد.‏ یَهُوَه از طریق اِرْمیا به باروک گفت:‏ «تو برای خودت دنبال چیزهای بزرگ هستی.‏ دیگر دنبال این چیزها نباش!‏» (‏ار ۴۵:‏​۳-‏۵‏)‏ به عبارت دیگر،‏ یَهُوَه به او می‌گفت:‏ «به وضعیتی که داری قانع باش!‏» باروک پند او را پذیرفت و همچنان از رضایت یَهُوَه برخوردار شد.‏

۹.‏ طبق اول قُرِنتیان ۴:‏​۶،‏ ۷ فروتنی در تشخیص چه چیزی به ما کمک می‌کند؟‏ (‏تصاویر ملاحظه شود.‏)‏

^۹ ممکن است یک مسیحی فکر کند که حق داشتن افتخار خاصّی را در خدمت دارد.‏ شاید او خیلی ماهر،‏ سخت‌کوش یا باتجربه باشد.‏ با این حال ممکن است آن افتخار به کسی دیگر داده شود.‏ آن مسیحی چطور باید در مورد این مسئله فکر کند؟‏ او می‌تواند بر گفته‌های پولُس در اول قُرِنتیان ۴:‏​۶،‏ ۷ ‏(‏خوانده شود.‏)‏ تعمّق کند.‏ هر افتخار و هر استعدادی که داریم از طرف یَهُوَه به ما داده شده است.‏ اما به این معنی نیست که ما استحقاق آن را داریم،‏ بلکه لطف یَهُوَه به ماست.‏—‏روم ۱۲:‏​۳،‏ ۶؛‏ افس ۲:‏​۸،‏ ۹‏.‏

۱۰.‏ ما چطور می‌توانیم فروتنی را در خود پرورش دهیم؟‏

^۱۰ با تعمّق بر نمونهٔ عیسی می‌توانیم فروتنی را در خود پرورش دهیم.‏ توجه کنید در شبی که عیسی پاهای رسولانش را شست چه اتفاقی افتاد.‏ یوحنای رسول نوشت:‏ ‹عیسی که می‌دانست ۱)‏ پدر همه چیز را به دست او سپرده و همین طور می‌دانست که ۲)‏ از طرف خدا آمده و ۳)‏ پیش خدا می‌رود،‏ به شستن پاهای شاگردان مشغول شد.‏› (‏یو ۱۳:‏​۳-‏۵‏)‏ عیسی می‌توانست فکر کند،‏ حق دارد که پاهایش را بشویند.‏ اما در طی زندگی‌اش بر زمین هیچ وقت احساس نکرد که حق دارد یک زندگی راحت و مرفه داشته باشد.‏ (‏لو ۹:‏۵۸‏)‏ عیسی فروتن و قانع بود و نمونه‌ای عالی برای ما بجا گذاشت.‏—‏یو ۱۳:‏⁠۱۵‏.‏

۱۱.‏ فروتنی چطور به دِنیس کمک کرده تا قانع باشد؟‏

^۱۱ برادری به اسم دِنیس از هلند،‏ تلاش کرد از فروتنی عیسی سرمشق بگیرد،‏ اما برایش آسان نبود.‏ او می‌گوید:‏ «بعضی وقت‌ها احساس غرور و نارضایتی را در خودم احساس می‌کنم،‏ مثلاً وقتی به شخصی دیگر افتخار یک خدمت داده می‌شود.‏ آن موقع،‏ موضوع فروتنی را مطالعه می‌کنم.‏ در اَپ ^®JW Library آیاتی را در مورد فروتنی ذخیره کرده‌ام تا بتوانم آن‌ها را سریع پیدا کنم و دوباره بخوانم.‏ همین طور بعضی از سخنرانی‌ها در مورد فروتنی را در موبایل خود دانلود کرده‌ام و اغلب به آن‌ها گوش می‌دهم.‏a متوجه شده‌ام هر کاری که انجام می‌دهم باید برای جلال یَهُوَه باشد،‏ نه جلال خودم.‏ هر کدام از ما نقش کوچکی در انجام خواست یَهُوَه دارد.‏» اگر شما از شرایطتان احساس نارضایتی دارید،‏ تلاش کنید فروتنی را در خود پرورش دهید.‏ با این کار،‏ دوستی‌تان با یَهُوَه محکم‌تر می‌شود و احساس رضایت و قناعت خواهید داشت.‏—‏یعقو ۴:‏​۶،‏ ۸‏.‏

روی امیدتان تعمّق کنید

۱۲.‏ داشتن چه امیدی به ما کمک می‌کند تا قانع باشیم؟‏ (‏اِشَعْیا ۶۵:‏​۲۱-‏۲۵‏)‏

^۱۲ وقتی در مورد امید فوق‌العاده‌مان فکر کنیم،‏ بیشتر حس رضایت و قناعت خواهیم داشت.‏ اِشَعْیای نبی به الهام یَهُوَه به سختی زندگی امروز ما اشاره کرد و اطمینان داد که یَهُوَه ما را از تمام آن‌ها نجات خواهد داد.‏ ‏(‏اِشَعْیا ۶۵:‏​۲۱-‏۲۵ خوانده شود.‏)‏ ما در خانه‌های امن و زیبا زندگی خواهیم کرد،‏ کاری پرمفهوم خواهیم داشت و غذاهایی سالم و خوشمزه خواهیم خورد.‏ دیگر هیچ خطری ما و فرزندانمان را تهدید نخواهد کرد.‏ (‏اشع ۳۲:‏​۱۷،‏ ۱۸؛‏ حز ۳۴:‏۲۵‏)‏ آینده‌ای امن و درخشان در انتظار ماست.‏

۱۳.‏ ما به‌خصوص در چه شرایطی باید بر امیدمان تمرکز کنیم؟‏

^۱۳ از آنجا که ما «در روزهای آخر» زندگی می‌کنیم و با مشکلاتی روبرو هستیم که ‹تحمّل آن‌ها دشوار است،‏› پس باید بیشتر از همیشه بر امیدمان تمرکز کنیم.‏ (‏۲تیمو ۳:‏⁠۱‏)‏ یَهُوَه هر روز ما را تقویت،‏ هدایت و پشتیبانی می‌کند تا بتوانیم سختی‌ها را تحمّل کنیم.‏ (‏مز ۱۴۵:‏۱۴‏)‏ به علاوه،‏ داشتن امید به ما کمک می‌کند تا با سختی‌هایمان کنار بیاییم.‏ مثلاً شاید امرار معاش خانواده برایتان سخت است.‏ آیا همیشه وضعیتتان به این شکل خواهد ماند؟‏ مسلّماً نه!‏ یَهُوَه قول داده که در بهشت،‏ به فراوانی به نیازهای شما رسیدگی خواهد کرد.‏ (‏مز ۹:‏۱۸؛‏ ۷۲:‏​۱۲-‏۱۴‏)‏ ممکن است شما با بیماری مزمن یا جدی و افسردگی دست و پنجه نرم می‌کنید.‏ آیا تا ابد به این شکل رنج خواهید کشید؟‏ اصلاً!‏ در دنیای جدید بیماری و مرگ کاملاً از بین خواهد رفت.‏ (‏مکا ۲۱:‏​۳،‏ ۴‏)‏ این امید باعث می‌شود که حتی الآن هم،‏ به دور از خشم و ناراحتی،‏ احساس رضایت و قناعت داشته باشیم.‏ ما می‌توانیم با وجود بی‌عدالتی،‏ مرگ،‏ بیماری یا هر سختی دیگر،‏ شاد و قانع باشیم.‏ چرا؟‏ چون هر چقدر هم که شرایط ما سخت باشد،‏ می‌دانیم که ‹سختی‌ها و مشکلات ما زودگذرند› و در دنیای جدید برای همیشه از بین خواهند رفت.‏—‏۲قر ۴:‏​۱۷،‏ ۱۸‏.‏

۱۴.‏ چطور می‌توانیم امیدمان را تقویت کنیم؟‏

^۱۴ از آنجا که داشتن امید برای قانع بودن ضروری است،‏ چطور می‌توانیم آن را تقویت کنیم؟‏ همان طور که یک شخص برای دیدن بهتر اشیایی که دورند از عینک استفاده می‌کند،‏ ما هم می‌توانیم با تقویت امیدمان،‏ زندگی در بهشت را واقعی‌تر ببینیم.‏ مثلاً وقتی بیش از حد نگران وضعیت مالی خود هستیم،‏ می‌توانیم خودمان را در بهشت تصوّر کنیم که در آن خبری از پول،‏ بدهی و فقر نخواهد بود.‏ اگر نداشتن بعضی از افتخارات ما را نگران کرده،‏ می‌توانیم به ناچیز بودن این نگرانی‌ها،‏ وقتی که در کاملیت برای هزاران سال یَهُوَه را خدمت کرده‌ایم،‏ فکر کنیم.‏ (‏۱تیمو ۶:‏۱۹‏)‏ شاید برایمان سخت باشد که بجای نگرانی‌های حال،‏ به امید آینده‌مان فکر کنیم.‏ با این حال،‏ فکر کردن به امید زیبایی که یَهُوَه داده،‏ به مرور زمان برایمان طبیعی‌تر خواهد بود.‏

۱۵.‏ از گفته‌های کریستا چه یاد می‌گیرید؟‏

^۱۵ توجه کنید که امید چطور به کریستا همسر دِنیس که قبلاً به او اشاره شد،‏ کمک کرده است.‏ او تعریف می‌کند:‏ «بیماری عضله‌ای من بدتر می‌شود و مجبورم از صندلی چرخدار استفاده کنم و بیشتر روز را در تخت‌خواب باشم.‏ هر روز درد دارم.‏ پزشکم اخیراً به من گفت که آیندهٔ خوبی در انتظارم نیست.‏ اما من بلافاصله فکر کردم که ‹او دید متفاوتی به آینده دارد.‏› تمرکز من بر امیدم است که به من آرامش فکری می‌دهد.‏ شاید امروز زندگی برایم سخت باشد،‏ اما در دنیای جدید کاملاً از زندگی‌ام لذّت خواهم برد.‏»‏

خداترسان «به چیزی محتاج نمی‌شوند»‏

۱۶.‏ چرا داوود پادشاه می‌توانست بنویسد که خداترسان «به چیزی محتاج نمی‌شوند»؟‏

^۱۶ حتی اگر خادم قانع یَهُوَه باشیم،‏ هنوز با مشکلاتی روبرو خواهیم شد.‏ داوود پادشاه با داغ از دست دادن حداقل سه فرزندش مواجه شد.‏ او به ناحق متهم شد،‏ به او خیانت شد و سال‌ها از دست تعقیب‌کنندگانش فرار می‌کرد.‏ داوود با وجود سختی‌هایش قانع بود و گفت که خداترسان «به چیزی محتاج نمی‌شوند.‏» (‏مز ۳۴:‏​۹،‏ ۱۰‏)‏ او چرا می‌توانست این حرف را بزند؟‏ چون هرچند ما خادمان یَهُوَه توقع یک زندگی خالی از مشکلات را نداریم،‏ مطمئن هستیم به چیزی که واقعاً نیاز داریم محتاج نخواهیم بود.‏ (‏مز ۱۴۵:‏۱۶‏)‏ ما هم مثل داوود اطمینان داریم که یَهُوَه در سختی‌ها به ما کمک می‌کند و می‌توانیم شاد و قانع باشیم.‏

۱۷.‏ چرا مصمم هستیم که رمز قانع بودن را یاد بگیریم؟‏

^۱۷ یَهُوَه می‌خواهد که ما قانع و راضی باشیم.‏ (‏مز ۱۳۱:‏​۱،‏ ۲‏)‏ پس باید تلاش کنیم که رمز قانع بودن را یاد بگیریم.‏ اگر قدردانی را در خود پرورش دهیم،‏ متمرکز و فروتن بمانیم و امیدمان را تقویت کنیم می‌توانیم بگوییم:‏ ‹من قانع هستم.‏›—‏مز ۱۶:‏​۵،‏ ۶‏.‏