۱۹۲۵​—‏⁠صد سال پیش

اتفاقی که به تعویق افتاد

در سال ۱۹۲۵ خیلی از شاگردان کتاب مقدّس انتظار داشتند که بهشت دوباره روی زمین برقرار شود.‏ چرا؟‏ برادر آلبرت شِرودِر که بعداً عضو هیئت اداره‌کننده شد توضیح داد:‏ «مسیحیان در آن زمان تصوّر می‌کردند که باقی‌ماندگان پیروان مسح‌شدهٔ عیسی به آسمان خواهند رفت تا نقششان را در پادشاهی خدا ایفا کنند.‏ همچنین انتظار داشتند که خادمان وفادار گذشته،‏ مثل ابراهیم،‏ داوود و دیگران رستاخیز پیدا کنند تا به عنوان امیران یا نمایندگان پادشاهی خدا بر زمین حکمرانی کنند.‏» اما وقتی آن سال گذشت و انتظارشان تحقق پیدا نکرد،‏ بعضی‌ها دلسرد شدند.‏—‏امث ۱۳:‏⁠۱۲‏.‏

با وجود این دلسردی‌ها اکثر شاگردان کتاب مقدّس همچنان به موعظه ادامه دادند و پی بردند که مسئولیت اصلی‌شان شهادت دادن دربارهٔ یَهُوَه است.‏ برای مثال،‏ توجه کنید که آن‌ها چطور از رادیو استفاده کردند تا حقیقت را به افراد بیشتری اعلام کنند.‏

افزایش ایستگاه‌های رادیویی

بعد از موفقیت‌های ایستگاه WBBR در سال ۱۹۲۴،‏ شاگردان کتاب مقدّس یک ایستگاه رادیویی دیگر در ایالت ایلینوی در شهر شیکاگو ساختند.‏ اسم این ایستگاه جدید WORD بود.‏ رالف لِفلِر مهندس مخابرات رادیویی که در ساخت این ایستگاه جدید سهمی داشت،‏ گفت:‏ «در شب‌های سرد زمستانی WORD از دور و نزدیک شنیده می‌شد.‏» برای مثال،‏ خانواده‌ای که در آلاسکا در شهر پیلوت استیشن زندگی می‌کردند و ۵۰۰۰ کیلومتر از ایستگاه دور بودند،‏ یکی از اولین پخش‌های این ایستگاه رادیویی را شنیدند.‏ آن خانواده بعد از گوش دادن به برنامه،‏ نامه‌ای به کارکنان ایستگاه نوشتند تا از آن‌ها برای برنامهٔ روحانی دلگرم‌کننده تشکر کنند.‏

برج دیده‌بانی ۱ دسامبر ۱۹۲۵ دربارهٔ محدوده‌ای که این ایستگاه پوشش می‌داد،‏ می‌گوید:‏ «ایستگاه WORD یکی از بزرگ‌ترین ایستگاه‌های رادیویی آمریکاست که فرستندهٔ ۵۰۰۰ واتی دارد.‏ محدودهٔ پخش این ایستگاه به سواحل غربی و شرقی آمریکا،‏ کوبا و حتی شمالی‌ترین مناطق آلاسکا هم می‌رسد.‏ خیلی‌ها که تا حالا فرصت آشنا شدن با حقیقت را نداشتند،‏ با شنیدن برنامه‌های این ایستگاه به خبر خوش علاقه‌مند شده‌اند.‏»‏

در همان دوران،‏ شاگردان کتاب مقدّس در کانادا سعی می‌کردند از رادیو برای موعظهٔ خبر خوش استفاده کنند.‏ در سال ۱۹۲۴ ایستگاه رادیویی CHUC در شهر ساسکاتون در ساسکچوان ساخته شد.‏ این یکی از اولین ایستگاه‌های رادیویی مذهبی در کانادا بود.‏ در سال ۱۹۲۵ این ایستگاه کوچک باید به جای بزرگ‌تری منتقل می‌شد.‏ بنابراین انجمن برج دیده‌بانی،‏ ساختمانی به اسم ریجِنت را که یک تئاتر قدیمی در ساسکاتون بود خرید و بازسازی کرد.‏ سپس استودیوهای پخش CHUC را به آن ساختمان انتقال داد.‏

از طریق این ایستگاه رادیویی،‏ خیلی‌ها که در مناطق دورافتادهٔ ساسکچوان زندگی می‌کردند،‏ خبر خوش را شنیدند.‏ برای مثال،‏ خانم گراهام که در یک شهر دورافتاده زندگی می‌کرد بعد از شنیدن یکی از برنامه‌ها درخواست کرد که نشریات چاپ‌شده را برایش بفرستیم.‏ برادر جورج نایِش گفت:‏ «او آنقدر مشتاقانه و التماس‌آمیز نوشته بود ‹به ما آموزش دهید،‏› که ما تمام جلدهای سری کتاب مطالعاتی در نوشته‌های مقدّس را برایش فرستادیم.‏» چیزی نگذشت که خانم گراهام پیام خبر خوش را در مناطق دورتر پخش می‌کرد.‏

تجدیدنظر در اعتقاداتمان

برج دیده‌بانی ۱ مارس ۱۹۲۵ شامل مقالهٔ مهمی تحت عنوان «تولّد یک قوم» بود.‏ چرا این مقاله مهم بود؟‏ شاگردان کتاب مقدّس مدتی بود که می‌دانستند شیطان سازمانی دارد که شامل دیوها در آسمان و سیستم مذهبی،‏ تجاری و سیاسی روی زمین است.‏ اما «غلام امین و دانا» از طریق این مقاله به برادران نشان داد که یَهُوَه هم سازمانی دارد که در تضاد با سازمان شیطان و مخالف آن است.‏ (‏مت ۲۴:‏۴۵‏)‏ غلام امین و دانا همچنین توضیح داد که پادشاهی خدا در سال ۱۹۱۴ برقرار شده و در همان سال شیطان و دیوهایش به خاطر ‹جنگی که در آسمان شروع شد› از آنجا به زمین انداخته شدند.‏—‏مکا ۱۲:‏​۷-‏۹‏.‏

برای بعضی‌ها قبول کردن این درک جدید سخت بود.‏ با توجه به این موضوع در آن مقاله آمده:‏ «اگر بعضی از شما خوانندگان برج دیده‌بانی با مطلبی که در این مقاله آمده موافق نیستید،‏ پیشنهاد می‌کنیم با صبر و آرامش منتظر خداوند بمانید و پاکی دلتان را حفظ کنید.‏»‏

تام اِیر که یک کُل‌پُرتر (‏یا همان پیشگام)‏ در بریتانیا بود،‏ دربارهٔ واکنش شاگردان کتاب مقدّس به آن مقاله گفت:‏ «برادران از توضیح مقاله درباره باب ۱۲ کتاب مکاشفه خیلی هیجان‌زده شدند.‏ وقتی فهمیدیم که پادشاهی خدا در آسمان برقرار شده،‏ می‌خواستیم با شوق بیشتری خبر خوش را با مردم در میان بگذاریم.‏ این موضوع به ما انگیزه داد که فعالیتمان را بیشتر کنیم.‏ همچنین به ما نشان داد که یَهُوَه چطور قومش را به سمت آینده‌ای زیبا هدایت می‌کند.‏»‏

شهادت دادن دربارهٔ یَهُوَه

در اِشَعْیا ۴۳:‏۱۰ آمده:‏ «یَهُوَه می‌گوید:‏ ‹شما شاهدان من هستید؛‏ من شما را به عنوان خادمانم انتخاب کرده‌ام.‏›» امروزه شاهدان یَهُوَه با این آیه به خوبی آشنا هستند.‏ قبل از سال ۱۹۲۵ این آیه به ندرت در نشریاتمان بررسی می‌شد،‏ اما در همان سال در ۱۱ نسخه از مجلّه برج دیده‌بانی آیه‌های ۱۰ و ۱۲ اِشَعْیا باب ۴۳ بررسی شد!‏

در اواخر اوت ۱۹۲۵ شاگردان کتاب مقدّس در ایندیاناپلیس در ایالت ایندیانا برای شرکت در کنگره جمع شدند.‏ برادر جوزف راترفورد در پیام خوش‌آمدگوییِ روی برنامهٔ کنگره نوشته بود:‏ «ما به این کنگره آمدیم که از خداوند قدرت بگیریم و بتوانیم با نیروی تازه به موعظه برگردیم و شاهدان او باشیم.‏» طی برنامهٔ هشت روزهٔ آن کنگره،‏ حضار تشویق شدند که در هر فرصتی در مورد یَهُوَه شهادت دهند.‏

برادر راترفورد روز شنبه ۲۹ اوت مفهوم عنوان کنگره را که «دعوت به عمل» بود،‏ توضیح داد.‏ او در سخنرانی‌اش روی اهمیت کار موعظه تأکید کرد و گفت:‏ «یَهُوَه به خادمانش می‌گوید:‏ ‹شما شاهدان من هستید و شهادت می‌دهید که من خدا هستم.‏› دستور یَهُوَه واضح و روشن است:‏ ‹علامتی برای قوم‌ها بلند کنید.‏› غیر از خادمان یَهُوَه،‏ هیچ گروه دیگری روی زمین نیستند که روح خداوند را داشته باشند و بتوانند برای او علامت یا پرچمی جلوی قوم‌ها بلند کنند و در مورد او شهادت دهند.‏»—‏اشع ۴۳:‏۱۲؛‏ ۶۲:‏⁠۱۰‏.‏

بعد از سخنرانی برادر راترفورد،‏ حضار قطعنامه‌ای با عنوان «پیام امیدبخش» را با توافق نظر تصویب کردند که نشان می‌داد پادشاهی خدا تنها امید انسان‌ها برای داشتن «صلح،‏ رفاه،‏ سلامتی،‏ آزادی،‏ زندگی و شادی ابدی» است.‏ این قطعنامه بعداً به چندین زبان ترجمه شد و ۴۰ میلیون نسخه از آن به شکل تراکت چاپ و توزیع شد.‏

شاگردان کتاب مقدّس تا چند سال بعد از آن،‏ به طور رسمی اسم شاهدان یَهُوَه را استفاده نمی‌کردند.‏ اما هر چه زمان می‌گذشت،‏ بیشتر پی می‌بردند که مسئولیت دارند در مورد یَهُوَه شهادت دهند.‏

بازدید از علاقه‌مندان

با افزایش تعداد شاگردان کتاب مقدّس در دنیا،‏ روی بازدید از علاقه‌مندان تأکید بیشتری شد.‏ بعد از فعالیتی ویژه برای پخش تراکت پیام امیدبخش،‏ این پیشنهاد در جزوهٔ بلتنa آمد:‏ «برنامه‌ریزی کنید دوباره پیش کسانی برگردید که نسخه‌ای از تراکت پیام امیدبخش را دریافت کردند.‏»‏

در جزوهٔ بلتن ژانویهٔ ۱۹۲۵ تجربهٔ یک شاگرد کتاب مقدّس از شهر پلینو در ایالت تگزاس نوشته شد.‏ او گفت:‏ «واقعاً جالب است که محدوده‌هایی که چند بار در آن‌ها موعظه شده،‏ بهتر از محدوده‌های جدید است.‏ در شهر کوچکی در محدودهٔ ما،‏ طی ده سال گذشته پنج بار موعظه شده است.‏ اخیراً مادرم همراه خواهری به اسم هندریکس در آن منطقه موعظه کردند و بیشتر از هر زمانی به مردم نشریه دادند.‏»‏

در پاناما یک کُل‌پُرتر نوشت:‏ «وقتی برای بار دوم یا سوم به دیدن کسانی می‌روم که قبلاً با قاطعیت پیام ما را رد می‌کردند،‏ می‌بینم که خیلی از آن‌ها تجدیدنظر کرده‌اند.‏ امسال در موعظه بیشتر وقتم را صرف بازدید از کسانی کرده‌ام که قبلاً با آن‌ها صحبت کرده بودم.‏ این کار نتیجهٔ خیلی خوبی داشته است.‏»‏

نگاهی به آینده

برادر راترفورد در نامهٔ سالانه‌اش به کُل‌پُرترها دربارهٔ فعالیت آن سال و برنامه‌های آینده نوشت:‏ «طی سال گذشته این افتخار را داشتیم به کسانی که افسرده و دلشکسته‌اند تسلّی دهیم.‏ این کار دل ما را شاد کرده است.‏ .‏ .‏ .‏ در سال آینده فرصت‌هایی خواهید داشت تا شاهدان خدا و پادشاهی‌اش باشید و علامتی برای قوم‌ها بلند کنید.‏ .‏ .‏ .‏ بیایید همیشه با صدای بلند و رسا خدا و پادشاهمان را تمجید کنیم.‏»‏

برادران در اواخر سال ۱۹۲۵ برنامه‌ریزی می‌کردند تا بیت‌ئیل بروکلین را گسترش دهند.‏ بنابراین در سال ۱۹۲۶ سازمان یَهُوَه پروژهٔ ساختمان‌سازی‌ای را پیش رو داشت که تا آن زمان بی‌سابقه بود.‏