پرسش‌های جوانان
چگونه می‌توانم با نگرانی‌هایم کنار بیایم؟
چه چیز باعث نگرانی‌ات می‌شود؟
آیا گفته‌های زیر گاهی حرف دل توست؟
«من در مورد موضوعاتی خودم را نگران می‌کنم که یک شخص معقول خود را نگران نمی‌کند. دائم فکر می‌کنم که ممکن است برایم اتفاقی بیفتد. مثلاً، وقتی در ماشین هستم می‌ترسم تصادف کنیم یا وقتی در هواپیما هستم می‌ترسم سقوط کند.»—چارلز.
«من همش نگرانم و احساس می‌کنم که به هیچ جا نمی‌رسم. هر چه در توان دارم انجام می‌دهم، اما تلاش‌هایم بی‌نتیجه است.»—آنا.
«وقتی دیگران به من می‌گویند خوش به حالت که هنوز به درس و مشق مشغولی، به خودم می‌گویم: ‹آن‌ها از استرس و نگرانی‌های مدرسه بی‌خبرند.›»—دانیال.
«احساس می‌کنم که دائم تحت فشارم. همش فکر می‌کنم که بعد از این چه اتفاقی می‌افتد و باید چه کار کنم.»—لورا.
واقعیت زندگی: ما در دورانی زندگی می‌کنیم که کتاب مقدّس آن را زمان‌های سخت خوانده است. (۲تیموتائوس ۳:۱) از این رو، نوجوانان و جوانان نیز مانند بزرگسالان با اضطراب و نگرانی روبرویند.
آیا دلهره و نگرانی همیشه زیان‌آورست؟
خیر. کتاب مقدّس می‌گوید نگرانی در مورد کسانی که دوستشان داریم و می‌خواهیم شادشان سازیم، بجاست.—۱قُرِنتیان ۷:۳۲-۳۴؛ ۲قُرِنتیان ۱۱:۲۸.
به‌علاوه نگرانی می‌تواند برای تو محرکی قوی باشد. برای مثال، فرض کن که هفتهٔ آینده در مدرسه امتحان داری. دلهره و نگرانی سبب می‌شود که این هفته خود را برای امتحان آماده کنی و این کار شاید به تو کمک کند تا نمرهٔ بهتری بیاوری.
همچنین اگر تا حدّی نگران مسئله‌ای باشیم، از خطر دور خواهیم ماند. نوجوانی به نام سِرِنا در این مورد می‌گوید: «وقتی قدمی اشتباه برمی‌داری شاید ناراحت و نگران شوی و پی ببری که برای داشتن وجدان آسوده باید تغییری در زندگی خود دهی.»—با یعقوب ۵:۱۴ مقایسه شود.
واقعیت زندگی: نگرانی تا جایی می‌تواند مفید باشد که تو را به انجام عملی درست برانگیزد.
اما اگر نگرانی تو را سردرگم کند، چطور؟
نگرانی می‌تواند چنان شدید باشد که احساس کنی سردرگم شده‌ای و از آن راه گریزی نداری، اما کسی با نگاهی متفاوت می‌تواند راه چاره را به تو نشان دهد
نمونه: جوانی ۱۹ ساله به نام ریچارد می‌گوید: «وقتی فکر می‌کنم که در موقعیتی استرس‌زا چه اتفاقاتی ممکن است بیفتد، نگران می‌شوم. دائم به آن موقعیت فکر می‌کنم و در دلم دلهره و اضطراب شدید می‌افتد.»
به گفتهٔ کتاب مقدّس «دلِ آرام به بدن حیات می‌بخشد.» (امثال ۱۴:۳۰) برعکس، نگرانی می‌تواند به سلامت ما ضرر رساند و باعث ناراحتی‌هایی مانند سردرد، سرگیجه، معده درد و تپش قلب شود.
اگر به نظر رسد که نگرانی به تو بیشتر ضرر می‌رساند تا فایده، باید چه کار کنی؟
آنچه می‌توانی انجام دهی
تشخیص بده که آیا نگرانی‌های تو بجاست. «درست است که ما باید در فکر مسئولیت‌های خود باشیم، اما نگرانی بیش از حد بی‌مورد است. این مرا یاد این گفته می‌اندازد که نگران کردن خود، مثل این است که روی صندلی راحتی جلو و عقب برویم، اما به جایی نرسیم. در واقع کاری انجام می‌دهیم که نتیجه ندارد.»—کاترین.
کتاب مقدّس چه می‌گوید؟ «کدام یک از شما می‌تواند با نگرانی حتی لحظه‌ای به عمر خود بیفزاید؟»—مَتّی ۶:۲۷.
این به چه مفهوم است؟ اگر نگرانی ما مشکل را حل نکند، تنها بر مشکلمان می‌افزاید یا خود مشکل‌ساز می‌شود.
هر روز به فکر مشکلات همان روز باش. «به این فکر کن که آیا مسئله‌ای که امروز برایت نگران‌کننده است، فردا، یک ماه بعد، یک سال بعد یا پنج سال بعد هم نگران‌کننده خواهد بود؟—آنتونی.
کتاب مقدّس چه می‌گوید؟ «هرگز نگران فردا مباشید؛ زیرا فردا مشکلات خود را خواهد داشت. مشکلات هر روز برای آن روز کافی است.»—مَتّی ۶:۳۴.
این به چه مفهوم است؟ فکر کردن به مشکلات فردا بی‌فایده است؛ زیرا هیچ کس از فردای خود باخبر نیست.
تلاش کن که آنچه را نمی‌توانی تغییر دهی، بپذیری. «بهترین کاری که می‌توانی انجام دهی آن است که خود را برای هر موقعیتی آماده کنی. در عین حال بپذیری که برخی عوامل از کنترل تو خارج است.»—رابرت.
کتاب مقدّس چه می‌گوید؟ «تیزترین دونده همیشه در مسابقه برنده نمی‌شود ... اشخاص با تجربه و کاردان نیز همیشه به موفقیت نمی‌رسند؛ زیرا اتفاقات و حوادث غیرمنتظره برای همه رخ می‌دهد.»—جامعه ۹:۱۱، ترجمهٔ دنیای جدید.
این گفته به چه مفهوم است؟ گاه ما نمی‌توانیم موقعیت خود را تغییر دهیم، اما می‌توانیم دیدگاهمان را تغییر دهیم.
دیدی صحیح داشته باش. «من متوجه شدم که باید کل شرایط را در نظر گیرم، نه این که خود را نگران جزئیات سازم. باید اولویت‌هایم را در نظر داشته باشم و از نیرو و انرژی‌ام در جهت درست استفاده کنم.»—آلکسیز.
کتاب مقدّس چه می‌گوید؟ «تشخیص دهید چه چیزهایی پراهمیت‌تر است.»—فیلیپیان ۱:۱۰.
این گفته به چه مفهوم است؟ کسانی که به نگرانی‌های زندگی خود دیدی صحیح دارند، احتمالاً کمتر با یأس و درماندگی روبرو می‌شوند.
حرف دلت را با کسی در میان بگذار. «وقتی ۱۱ سالم بود، هر روز مضطرب از مدرسه برمی‌گشتم و دلهرهٔ روز بعد را داشتم. پدر و مادرم به حرف‌هایم خوب گوش می‌کردند. خوشحال بودم که در کنارم بودند. می‌توانستم به آنان اعتماد کنم و به‌راحتی حرف دلم را به آنان بزنم. این کار سبب می‌شد که برای رویارویی با مشکلات روز بعد آماده باشم.»—مرلین.
کتاب مقدّس چه می‌گوید؟ «نگرانی، شادی را از بین می‌برد، ولی سخنان خوب دل را شاد می‌سازد.»—امثال ۱۲:۲۵، مژده برای عصر جدید.
این گفته به چه مفهوم است؟ پدر و مادر یا دوستی نزدیک شاید بتوانند برای کاهش نگرانی‌هایت با نصایح خود عملاً به تو کمک کنند.
دعا کن. «دعا با صدای بلند به من کمک می‌کند. می‌توانم آنچه مرا مضطرب می‌سازد به زبان بیاورم و آن را در دل خود نگاه ندارم. به‌علاوه، این کار به من کمک می‌کند تا نگرانی‌های خود را به یَهُوَه بسپارم. هیچ مشکلی در زندگی‌ام نیست که یَهُوَه نتواند آن را حل کند.»—لورا.
کتاب مقدّس چه می‌گوید؟ «تمام نگرانی‌های خود را به [خدا] بسپارید؛ زیرا او به فکر شماست.»—۱پِطرُس ۵:۷.
این گفته به چه مفهوم است؟ دعا خودفریبی نیست که از این طریق خود را آرام کنیم، بلکه با دعا با یَهُوَه خدای خود ارتباط برقرار می‌کنیم. او خود به ما چنین وعده داده است: «هراسان مباش زیرا من خدای تو هستم. تو را تقویت خواهم کرد و یاری خواهم داد.»—اِشَعْیا ۴۱:۱۰.