آیا شاهدان یَهُوَه در خصوص داشتن دوست‌دختر و دوست‌پسر قوانینی دارند؟‏

ما شاهدان یَهُوَه معتقدیم که اصول و احکام نهفته در کتاب مقدّس به ما کمک می‌کند تا تصمیماتی بگیریم که هم خدا را خشنود می‌سازد و هم به نفع ماست.‏ (‏اِشَعْیا ۴۸:‏۱۷،‏ ۱۸‏)‏ ما این اصول و احکام را نساخته‌ایم،‏ ولی مطابق با آن‌ها زندگی می‌کنیم.‏ بیایید برخی از آن‌ها را در خصوص داشتن دوست‌دختر و دوست‌پسر در نظر بگیریم.‏a

• طبق کتاب مقدّس،‏ پیوند زناشویی وصلتی پایدار است.‏ (‏مَتّی ۱۹:‏۶‏)‏ از آنجایی که در نظر ما شاهدان یَهُوَه داشتن دوست‌دختر و دوست‌پسر قدمی به سمت ازدواج است،‏ این را امری بسیار جدّی به شمار می‌آوریم.‏

• داشتن دوست‌دختر و دوست‌پسر فقط برای کسانی است که به سن ازدواج رسیده باشند.‏ چنین اشخاصی «سن بلوغ» یعنی اوج تمایلات جنسی را پشت سر گذاشته‌اند.‏—‏۱قُرِنتیان ۷:‏۳۶‏.‏

• کسانی که می‌خواهند با فردی از جنس مخالف آشنا شوند،‏ باید برای ازدواج آزاد باشند.‏ منظور چیست؟‏ برخی از کسانی که از لحاظ قانونی طلاق گرفته‌اند،‏ در دید خدا برای ازدواج مجدّد آزاد نیستند،‏ زیرا معیار خدا برای طلاق فقط دست زدن به عمل نامشروع جنسی است.‏—‏مَتّی ۱۹:‏۹‏.‏

• به مسیحیانی که می‌خواهند ازدواج کنند،‏ فرمان داده شده است که فقط با «پیرو سَرور» یعنی با هم‌ایمانشان ازدواج کنند.‏ (‏۱قُرِنتیان ۷:‏۳۹‏)‏ در دید ما شاهدان یَهُوَه،‏ منظور از هم‌ایمان کسی نیست که فقط به ایمان ما احترام بگذارد بلکه منظور کسی است که به عنوان شاهد یَهُوَه تعمید گرفته است و مطابق با عقاید ما زندگی می‌کند.‏ (‏۲قُرِنتیان ۶:‏۱۴‏)‏ حتی قرن‌ها قبل از مسیحیت نیز خدا پرستندگانش را راهنمایی کرده بود که فقط با هم‌ایمان خود ازدواج کنند.‏ (‏پیدایش ۲۴:‏۳؛‏ مَلاکی ۲:‏۱۱‏)‏ همان طور که پژوهشگران نیز تحقیق کرده و متوجه شده‌اند،‏ این فرمان بسیار عملی است.‏b

• کتاب مقدّس نشان می‌دهد که فرزندان موظفند از والدینشان اطاعت کنند.‏ (‏امثال ۱:‏۸؛‏ کولُسیان ۳:‏۲۰‏)‏ این فرمان برای فرزندانی که با والدینشان زندگی می‌کنند به این مفهوم است که از تصمیم والدینشان در خصوص داشتن دوست‌دختر و دوست‌پسر اطاعت کنند.‏ بنابراین والدین می‌توانند تعیین کنند که پسر یا دخترشان در چه سنی اجازه دارد با کسی از جنس مخالف دوستی برقرار کند و در حین این دوستی به چه نوع فعالیت‌هایی بپردازد.‏

• شاهدان یَهُوَه طبق راهنمایی‌های کتاب مقدّس،‏ شخصاً تصمیم می‌گیرند که با فردی از جنس مخالف دوستی برقرار کنند یا نه و با چه کسی این دوستی را برقرار نمایند.‏ این موضوع دقیقاً هماهنگ با این اصل است:‏ «هر کس بار خود را حمل خواهد کرد.‏» (‏غَلاطیان ۶:‏۵‏)‏ با این حال،‏ بسیاری در خصوص برقراری دوستی با جنس مخالف عاقلانه رفتار کرده‌اند و از هم‌ایمانان بالغی که به فکر رفاه‌شان می‌باشند،‏ پند خواسته‌اند.‏—‏امثال ۱:‏۵‏.‏

• بسیاری از اعمالی که اکثر مردم تصوّر می‌کنند طی دوستی با جنس مخالف اشتباه نیست،‏ در واقع گناهی بزرگ محسوب می‌شود.‏ برای مثال،‏ کتاب مقدّس فرمان می‌دهد که از اعمال نامشروع جنسی دوری کنیم.‏ این فرمان نه تنها شامل آمیزش جنسی،‏ بلکه شامل رابطهٔ جنسی‌ای می‌شود که از راه دهان و مقعد و یا تحریک اعضای جنسی بین افرادی که با یکدیگر ازدواج نکرده‌اند،‏ صورت می‌گیرد.‏ (‏۱قُرِنتیان ۶:‏۹-‏۱۱‏)‏ رفتار شهوت‌انگیز نیز قبل از ازدواج در دید خدا عملی ناپاک است،‏ حتی اگر شخص مرتکب عمل نامشروع جنسی نشده باشد.‏ (‏غَلاطیان ۵:‏۱۹-‏۲۱‏)‏ به علاوه،‏ گفتگوهای غیراخلاقی نیز که «سخنان قبیح» می‌باشد،‏ در کتاب مقدّس محکوم شده است.‏—‏کولُسیان ۳:‏۸‏.‏

• دل یا شخص درونی ما بسیار فریبنده است.‏ (‏اِرْمیا ۱۷:‏۹‏)‏ دل قادر است شخص را به اعمالی وادارد که می‌داند حقیقتاً اشتباه است.‏ دختر و پسری که با هم آشنا می‌شوند،‏ برای آن که فریب دلشان را نخورند،‏ نباید با هم تنها باشند تا در موقعیت‌های وسوسه‌انگیز قرار گیرند.‏ آنان می‌توانند در کنار یکی یا گروهی از هم‌ایمانانشان باشند.‏ بدین شکل،‏ جانب احتیاط را حفظ کرده‌اند.‏ (‏امثال ۲۸:‏۲۶‏)‏ مسیحیان مجرّدی که در پی همسر می‌باشند،‏ خطر آشنایی با جنس مخالف از طریق اینترنت را نادیده نمی‌گیرند،‏ به‌خصوص آشنایی با کسی که در مورد او اطلاعات کمی دارند.‏—‏مزمور ۲۶:‏۴‏.‏