توضیح آیه‌های کتاب مقدّس
رومیان ۱۲:۱۲—«امیدتان مایهٔ شادی شما باشد و در رنج و مصیبت صابر باشید و از دعا کردن خسته نشوید.»
«به سبب امیدتان شاد باشید. در سختی‌ها پایداری کنید. در دعا پشتکار داشته باشید.»—رومیان ۱۲:۱۲، ترجمهٔ دنیای جدید.
«امیدتان مایهٔ شادی شما باشد و در رنج و مصیبت صابر باشید و از دعا کردن خسته نشوید.»—رومیان ۱۲:۱۲، ترجمهٔ مژده برای عصر جدید.
مفهوم رومیان ۱۲:۱۲
در این آیه، پولُس رسول مسیحیان روم را به سه کار تشویق کرد که بتوانند در سختی‌ها و آزار و اذیت به خدا وفادار بمانند.
«به سبب امیدتان شاد باشید.» بیشتر مسیحیان امید دارند که روی زمین در بهشت زندگی کنند. گروهی از آن‌ها هم امید دارند که در آسمان تا ابد زندگی کنند. (مزمور ۳۷:۲۹؛ یوحنا ۳:۱۶؛ مکاشفه ۱۴:۱-۴؛ ۲۱:۳، ۴) مسیحیان همین طور امید دارند که پادشاهی خداa در آینده تمام درد و رنج و سختی‌های بشر را از بین می‌برد. (دانیال ۲:۴۴؛ مَتّی ۶:۱۰) پرستندگان خدا با وجود مشکلات و سختی‌ها شادند، چون مطمئنند که اگر در سختی‌ها پایدار بمانند خدا از آن‌ها راضی خواهد بود و امیدشان در آینده به تحقق می‌رسد.—مَتّی ۵:۱۱، ۱۲؛ رومیان ۵:۳-۵.
«در سختی‌ها پایداری کنید.» در کتاب مقدّس فعل یونانی‌ای که در اینجا «پایداری کنید» ترجمه شده، اغلب به مفهوم «ماندن بجای گریختن، استقامت و ایستادگی کردن» است. پیروان عیسی نیاز به پایداری دارند، چون ‹به این دنیا تعلّق ندارند›b و انتظار دارند که مورد آزار و اذیت قرار بگیرند. (یوحنا ۱۵:۱۸-۲۰؛ ۲تیموتائوس ۳:۱۲) وقتی مسیحیان با وفاداری خدا را خدمت می‌کنند و در سختی‌ها پایدار می‌مانند، ایمانشان قوی می‌شود و خدا در آینده به آن‌ها پاداش می‌دهد. (مَتّی ۲۴:۱۳) ایمان قوی به آن‌ها کمک می‌کند سختی‌ها را با بردباری و شادی تحمّل کنند.—کولُسیان ۱:۱۱.
«در دعا پشتکار داشته باشید.» مسیحیان برای این که به خدا وفادار بمانند باید مرتب دعا کنند. (لوقا ۱۱:۹؛ ۱۸:۱) آن‌ها همیشه در پی راهنمایی خدا هستند و در تمام جنبه‌های زندگی‌شان به او تکیه می‌کنند. (کولُسیان ۴:۲؛ ۱تِسالونیکیان ۵:۱۷) مسیحیان مطمئنند که خدا به دعاهایشان جواب می‌دهد، چون از فرمان‌های او اطاعت می‌کنند و سعی می‌کنند خدا را راضی و خشنود نگه دارند. (۱یوحنا ۳:۲۲؛ ۵:۱۴) همچنین می‌دانند که اگر مرتب دعا کنند خدا قدرت لازم را به آن‌ها می‌دهد تا به او وفادار بمانند.—فیلیپیان ۴:۱۳.
مضمون رومیان ۱۲:۱۲
پولُس حدود سال ۵۶ م. نامهٔ خود را به مسیحیان روم نوشت. او در باب ۱۲ این نامه توصیه‌های خوبی به مسیحیان کرد که چطور با هم‌ایمانانشان و دیگران رفتار کنند، خصوصیات مسیحی از خود نشان دهند و در آزار و اذیت بدی را با بدی جواب ندهند و صلح‌جو باشند. (رومیان ۱۲:۹-۲۱) این توصیهٔ پولُس به‌موقع بود، چون مسیحیان در روم به زودی با آزار و اذیت و مخالفت شدید روبرو می‌شدند.
چند سال بعد، در سال ۶۴ م. آتش‌سوزی بزرگی در شهر روم اتفاق افتاد و بیشتر شهر از بین رفت. در میان مردم شایع شد که نرون امپراتور روم مسبب این آتش‌سوزی بوده. تاسیتوس، تاریخ‌نگار رومی می‌گوید که نرون برای این که قدرت و موقعیت خود را حفظ کند آتش‌سوزی را به گردن مسیحیان انداخت. این باعث شد که مسیحیان مورد آزار و اذیت شدید قرار بگیرند. توصیهٔ پولُس در مورد پایداری به آن‌ها کمک کرد که در آن موقعیت سخت به خدا وفادار بمانند و احترام و شأن خودشان را حفظ کنند. (۱تِسالونیکیان ۵:۱۵؛ ۱پِطرُس ۳:۹) این مسیحیان نمونهٔ پرارزشی برایمان هستند.
این ویدیوی کوتاه را که مروری بر کتاب رومیان است تماشا کنید.
a پادشاهی خدا، حکومتی در آسمان است که خدا آن را برای انجام خواستش روی زمین، برقرار کرده است. برای اطلاعات بیشتر مقالهٔ «پادشاهی خدا چیست؟» را بخوانید.
b در کتاب مقدّس، واژهٔ «دنیا» به جامعهٔ انسانی که خدا را نمی‌شناسند، اشاره می‌کند.