توضیح آیه‌های کتاب مقدّس
امثال ۱۶:۳—«کارهای خویش را به خداوند بسپار»
«همهٔ کارهایت را به دست یَهُوَه بسپار، آن وقت، در برنامه‌ریزی‌هایت موفق می‌شوی.»—امثال ۱۶:۳، ترجمهٔ دنیای جدید.
«کارهای خویش را به خداوند بسپار که تدبیرهایت استوار خواهد شد.»—امثال ۱۶:۳، ترجمهٔ هزارهٔ نو.
مفهوم امثال ۱۶:۳
این آیه به کسانی که خدای یکتا را می‌پرستند اطمینان می‌دهد که اگر به او توکّل کنند و از راهنمایی‌های او پیروی کنند، در کارهایشان موفق می‌شوند.
«همهٔ کارهایت را به دست یَهُوَه بسپار.» پرستندهٔ یَهُوَهa قبل از هر تصمیم‌گیری‌ای باید با تواضع دنبال راهنمایی او باشد. (یعقوب ۱:۵) چرا؟ اول، انسان‌ها اغلب کنترل کمی بر اتفاقات زندگی‌شان دارند. (جامعه ۹:۱۱؛ یعقوب ۴:۱۳-۱۵) دوم، شاید آن‌ها حکمت کافی نداشته باشند تا تصمیماتشان را عملی کنند. به این دو دلیل بسیاری کارهایشان را به دست خدا می‌سپارند؛ یعنی در دعا از یَهُوَه کمک می‌خواهند تا آن‌ها را راهنمایی کند و هماهنگ با خواست او عمل کنند.—امثال ۳:۵، ۶؛ ۲تیموتائوس ۳:۱۶، ۱۷.
عبارت «کارهای خویش را به خداوندb بسپار» به طور تحت‌اللفظی به این معنی است: «کارهایت را روی دوش خدا بگذار.» طبق یک مرجع این عبارت مردی را به تصویر می‌کشد که «بارهای سنگینش را بر دوش کسی می‌گذارد که قوی‌تر از اوست و قدرت تحمّل بیشتری دارد.» کسانی که با تواضع و فروتنی به خدا تکیه می‌کنند می‌تواند از کمک و پشتیبانی او اطمینان داشته باشند.—مزمور ۳۷:۵؛ ۵۵:۲۲.
عبارت «کارهای خویش» یا «همهٔ کارهایت» به این مفهوم نیست که خدا هر کار یا برنامه‌ریزی شخص را برکت می‌دهد. یَهُوَه تنها وقتی کارهای شخص را برکت می‌دهد که هم با معیارها و هم با خواستش هماهنگ باشد. (مزمور ۱۲۷:۱؛ ۱یوحنا ۵:۱۴) او به کسی که از معیارهای او اطاعت نمی‌کند، برکت نمی‌دهد. کتاب مقدّس در این مورد می‌گوید: «نقشه‌های شریران را نقش بر آب می‌کند.» (مزمور ۱۴۶:۹) اما در عین حال از کسانی که به معیارهایش در کتاب مقدّس احترام می‌گذارند، حمایت می‌کند.—مزمور ۳۷:۲۳.
«در برنامه‌ریزی‌هایت موفق می‌شوی.» بعضی از ترجمه‌های کتاب مقدّس این قسمت از آیه را به این شکل ترجمه کرده‌اند: «کارهایت استوار خواهد شد.» واژهٔ عبری که در عهد عتیق «استوار» برگردانده شده است، به پایه و اساس چیزی اشاره می‌کند و اغلب ثبات و پابرجایی آفریده‌های خدا را نشان می‌دهد. (امثال ۳:۱۹؛ اِرْمیا ۱۰:۱۲) خدا هم به کارها و نقشه‌های کسانی که مورد قبول او هستند، ثبات می‌دهد و کمکشان می‌کند که از امنیت، آرامش و شادی بیشتری در زندگی‌شان برخوردار شوند.—مزمور ۲۰:۴؛ امثال ۱۲:۳.
آیات پیرامون امثال ۱۶:۳
سلیمان پادشاه که بیشتر بخش‌های کتاب امثال را نوشته، این آیه را هم نوشت. او هزاران مَثَل گفت، چون خدا به او حکمت داده بود.—۱پادشاهان ۴:۲۹، ۳۲؛ ۱۰:۲۳، ۲۴.
در باب ۱۶، سلیمان حکمت خدا را می‌ستاید. همچنین نشان می‌دهد که خدا چقدر از غرور و تکبّر متنفر است. (امثال ۱۶:۱-۵) این باب کتاب امثال به خواننده کمک می‌کند به یک نتیجه‌گیری مهم برسد که در طول کتاب امثال بارها به آن اشاره شده است. این نتیجه‌گیری چیست؟ انسان‌ها تنها وقتی می‌توانند موفق شوند و با حکمت رفتار کنند که متواضع باشند و اجازه دهند یَهُوَه هدایتشان کند. (امثال ۱۶:۳، ۶-۸، ۱۸-۲۳) این موضوع مهم اغلب در کتاب مقدّس تکرار شده است.—مزمور ۱:۱-۳؛ اِشَعْیا ۲۶:۳؛ اِرْمیا ۱۷:۷، ۸؛ ۱یوحنا ۳:۲۲.
این ویدیوی کوتاه را که مروری بر کتاب امثال است، تماشا کنید.
a یَهُوَه نام شخصی خداست. (مزمور ۸۳:۱۸) مقالهٔ «یَهُوَه کیست؟» ملاحظه شود.
b در بسیاری از ترجمه‌های کتاب مقدّس لقب «خداوند» جایگزین نام یَهُوَه شده است. به مقالهٔ «اِشَعْیا ۴۲:۸—‹من خداوند هستم›» از سری مقالات «توضیح آیه‌های کتاب مقدّس» رجوع کنید تا ببینید که چرا چنین ترجمه‌ای می‌تواند گمراه‌کننده باشد.