پاورقی
b در سال ۱۹۹۵، دانشمندان متوجه رفتار غیرعادی دورترین ستاره‌ای ( SN 1995K) که تا بحال رصد شده است شدند؛ این ستاره در کهکشان خود منفجر شد و همانند اَبَرنواخترهای ( سوپرنووا) کهکشان‌های اطراف ما بسیار درخشان گشت، ولی سپس در مدت زمانی طولانی‌تر از آنچه تا آن زمان رصد شده بود به آهستگی نور خود را از دست داد. مجلهٔ نیو سایِنتیست این پدیده را در نموداری ترسیم کرده و توضیح می‌دهد: «شکل انحنای نور . . . دقیقاً به همان اندازه‌ای در زمان کش آمده است که از کهکشانی که با حدود نصف سرعت نور از ما دور می‌شود، انتظار می‌رود.» نتیجهٔ این مشاهدات چیست؟ این «بهترین گواه است بر اینکه عالم حقیقتاً در حال انبساط است.»