ما باید از استدلال‌های انسانی دوری کنیم.‏ اگر از دید انسان‌ها به مسائل نگاه کنیم ممکن است یَهُوَه و معیارهایش را نادیده بگیریم.‏ ‎(‏۱قر ۳:‏۱۹‏)‎‏ حکمت این دنیا معمولاً باعث می‌شود که انسان‌ها از یَهُوَه اطاعت نکنند.‏ عده‌ای از مسیحیان در پِرگاموم و تیاتیرا طرز فکر رایج بین مردم آن شهرها در رابطه با بت‌پرستی و مسائل غیراخلاقی را پذیرفته بودند.‏ عیسی آن دو جماعت را شدیداً توبیخ کرد،‏ چون اعمال نامشروع جنسی را عادی می‌دانستند.‏ ‎(‏مکا ۲:‏​۱۴،‏ ۲۰‏)‎‏ امروزه هم مردم اطراف ما،‏ ما را تحت فشار قرار می‌دهند تا طرز فکر اشتباهشان را بپذیریم.‏ ممکن است اعضای خانواده و آشنایان با تأثیر گذاشتن بر احساساتمان بخواهند که دیدگاه آن‌ها را بپذیریم.‏ مثلاً ممکن است بگویند که ایرادی ندارد که تسلیم تمایلاتمان شویم و یا این که معیارهای اخلاقی کتاب مقدّس قدیمی شده است.‏ ممکن است گاهی با خود استدلال کنیم که راهنمایی‌های یَهُوَه واضح نیست.‏ شاید تمایل داشته باشیم ‹از آنچه نوشته شده است فراتر برویم.‏›—‏۱قر ۴:‏⁠۶‏.‏ ب۲۳/‏۷ ص ۱۶ ¶۱۰-‏۱۱

مریم مادر عیسی به قدرت نیاز داشت.‏ با این که مریم ازدواج نکرده بود،‏ آن فرشته به او گفت که باردار خواهد شد.‏ او هیچ تجربه‌ای در بزرگ کردن فرزند نداشت،‏ ولی باید از پسری مراقبت می‌کرد که مسیح موعود می‌شد.‏ او هنوز باکره بود و باید به نامزد خود یوسِف می‌گفت که باردار است؛‏ کاری که بسیار سخت بود.‏ ‎(‏لو ۱:‏​۲۶-‏۳۳‏)‎‏ مریم از چه طریق نیروی لازم را دریافت کرد؟‏ او از دیگران درخواست کمک کرد؛‏ مثلاً از جبرائیل خواست که توضیحات بیشتری در مورد مسئولیتش به او بدهد.‏ ‎(‏لو ۱:‏۳۴‏)‎‏ سپس او به «ناحیهٔ کوهستانی» یهودیه سفر کرد تا خویشاوند خود اِلیزابِت را ملاقات کند.‏ اِلیزابِت،‏ مریم را تحسین کرد و با الهام یَهُوَه در مورد پسری که در رَحِمش بود،‏ پیشگویی کرد.‏ ‎(‏لو ۱:‏​۳۹-‏۴۵‏)‎‏ مریم گفت که یَهُوَه ‹با بازوی خود قدرتمندانه عمل کرده است.‏› ‎(‏لو ۱:‏​۴۶-‏۵۱‏)‎‏ یَهُوَه از طریق جبرائیل و اِلیزابِت مریم را تقویت کرد.‏ ب۲۳/‏۱۰ ص ۱۴-‏۱۵ ¶۱۰-‏۱۲

تعداد محدودی از شاگردان مسیح با روح مقدّس مسح شده‌اند و از رابطه‌ای خاص با یَهُوَه برخوردارند.‏ تعداد آن‌ها ۱۴۴٬۰۰۰ نفر است و به عنوان کاهنان در کنار عیسی در آسمان خدمت خواهند کرد.‏ ‎(‏مکا ۱۴:‏⁠۱‏)‎‏ قدسِ خیمهٔ مقدّس،‏ مظهر مسح‌شده بودن آن‌ها به عنوان پسران خدا بر روی زمین است.‏ ‎(‏روم ۸:‏​۱۵-‏۱۷‏)‎‏ قدس‌الاقداسِ خیمهٔ مقدّس مظهر آسمان،‏ یعنی مکان سکونت یَهُوَه است.‏ پرده‌ای که قدس را از قدس‌الاقداس جدا می‌کرد مظهر بدن جسمانی عیساست.‏ بدن او مانعی برای وارد شدن عیسی به آسمان به عنوان کاهن اعظم والا مقام معبد روحانی بود.‏ عیسی با گذشتن از بدن جسمانی خود و فدا کردن آن برای بشریت،‏ راه ورود مسح شدگان را به آسمان باز کرد.‏ مسح‌شدگان هم باید از بدن جسمانی‌شان بگذرند تا بتوانند پاداش آسمانی خود را دریافت کنند.‏—‏عبر ۱۰:‏​۱۹،‏ ۲۰؛‏ ۱قر ۱۵:‏۵۰‏.‏ ب۲۳/‏۱۰ ص ۲۸ ¶۱۳