ایّوب
۲۴ «چرا خدای قادر مطلق زمانی را تعیین نمی‌کند؟+
چرا کسانی که او را می‌شناسند روزش* را نمی‌بینند؟
۲ مردم مرزهای بین زمین خود و همسایه‌شان را تغییر می‌دهند؛+
آن‌ها گله‌های دیگران را می‌دزدند و به چراگاه خودشان می‌برند.
۳ الاغ‌های یتیمان را از آن‌ها به‌زور می‌گیرند،
و گاوهای بیوه‌زنان را گرو می‌گیرند.+
۵ فقیران مثل خرهای وحشی + که در بیابانند، دنبال غذا می‌گردند؛
آن‌ها در صحرا برای فرزندانشان به دنبال غذا هستند.
۶ مجبورند خوراکشان را از مزرعهٔ کسی دیگر جمع کنند،*
و باید خوشه‌های باقی‌ماندهٔ باغ انگور شریران را جمع کنند.
۷ شب را برهنه و بی‌لباس می‌گذرانند؛+
چیزی ندارند که در سرما روی خود بیندازند.
۸ در کوهستان‌ها از باران کاملاً خیس می‌شوند،
و چون سرپناهی ندارند، به صخره‌ها می‌چسبند.
۹ ستمگران، بچهٔ یتیم را از پستان مادرش جدا می‌کنند؛+
و لباس‌های فقیران را گرو می‌گیرند.+
۱۰ فقیران را مجبور می‌کنند که برهنه و بی‌لباس به این طرف و آن طرف بروند،
و با شکم گرسنه محصول دیگران را حمل کنند.
۱۱ در شیب‌های پلکانی باغ‌های انگور، در گرمای سوزان ظهر، از کارِ سخت عرق می‌ریزند؛*
با این که انگورها را در حوض‌ها لگد می‌کنند، تشنه‌اند.+
۱۲ فریاد نالهٔ کسانی که در حال مرگند، از شهر به گوش می‌رسد؛
زخمی‌هایی که در حال مرگند، برای کمک فریاد می‌زنند،+
ولی خدا توجهی نمی‌کند.*
۱۳ کسانی هستند که به ضدّ نور سرکشی می‌کنند؛+
آن‌ها راه‌های نور را نمی‌شناسند،
و در آن راه‌ها قدم برنمی‌دارند.
و صورتش را می‌پوشاند.
۱۶ آن شریران در تاریکی وارد خانه‌ها می‌شوند؛
در روز در خانه‌هایشان پنهان می‌شوند،
و از روشنایی دوری می‌کنند.+
۱۷ همان طور که دیگران از تاریکی ترس دارند، آن‌ها از روشنایی صبح می‌ترسند؛
به تاریکی غلیظ عادت کرده‌اند و ترسی از آن ندارند.
۱۸ اما سیلاب به سرعت آن‌ها را می‌شوید و می‌برد.
زمینی که به آن‌ها تعلّق دارد، لعنت می‌شود،+
و آن‌ها دیگر به باغ‌های انگورشان برنمی‌گردند.
۱۹ همان طور که گرما و خشکسالی، برف آب‌شده را محو و نابود می‌کند،
۲۰ مادرانشان* آن‌ها را فراموش می‌کنند و آن‌ها غذایی لذیذ برای کرم‌ها می‌شوند.
دیگر کسی آن‌ها را به یاد نمی‌آورد.+
شرارت مثل درخت بریده می‌شود.
۲۱ به زن نازا آزار می‌رسانند،
و با بیوه‌زنان بدرفتاری می‌کنند.
۲۲ خدا با قدرتش، قدرتمندان را نابود می‌کند؛
هرچند ممکن است ترقی کنند، اما تضمینی برای ادامهٔ زندگی ندارند.
۲۳ خدا می‌گذارد که خاطر آن‌ها جمع باشد و احساس امنیت کنند،+
ولی چشمان او تمام کارهای آن‌ها را می‌بیند.+
۲۴ برای مدت کوتاهی موفق می‌شوند، ولی بعد دیگر نیستند.+
۲۵ حالا آیا کسی می‌تواند ثابت کند که من دروغگو هستم؟
آیا کسی می‌تواند بگوید که حرف‌هایم اشتباه است؟»