اِرْمیا
۲۵ در چهارمین سال سلطنت یِهویاقیم + که پادشاه یهودا و پسر یوشیا بود، یعنی در اولین سال سلطنت نِبوکَدنَصَّر،* پادشاه بابِل، پیامی در مورد همهٔ مردم یهودا به اِرْمیا داده شد. ۲ اِرْمیای نبی در مورد* همهٔ مردم یهودا و ساکنان اورشلیم گفت:
۳ «کلام یَهُوَه از سیزدهمین سال سلطنت یوشیا + (پادشاه یهودا و پسر آمون) تا امروز، یعنی طی ۲۳ سال به من داده شد و من بارها با شما صحبت کردم،* ولی شما گوش نکردید.+ ۴ یَهُوَه همهٔ پیامبران را که خادمانش بودند پیش شما فرستاد. او آن‌ها را بارها فرستاد،* ولی شما نخواستید گوش کنید و به گفته‌هایشان توجهی نکردید.*+ ۵ آن‌ها می‌گفتند: ‹لطفاً همهٔ شما از راه‌های بد و کارهای شریرانه‌تان برگردید؛+ چون در این صورت می‌توانید در سرزمینی که یَهُوَه مدت‌ها پیش به شما و اجدادتان داد، برای مدت طولانی ساکن شوید. ۶ خدایان دیگر را نپرستید، به آن‌ها خدمت نکنید و در مقابلشان سجده نکنید. با ساختن بت‌ها مرا خشمگین نکنید؛ وگرنه شما را به بلا و مصیبت دچار می‌کنم.›»
۷ اما یَهُوَه می‌گوید: «شما به من گوش نکردید. در عوض، با بت‌هایی که ساختید مرا خشمگین کردید و باعث شدید که شما را مجازات کنم.»+
۸ بنابراین، یَهُوَه خدای لشکرها می‌گوید: «چون به سخنان من گوش ندادید، ۹ من که یَهُوَه هستم، به دنبال تمام قوم‌هایی که در شمال زندگی می‌کنند + و به دنبال بندهٔ خودم نِبوکَدنَصَّر،* پادشاه بابِل می‌فرستم + تا بیایند و با یهودا و ساکنانش و با ملت‌های همسایه بجنگند.+ من شما و این ملت‌ها را نابود می‌کنم، طوری که مردم برای همیشه وحشت کنند و انگشت به دهان بمانند. ۱۰ صدای جشن و پایکوبی و آواز شادی عروس و داماد را از شما دور خواهم کرد؛+ دیگر صدای آسیاب شنیده نمی‌شود و روشنایی چراغ‌ها به چشم نمی‌خورد. ۱۱ سراسر این سرزمین به خرابه‌ها تبدیل می‌شود، طوری که مردم از دیدنش وحشت کنند؛ و شما و ملت‌های همسایه مجبور می‌شوید که ۷۰ سال به پادشاه بابِل خدمت کنید.»+
۱۲ یَهُوَه در ادامه می‌گوید: «اما بعد از پایان آن ۷۰ سال،+ پادشاه بابِل و قومِ او را به خاطر گناهانشان مجازات می‌کنم + و سرزمین کلدانیان را به ویرانه‌ای ابدی تبدیل خواهم کرد.+ ۱۳ من تمام بلاهایی را که از طریق اِرْمیا بر ضدّ قوم‌ها پیشگویی کرده بودم، بر سر بابِل خواهم آورد؛ بلاهایی را که در این کتاب نوشته شده است! ۱۴ پادشاهان بزرگ و ملت‌های زیادی + بابِلیان را به بردگی خواهند کشید + و من آن‌ها را مطابق رفتار و کارهای دستشان مجازات خواهم کرد.»+
۱۵ یَهُوَه خدای اسرائیل به من گفت: «این جام شراب را که از خشم من لبریز شده، از دست من بگیر و به تمام قوم‌هایی که تو را پیش آن‌ها می‌فرستم بنوشان. ۱۶ آن‌ها از آن جام خواهند نوشید و به خاطر شمشیری که در میانشان می‌فرستم گیج خواهند شد و مثل دیوانه‌ها رفتار خواهند کرد.»+
۱۷ پس آن جامِ خشم را از یَهُوَه گرفتم و تمام قوم‌هایی را که یَهُوَه مرا پیش آن‌ها فرستاده بود، وادار کردم تا از آن بنوشند.+ ۱۸ اول به اورشلیم و شهرهای یهودا رفتم.+ پادشاهان و امیران آن‌ها از آن جام نوشیدند، چون قرار بود این شهرها چنان لعنت و ویران شوند که مردم با دیدن آن به وحشت بیفتند و انگشت به دهان بمانند؛+ همان طور که امروز شده است. ۱۹ بعد، به مصر رفتم و فرعون یعنی پادشاه مصر، درباریان او، امیرانش، همهٔ مردم مصر،+ ۲۰ و همهٔ بیگانگانی که در مصر زندگی می‌کردند از آن جام نوشیدند؛ پادشاهان سرزمین عوص و پادشاهان سرزمین فِلیسطیه هم از آن نوشیدند،+ یعنی پادشاهان شهرهای اَشقِلون،+ غزه، عِقرون، و همین طور باقی‌ماندگان شهر اَشدود. ۲۱ به سراغ اَدوم،+ موآب + و عَمّونیان هم رفتم.+ ۲۲ همهٔ پادشاهان صور و صیدون*+ و پادشاهان سرزمین‌های ساحلی که آن طرف دریا هستند، ۲۳ دِدان،+ تیما، بوز و همهٔ کسانی که موهای شقیقه‌شان را تراشیده‌اند،+ ۲۴ تمام پادشاهان اَعراب + و پادشاهان قبایل مختلف صحرانشین، ۲۵ پادشاهان زِمری، عیلام + و مادها،+ ۲۶ همهٔ پادشاهان سرزمین‌های دور و نزدیک در شمال و تمام مملکت‌های دیگری که روی زمینند، یکی بعد از دیگری از آن جام نوشیدند. سرانجام پادشاه شیشَک*+ از آن جام خواهد نوشید.
۲۷ آن وقت خدا به من گفت: «به آن‌ها بگو که یَهُوَه، خدای لشکرها و خدای اسرائیل، چنین می‌گوید: ‹آنقدر بنوشید که مست شوید و بالا بیاورید، به زمین بیفتید و دیگر بلند نشوید،+ چون بر ضدّ شما جنگی برپا خواهم کرد.› ۲۸ اما اگر آن‌ها نخواهند جام را بگیرند و از آن بنوشند، به آن‌ها بگو که یَهُوَه خدای لشکرها چنین می‌گوید: ‹شما باید از آن بنوشید! ۲۹ من اول شهر خودم را که نامم روی آن است + دچار بلا و مصیبت می‌کنم! پس آیا فکر می‌کنید که شما را مجازات نمی‌کنم؟+
«‹مطمئن باشید که مجازات می‌شوید! من بر ضدّ تمام مردم روی زمین شمشیر جنگ را می‌فرستم.› این گفتهٔ یَهُوَه خدای لشکرهاست.
۳۰ «ای اِرْمیا، این پیشگویی‌ها را به آن‌ها اعلام کن و بگو:
‹یَهُوَه از آسمان مثل شیر غرّش خواهد کرد،
و صدای بلندش از جایگاه مقدّس او به گوش خواهد رسید.
او بر ضدّ محل سکونت خود بر روی زمین، فریاد خواهد زد.
او مثل کسانی که با آواز بلند انگورها را زیر پا می‌فشرند،
حینی که با تمام ساکنان زمین می‌جنگد، سرود پیروزی خواهد خواند.
۳۱ صدایی به دورترین نقاط زمین خواهد رسید،
چون یَهُوَه ملت‌ها را به محکمه می‌کشد.
او خودش حکم همهٔ انسان‌ها را صادر خواهد کرد،+
و شریران را به نابودی* محکوم خواهد کرد.› این گفتهٔ یَهُوَه است.
۳۲ یَهُوَه خدای لشکرها می‌گوید:
‹ملت‌ها، یکی بعد از دیگری به بلا و مصیبت دچار خواهند شد،+
و طوفانی هولناک از دورترین نقاط زمین بلند خواهد شد.+
۳۳ «‹در آن روز اجساد کسانی که یَهُوَه آن‌ها را کشته است، سرتاسر زمین را پر می‌کند؛ کسی برایشان عزاداری نمی‌کند و جنازه‌هایشان جمع‌آوری و دفن نمی‌شوند، بلکه مثل کود روی زمین خواهند ماند.›
۳۴ ای شبانان قوم، ناله و زاری کنید!
ای بزرگان قوم،* در خاک و خاکستر بغلتید!
چون زمان پراکندگی و کشتار شما رسیده است!
شما مثل ظرفی قیمتی می‌افتید و خرد می‌شوید!
۳۶ بشنوید که این شبانان چطور فریاد می‌زنند؛
بشنوید که بزرگان قوم* چطور ناله می‌کنند،
چون یَهُوَه چراگاهشان را ویران کرده است.