چه بر سر آن شهرها آمد؟
شهرهای مِمفیس و تبس، دو پایتخت معروف مصر باستان، در کتاب مقدّس به ترتیب نُوف و نُو خوانده می‌شوند. نُوف ( مِمفیس) حدود ۲۳ کیلومتری جنوب قاهره و در غرب رود نیل قرار داشت. اما بتدریج از رونق افتاد و در آغاز قرن پانزدهم ق.د.م.، نُو ( تبس) که در حدود پانصد کیلومتری جنوب مِمفیس واقع بود، پایتخت جدید مصر شد. ویرانه‌های معابد بسیاری از این شهر باقی مانده است. یکی از آن‌ها معبد کَرنَک است که عظیم‌ترین بنای ستون‌دار تاریخ شمرده می‌شود. شهر تبس و معبد کرناک به پرستش آمون، خدای اعظم مصریان اختصاص داشت.
کتاب مقدّس دربارهٔ مِمفیس و تبس چه پیشگویی کرده بود؟ این کتاب فرعون و خدایان مصر بویژه خدای اعظم ایشان «آمون، خدای شهر تبس» را محکوم کرده بود. ( اِرْمیا ۴۶:۲۵، ۲۶، ترجمهٔ تفسیری ) جمعیتی که برای پرستش این خدا به شهر تبس ( نُو) سرازیر می‌شدند نیز محکوم به نابودی بودند. ( حِزْقِیال ۳۰:۱۴، ۱۵) کلام یَهُوَه تحقق یافت. تنها نشانی که از آیین پرستش آمون باقی مانده معبدی است ویران. در عصر ما شهر لوکسور بر بخشی از منطقهٔ تبس باستانی واقع است و دهکده‌های کوچک دیگری نیز در میان ویرانه‌های آن وجود دارد.
آنچه از شهر مِمفیس باقی مانده نیز فقط گورستان‌های آن است. یک محقق کتاب مقدّس به نام لوئیس گُلدینگ در این باره می‌گوید: «اعرابی که مصر را فتح کردند، قرن‌ها برای بنای پایتخت خود [قاهره] از سنگ‌های ویرانه‌های عظیم مِمفیس که در آن سوی رود قرار داشت استفاده می‌کردند، طوری که امروزه در محدودهٔ آن شهر باستانی تا کیلومترها حتی یک سنگ باقی نمانده است.» درست همان طور که کتاب مقدّس پیشگویی کرده بود مِمفیس «ویران» گردید. — اِرْمیا ۴۶:۱۹.
نابودی تبس و مِمفیس فقط دو نمونه است که صحّت پیشگویی‌های متعدد کتاب مقدّس را به ما نشان می‌دهد و به ما اطمینان می‌دهد که پیشگویی‌های دیگری که هنوز تحقق نیافته‌اند نیز بی‌شک به وقوع خواهند پیوست. — مزمور ۳۷:۱۰، ۱۱، ۲۹؛ لوقا ۲۳:۴۳؛ مکاشفه ۲۱:۳-۵.
[صاحب امتیاز تصویر در صفحهٔ ۳۲]
Photograph taken by courtesy of the British Museum