چرا کتاب مقدّس،‏ کتابی متفاوت است؟‏ امروزه ما واقفیم که گفته‌های غیبگویان در زمان باستان نامشخص و بی‌اعتبار بود و طالع‌بینی امروزی نیز دست کمی از آن ندارد.‏ آینده‌نگری،‏ بررسی روند اتفاقاتی است که در حال وقوع است و به ندرت اتفاقی را پیشگویی می‌کند که در قرن‌های آینده روی خواهد داد.‏ در مقابل،‏ پیشگویی‌های کتاب مقدّس شامل جزئیاتی می‌باشد که همواره به تحقق رسیده است.‏ این کتاب حتی «آنچه را که واقع نشده از قدیم» بیان کرده است.‏—‏اِشَعْیا ۴۶:‏۱۰‏.‏

به نمونه‌ای توجه کنید:‏ در قرن ششم ق.‏م.‏ دانیال نبی رؤیایی دید که در آن پیشگویی شده بود که یونان،‏ امپراتوری ماد و پارس را در مدت کوتاهی از بین خواهد برد.‏ همچنین پیشگویی شده بود که پادشاهِ پیروزمندِ یونان،‏ همچنان که به ‹اوج قدرت خود می‌رسد،‏› سلطنتش «شکست» خواهد خورد.‏ چه کسی جانشین او می‌شد؟‏ دانیال نوشت:‏ «چهار سلطنت از قوم او،‏ اما نه از قوّت او برپا خواهند شد.‏»—‏دانیال ۸:‏۵-‏۸،‏ ۲۰-‏۲۲‏.‏

نظر تاریخ‌نگاران:‏ بیش از ۲۰۰ سال پس از پیشگویی دانیال،‏ اسکندر کبیر،‏ پادشاه یونان شد.‏ طی ده سال،‏ اسکندر امپراتوری ماد و پارس را شکست داد و قلمرو امپراتوری یونان را تا رودخانهٔ ایندس (‏در پاکستان کنونی)‏ گسترش داد.‏ اما در ۳۲ سالگی ناگهان چشم از جهان فرو بست.‏ امپراتوری یونان در جنگی در نزدیکی ایپسوس در آسیای صغیر از هم پاشید.‏ چهار تن از سرداران اسکندر،‏ در این جنگ پیروز شدند و این امپراتوری را بین خود به چهار قسمت تقسیم کردند،‏ اما هیچ یک از آنان مانند اسکندر قدرتمند نبود.‏

نظر شما چیست؟‏ آیا کتاب دیگری را می‌شناسید که پیشگویی‌هایش همواره به تحقق رسیده باشد یا این که کتاب مقدّس را کتابی بی‌نظیر می‌دانید؟‏

چرا کتاب مقدّس،‏ کتابی متفاوت است؟‏ در کتاب‌های باستانی،‏ اغلب نظراتی داده شده است که غیرمنطقی و خطرناک است و علم و دانش امروزی آن را نادرست می‌خواند.‏ امروزه نویسندگان نیز باید کتاب‌های خود را با کشفیات جدید تطبیق دهند.‏ اما کتاب مقدّس ادعا می‌کند که نویسندهٔ این کتاب،‏ آفریدگار عالم است و کلام خدا ‹جاودان می‌ماند.‏›—‏۱پِطرُس ۱:‏۲۵‏.‏

به نمونه‌ای توجه کنید:‏ شریعت موسوی به اسرائیلیان فرمان داد که باید مدفوع و فضولات خود را در سوراخی در «بیرون از اردو» دفن کنند.‏ (‏تثنیه ۲۳:‏۱۲،‏ ۱۳‏)‏ اگر به لاشهٔ حیوانی یا جسدی دست می‌زدند،‏ باید خود یا لباسشان را با آب می‌شستند.‏ (‏لاویان ۱۱:‏۲۷،‏ ۲۸؛‏ اعداد ۱۹:‏۱۴-‏۱۶‏)‏ جذامیان باید در قرنطینه باقی می‌ماندند تا زمانی که مشخص می‌شد که بیماری‌شان دیگر مسری نیست.‏—‏لاویان ۱۳:‏۱-‏۸‏.‏

امروزه علم پزشکی چه امری را روشن کرده است؟‏ از بین بردن مدفوع و فضولات،‏ شستن دست‌ها و قرنطینه از جمله روش‌های مفیدی است که می‌توان با بیماری‌های گوناگون مقابله کرد.‏ چنانچه توالتی در دسترس نباشد مراکز کنترل و پیشگیری بیماری در آمریکا توصیه می‌کنند که «برای اجابت مزاج باید حداقل بیش از ۳۰ متر از چشمه‌ها،‏ قناعت‌ها یا رودخانه‌ها فاصله داشت و سپس مدفوع را دفن کرد.‏» مطابق با گزارش سازمان جهانی بهداشت،‏ هنگامی که مردم مدفوع خود را دفن می‌کنند،‏ اسهال و بیماری‌های عفونی ناشی از آن به ۳۶ درصد تقلیل می‌یابد.‏ کمتر از ۲۰۰ سال پیش،‏ پزشکان دریافتند که بسیاری از بیمارانشان دچار عفونت می‌شدند،‏ زیرا این پزشکان پس از دست زدن به بدن مردگان،‏ دست خود را نمی‌شستند.‏ مراکز کنترل و پیشگیری بیماری در آمریکا هنوز شستن دست‌ها را «مؤثرترین روش برای جلوگیری از انتقال بیماری‌ها» می‌دانند.‏ در مورد قرنطینهٔ جذامیان یا سایر بیماری‌های واگیردار چه می‌توان گفت؟‏ اخیراً در «مجلّهٔ پزشکی سعودی»‏a چنین گفته شد:‏ «برای کنترل موفقیت‌آمیز بیماری‌های عفونی،‏ در مراحل ابتدایی هر اپیدمی‌ای،‏ احتمالاً جداسازی و قرنطینه تنها و آخرین چارهٔ کار است.‏»‏

نظر شما چیست؟‏ آیا کتاب مذهبی دیگری را می‌شناسید که اطلاعات آن با علم پزشکی کنونی هماهنگ باشد یا این که کتاب مقدّس را کتابی بی‌نظیر می‌دانید؟‏

چرا کتاب مقدّس،‏ کتابی متفاوت است؟‏ گزارش‌هایی که همزمان از تاریخ باستان به ثبت رسیده است،‏ اغلب یکدیگر را نفی می‌کند.‏ کتاب‌هایی که نویسندگان مختلف،‏ در مکان‌ها و زمان‌های گوناگون به قلم آورده‌اند،‏ با یکدیگر مغایرت دارد.‏ اما کتاب مقدّس که از ۶۶ کتاب تشکیل شده است،‏ ادعا می‌کند که یک نگارنده دارد.‏ از این رو پیام این کتاب،‏ هماهنگ و یکپارچه است.‏—‏۲تیموتائوس ۳:‏۱۶‏.‏

به نمونه‌ای توجه کنید:‏ موسی که در قرن ۱۶ ق.‏م.‏ چوپان بود،‏ اولین کتابِ کتاب مقدّس را نوشت و به «ذریّت» یا نسلی اشاره کرد که بشر را نجات می‌دهد.‏ همین کتاب بعدها پیشگویی کرد که این نسل از تبار ابراهیم،‏ اسحاق و یعقوب خواهد بود.‏ (‏پیدایش ۳:‏۱۵؛‏ ۲۲:‏۱۷،‏ ۱۸؛‏ ۲۶:‏۲۴؛‏ ۲۸:‏۱۴‏)‏ حدود ۵۰۰ سال پس از آن،‏ ناتان نبی نشان داد که این نسل از خاندان سلطنتی داود خواهد بود.‏ (‏۲سموئیل ۷:‏۱۲‏)‏ هزار سال بعد،‏ پولُس یکی از رسولان عیسی توضیح داد که این نسل از عیسی و گروهی از پیروان انتخاب‌شده‌اش تشکیل خواهد شد.‏ (‏رومیان ۱:‏۱-‏۴؛‏ غَلاطیان ۳:‏۱۶،‏ ۲۹‏)‏ عاقبت در پایان قرن اول میلادی،‏ آخرین کتابِ کتاب مقدّس پیشگویی کرد که اعضای این نسل در مورد عیسی شهادت خواهند داد،‏ به آسمان برده خواهند شد و با او در آسمان ۱۰۰۰ سال حکومت خواهند کرد.‏ همچنین عیسی به همراه این گروه شیطان را نابود می‌کند و بشر را نجات می‌دهد.‏—‏مکاشفه ۱۲:‏۱۷؛‏ ۲۰:‏۶-‏۱۰‏.‏

مفسّران کتاب مقدّس چه می‌گویند؟‏ لویس گُوسن،‏ پس از تحقیق و بررسی دقیق در ۶۶ کتابِ کتاب مقدّس حیرت‌زده چنین نوشت:‏ «هماهنگی پرجاذبه‌ای در این کتاب دیده می‌شود.‏ نویسندگان متعددی در طی هزار و پانصد سال این کتاب را نوشتند .‏ .‏ .‏ کسانی که در پی رسیدن به یک هدف بودند و همواره در این راه تلاش می‌کردند،‏ مثل این بود که کاملاً می‌دانستند که نجات و رستگاری از طریق پسر خداست.‏»—‏«تئوپنوستی—‏وحی تمام و کمال کتاب مقدّس.‏»‏a

نظر شما چیست؟‏ آیا کتابی که به دست ۴۰ نفر در بیش از ۱۵۰۰ سال نوشته شده است می‌تواند کاملاً با یکدیگر هماهنگ باشد یا این که می‌توان کتاب مقدّس را کتابی بی‌نظیر خواند؟‏