شما می‌توانید از دوستی‌های بادوام برخوردار شوید

موانعی بر سر راه دوستی‌ها و رفاقتها وجود دارد.‏ در واقع،‏ کتاب مقدس فقدان محبت،‏ الفت یا عاطفه و همچنین فقدان پاکی و صداقت را در این «ایّام آخر،‏» پیشگویی کرده است.‏ (‏۲تیموتاؤس ۳:‏۱-‏۵؛‏ متی ۲۴:‏۱۲‏)‏ این اوضاع و احوال،‏ بلای بی‌سابقهٔ تنهایی را با خود به ارمغان داشته است.‏ شخصی اظهار کرد:‏ «شرایط در همسایگی من،‏ مثل شرایط کشتی نوح می‌ماند.‏ اگر یک زوج نباشید،‏ نمی‌توانید داخل شوید.‏» تمامی تقصیر این اوضاع را نمی‌توان به گردن فردِ تنها گذاشت.‏ در برخی از مناطق دنیا،‏ تعداد بیش از پیش نقل‌مکانها،‏ از هم پاشیده شدن خانواده‌ها،‏ شهرهای خطرناک و نیز سرد و عاری از عواطف انسانی و کاهش قابل‌ملاحظه‌ای در وقت آزاد مردم،‏ از جمله عواملی هستند که برقراری دوستی‌های بادوام را مشکل می‌سازند.‏

یک شهرنشین امروزی،‏ احتمال دارد در عرض یک هفته،‏ با مردم بیشتری برخورد داشته باشد تا اینکه یک روستایی قرن هجدهم در طی یک سال و یا حتی در مدت عمر خود!‏ با وجود این،‏ امروزه روابط اغلب سطحی هستند.‏ عدهٔ بسیاری خود را در معاشرت دائمی و تلاش به جهت داشتن اوقات خوش،‏ غرق می‌نمایند.‏ معهذا،‏ باید قبول کنیم که خوشگذرانی‌های بی‌محتوا با معاشران ناباب،‏ مانند استفاده از خار به منظور سوخت است.‏ جامعه ۷:‏۵،‏ ۶ چنین نقل می‌کند:‏ «شنیدن عتاب حکیمان بهتر است از شنیدن سرود احمقان.‏ زیرا خندهٔ احمقان مثل صدای خارها در زیر دیگ است و این نیز بطالت است.‏» از سوزاندن خار،‏ آتش کوتاه‌مدت،‏ پرنور و پر سر و صدایی تولید می‌شود،‏ لیکن،‏ خار به اندازهٔ کافی محتوا برای سوختن ندارد تا ما را گرم نگاه دارد.‏ همینطور،‏ دوستان پر سر و صدای خندان،‏ شاید برای مدت کوتاهی ما را سرگرم کنند،‏ لیکن،‏ تنهایی را به طور کامل رفع ننموده و نیاز ما را به دوستان واقعی ارضاء نخواهند کرد.‏

تنهایی گزیدن با تنها بودن،‏ متفاوت است.‏ تنهایی گزیدن تا حدی برای ما ضروری است تا بتوانیم تجدید قوا کرده و در نتیجه بیشتر بتوانیم به وظایف دوستی خود عمل کنیم.‏ بسیاری از مردم،‏ وقتی تنها می‌شوند،‏ بلافاصله به نوعی تفریح الکترونیکی روی می‌آورند.‏ بررسیی آشکار ساخت که یکی از معمولترین واکنشها در مقابل تنهایی،‏ تماشا کردن تلویزیون است.‏ لهذا،‏ محققین به این نتیجه‌گیری رسیدند که تماشای تلویزیون برای مدت طولانی،‏ یکی از بدترین کارهایی است که می‌توانیم در اوقات تنهایی انجام دهیم.‏ تماشای تلویزیون بر بی‌ارادگی،‏ کسالت و خیالبافی می‌افزاید و به هیچ وجه جانشین مناسبی برای برخورد رو در رو با مردم نیست.‏

در واقع،‏ اگر از اوقات تنهایی خود به نحوی سازنده استفاده کنیم،‏ در آن صورت،‏ تنهایی گزیدن می‌تواند بسیار باارزش باشد.‏ ما این کار را می‌توانیم با مطالعه،‏ نوشتن نامه،‏ درست کردن چیزی و یا حتی با استراحت،‏ انجام دهیم.‏ تنهایی گزیدن به نحوی سازنده،‏ همچنین شامل دعا کردن به خدا،‏ مطالعهٔ کتاب مقدس و تأمل بر روی آن،‏ می‌شود.‏ (‏مزمور ۶۳:‏۶‏)‏ اینها طریقهایی برای نزدیکتر شدن به یَهُوَه خدا است،‏ یعنی شخصی که باید والاترین دوست ما باشد.‏

مثالهایی از کتاب مقدس در مورد دوستی

دوست بودن با افراد بسیار،‏ خوب است،‏ لیکن کتاب مقدس خاطرنشان می‌سازد که «دوستی هست که از برادرْ چسپنده‌تر میباشد.‏» (‏امثال ۱۸:‏۲۴‏)‏ همهٔ ما به تعدادی دوست صمیمی که واقعاً به ما توجه داشته باشند و اینکه دوستی با آنان برای ما لذت‌بخش،‏ نیروبخش و آرامش‌بخش باشد،‏ احتیاج داریم.‏ این گونه دوستیهای واقعی،‏ امروزه شاید معمول نباشد،‏ لیکن در کتاب مقدس چند مورد خاص از دوستی در دوران باستان،‏ به تحریر درآمده است.‏ برای مثال،‏ دوستی قابل‌توجهی میان داوود و یوناتان وجود داشت.‏ ما از این مثال چه می‌توانیم بیاموزیم؟‏ چرا دوستی آنان دوام داشت؟‏

یک دلیل آن،‏ این بود که داوود و یوناتان،‏ علائق درخور اهمیت مشترکی داشتند.‏ ولی از همه مهمتر،‏ این دو شخص،‏ در احساس عمیق تخصیص به یَهُوَه خدا شریک بودند.‏ وقتی یوناتان ایمان داوود به خدا و اعمال وی را در دفاع از مردم یَهُوَه،‏ ملاحظه کرد،‏ «دل یوناتان بر دل داود چسپید و یوناتان او را مثل جان خویش دوست داشت.‏» (‏۱سموئیل ۱۸:‏۱‏)‏ بنابراین،‏ محبت طرفین دوست به خدا،‏ پیوند آنان را به یکدیگر محکمتر می‌کند.‏

یوناتان و داوود،‏ افراد قوی و نیرومندی بودند که بر طبق اصول خدایی زندگی می‌کردند.‏ از این رو،‏ آنان می‌توانستند به یکدیگر احترام بگذارند.‏ (‏۱سموئیل ۱۹:‏۱-‏۷؛‏ ۲۰:‏۹-‏۱۴؛‏ ۲۴:‏۶‏)‏ اگر دوستان خداترسی داریم که اصول کتاب مقدس بر زندگی ایشان حاکم است،‏ باید گفت که واقعاً برکت یافته‌ایم.‏

عوامل دیگری نیز بر دوستی میان داوود و یوناتان می‌افزود.‏ رابطهٔ آنان،‏ صادقانه و در ضمن صریح و بی‌پرده بود و همچنین به یکدیگر اطمینان می‌کردند.‏ یوناتان از روی وفاداری،‏ بیشتر به فکر منافع داوود بود تا منافع خود.‏ یوناتان از بابت اینکه وعدهٔ پادشاهی به داوود داده شده بود،‏ حسادت نمی‌ورزید؛‏ بلکه در عوض،‏ از لحاظ روحی و عاطفی از وی حمایت می‌کرد.‏ داوود نیز کمک او را می‌پذیرفت.‏ (‏۱سموئیل ۲۳:‏۱۶-‏۱۸‏)‏ داوود و یوناتان،‏ به طریقهایی هماهنگ با کتاب مقدس،‏ به یکدیگر ابراز احساسات می‌کردند.‏ دوستی خدایی آنان،‏ مبنی بر قدردانی و همچنین مهر و علاقهٔ واقعی بود.‏ (‏۱سموئیل ۲۰:‏۴۱؛‏ ۲سموئیل ۱:‏۲۶‏)‏ آن دوستی،‏ رابطه‌ای ناگسستنی بود،‏ چرا که این مردان،‏ هر دو به خدا وفادار باقی ماندند.‏ به اجرا گذاردن چنین اصولی،‏ به ما در برقرار کردن و نگاه داشتن دوستی‌های واقعی،‏ کمک می‌کند.‏

نحوهٔ برقراری دوستی

آیا در پی یافتن دوستان واقعی هستید؟‏ شاید مجبور نباشید راه دور بروید.‏ شاید بتوانید با برخی از کسانی که مرتباً با آنان در تماس هستید،‏ دوستی کنید و ممکن است آنان نیز به دوستی شما نیاز داشته باشند.‏ به اجرا گذاردن توصیهٔ پولس رسول که می‌گوید در دل خود «گشاده شوید،‏» بخصوص در رابطه با مسیحیان دیگر،‏ عاقلانه است.‏ (‏۲قرنتیان ۶:‏۱۱-‏۱۳‏)‏ لیکن،‏ اگر سعی‌تان در برقراری دوستی،‏ منجر به پیوندی اساسی نشد،‏ بی‌تابی نکنید.‏ معمولاً،‏ ایجاد دوستی،‏ احتیاج به وقت دارد و در ضمن،‏ روابط به یک اندازه عمیق نخواهند بود.‏ (‏جامعه ۱۱:‏۱،‏ ۲،‏ ۶‏)‏ البته،‏ برای برخوردار شدن از دوستی صمیمی،‏ باید از خود گذشتگی نشان دهیم و همچنین نیاز به پیروی از نصیحت عیسی داریم:‏ «لهذا آنچه خواهید که مردم بشما کنند شما نیز بدیشان همچنان کنید»—‏متی ۷:‏۱۲‏.‏

چه کسانی به دوستی با شما نیاز دارند؟‏ علاوه بر اشخاص هم‌سن شما،‏ در مورد افراد جوان‌تر و یا مسن‌تر چطور؟‏ دوستی داوود و یوناتان،‏ روت و نَعُومی،‏ پولس و تیموتاؤس،‏ میان اشخاصی بود که با یکدیگر اختلاف سنی داشتند.‏ (‏روت ۱:‏۱۶،‏ ۱۷؛‏ ۱قرنتیان ۴:‏۱۷‏)‏ آیا می‌توانید با اشخاص بیوه و افراد مجرد نیز دوستی برقرار کنید؟‏ همچنین،‏ به کسانی که اخیراً به منطقهٔ شما آمده‌اند،‏ فکر کنید.‏ احتمال دارد این اشخاص،‏ به دلیل نقل مکان و یا تغییر روش زندگی،‏ از معاشرت با اکثر یا حتی همهٔ دوستانشان،‏ دست کشیده باشند.‏ منتظر نباشید تا دیگران شما را پیدا کنند.‏ اگر یک مسیحی هستید،‏ با به اجرا گذاردن توصیهٔ پولس،‏ دوستی بادوام برقرار کنید.‏ پولس می‌گوید:‏ «با محبّت برادرانه یکدیگر را دوست دارید و هر یک دیگریرا بیشتر از خود اکرام بنماید.‏»—‏رومیان ۱۲:‏۱۰‏.‏

ما می‌توانیم به دوستی،‏ به عنوان نوعی بخشش بنگریم.‏ عیسی گفت که اگر مرتباً به دیگران بخشش کنیم،‏ مردم نیز به ما بخشش خواهند کرد.‏ او همچنین خاطرنشان ساخت که دادن از گرفتن فرخنده‌تر و مسرت‌آمیزتر است.‏ (‏لوقا ۶:‏۳۸؛‏ اعمال ۲۰:‏۳۵‏)‏ آیا انسانهایی را با پیشینه‌های مختلف،‏ ملاقات کرده‌اید؟‏ کنگره‌های بین‌المللی شاهدان یَهُوَه،‏ گواه بر این بوده‌اند که انسانها با فرهنگهای گوناگون،‏ وقتی در پرستش خدا شریک می‌شوند،‏ می‌توانند دوستی‌های واقعی و بادوام برقرار کنند.‏

دوستی‌های خود را مصون نگاه دارید

متأسفانه،‏ کسانی که از قرار معلوم دوست هستند،‏ گاهی اوقات دل یکدیگر را به درد می‌آورند.‏ غیبت،‏ سوء استفاده از اطمینان،‏ عدم قدردانی،‏ جزء اعمالی هستند که وقتی از جانب شخصی رخ می‌دهند که شما وی را دوست واقعی خود می‌دانید،‏ بسیار دردناک هستند.‏ در چنین موقعیتهایی چه می‌توان کرد؟‏

از خودتان مثالی خوب بر جای بگذارید.‏ هر آنچه که در توان دارید انجام دهید تا باعث دردی غیرضروری نگردید.‏ در مناطقی،‏ چنین معمول است که دوستان،‏ نقاط ضعف یکدیگر را به مسخره می‌گیرند.‏ لیکن،‏ رفتار ناملایم و حیله‌گری دوستان را به یکدیگر جلب نمی‌کند،‏ حتی اگر آنان بر فرض ‹شوخی بکنند›؟‏»—‏امثال ۲۶:‏۱۸،‏ ۱۹‏.‏

سخت بکوشید تا دوستی‌ها را حفظ کنید.‏ وقتی دوستان،‏ بیش از حد از یکدیگر انتظار داشته باشند،‏ گاهی اوقات سوء تفاهمهایی رخ می‌دهد.‏ دوستی که مریض است و یا مشغلهٔ ذهنی دارد،‏ احتمال دارد به علت مشکل بزرگی،‏ قادر نباشد مثل همیشه گرمی خود را ابراز کند.‏ پس در چنین اوقاتی،‏ سعی کنید شرایط او را درک نموده و از او حمایت کنید.‏

مشکلات را فوراً و با مهربانی رفع کنید.‏ در صورت امکان،‏ این کار را به طور خصوصی انجام دهید.‏ (‏متی ۵:‏۲۳،‏ ۲۴؛‏ ۱۸:‏۱۵‏)‏ دوست خود را مطمئن سازید که شما خواهان حفظ رابطه‌ای خوب با وی هستید.‏ دوستان واقعی،‏ یکدیگر را می‌بخشند.‏ (‏کولسیان ۳:‏۱۳‏)‏ آیا شما نیز چنین دوستی هستید،‏ یعنی دوستی که از برادر وفادارتر است؟‏

خواندن و فکر کردن در مورد دوستی،‏ تنها آغاز کار است.‏ در صورتی که تنها هستیم،‏ بیاییم اقدام لازم را انجام داده و بزودی تنهایی‌مان به سر خواهد آمد.‏ اگر جد و جهد کنیم،‏ می‌توانیم دوستی‌های واقعی برقرار کنیم.‏ ما با بعضی از آنان،‏ پیوند خاصی را تشکیل خواهیم داد.‏ لیکن،‏ هیچ کس نمی‌تواند جای خدا یعنی والاترین دوست را بگیرد.‏ فقط یَهُوَه می‌تواند کاملاً ما را بشناسد،‏ شرایط ما را درک نموده و از ما حمایت کند.‏ (‏مزمور ۱۳۹:‏۱-‏۴،‏ ۲۳،‏ ۲۴‏)‏ علاوه بر این،‏ کلام او امید شگفت‌آوری دربارهٔ آینده به ما می‌دهد—‏امید دنیایی جدید،‏ که در آنجا می‌توانیم برای همیشه دوستان واقعی داشته باشیم.‏—‏۲پطرس ۳:‏۱۳‏.‏

‏[تصاویر در صفحهٔ ۵]‏

ما نیز می‌توانیم مانند داوود و یوناتان از دوستی واقعی برخوردار باشیم