درس ۱
خدا شما را به برقراری دوستی با خود دعوت می‌کند
خواست خدا در مورد شخص شما آن است که با او رابطهٔ دوستی برقرار کنید. آیا هرگز به امکان داشتن رابطهٔ دوستی با بزرگترین شخص عالم اندیشیده‌اید؟ در روزگار باستان مردی زندگی می‌کرد به نام ابراهیم که دوست خدا نامیده می‌شد. ( یعقوب ۲:۲۳) کتاب مقدس ( بخشهایی از کتاب مقدس عموماً تورات، زبور و انجیل نامیده می‌شوند.) از اشخاص دیگری نیز سخن به میان می‌آورد که از موهبت دوستی با خدا برخوردار و از این بابت بسیار برکت یافته بودند. امروزه نیز انسانهایی از تمام نقاط جهان با خدا رابطهٔ دوستی برقرار کرده‌اند. البته، شما هم می‌توانید دوست خدا باشید.
برقراری رابطهٔ دوستی با خدا، بهتر از برقراری رابطهٔ دوستی با انسانهاست. خدا هرگز دوستان وفادار خود را مأیوس نمی‌کند. ( مزمور ۱۸:۲۵) رابطهٔ دوستی با خدا باارزشتر از هر گونه دارایی و ثروت است. وقتی شخصی ثروتمند فوت می‌کند، اموال وی به تصاحب دیگران درمی‌آید. اما دوستان خدا گنج یا موهبتی در اختیار دارند که هیچ کس نمی‌تواند آن را از ایشان بگیرد.—متّیٰ ۶:۱۹.
بعضی اشخاص احتمالاً سعی خواهند کرد مانع آشنایی شما با خدا شوند. حتی امکان دارد بعضی از ایشان دوستان و یا اقوام نزدیک شما باشند. ( متّیٰ ۱۰:۳۶، ۳۷) چنانچه دیگران شما را مورد تمسخر یا تهدید قرار دهند، از خود سؤال کنید: ‹چه کسی را می‌خواهم از خودم راضی کنم — بشر را، یا خدا را؟› در این باره فکر کنید: چنانچه شخصی به شما اصرار ورزد و بگوید که باید از غذا خوردن دست بکشید، آیا از وی اطاعت می‌کنید؟ البته که نه! همهٔ ما برای زنده ماندن به غذا نیازمندیم. همچنین باید بدانیم که خدا قادر است زندگی ابدی به ما عطا کند! بنابراین به فراگیری به جهت برقراری رابطهٔ دوستی با خدا ادامه دهید و اجازه ندهید کسی مانع تلاش شما گردد.—یوحنّا ۱۷:۳.