‏«اینک آن شیرِ قبیلهٔ یهودا»‏

۱-‏۳.‏ چه خطری در کمین عیسی بود و واکنش او چه بود؟‏

گروهی بزرگ به همراه چند سرباز،‏ شمشیر و چماق به دست،‏ کوچه‌های تاریک اورشلیم را پشت سر گذاشتند و به مقصد کوه زیتون از درهٔ قِدْرُون سرازیر شدند.‏ آنان فقط یک فکر در سر داشتند؛‏ دستگیر کردن عیسی.‏ با وجود بدر یا ماه کامل،‏ آن مردان چراغ و مشعل به دست گرفته بودند.‏ آیا آسمان ابری بود و برای روشن کردن راهشان به مشعل نیاز داشتند،‏ یا تصوّر می‌کردند که در جستجوی شکاری پنهانند؟‏ آیا واقعاً فکر می‌کردند که عیسی از ترس در تاریکی پنهان شده است؟‏ اگر چنین تصوّر می‌کردند،‏ او را خوب نمی‌شناختند.‏

^۲ عیسی از خطری که در کمینش بود آگاهی داشت؛‏ اما ایستاد و منتظر ماند.‏ بدخواهانِ عیسی و پیشاپیش آنان یهودا که زمانی از یاران معتمدش بود،‏ به او نزدیک شدند.‏ این مرد خائن برای این که عیسی،‏ استاد سابق خود را از میان جمع مشخص کند،‏ با سلامی ریاکارانه و با وقاحت تمام عیسی را بوسید.‏ عیسی وقار و متانت خود را حفظ کرد،‏ جلو آمد و گفت:‏ «که را می‌جویید؟‏» جواب دادند:‏ «عیسای ناصری را.‏»‏

^۳ بی‌شک بسیاری در مقابل چنین مردان مسلّحی خود را از وحشت می‌بازند.‏ احتمالاً این مردان نیز چنین واکنشی را از عیسی انتظار داشتند.‏ اما عیسی به وحشت نیفتاد،‏ فرار نکرد و برای رهایی خود به دروغ متوسل نشد.‏ فقط گفت:‏ «من هستم.‏» عکس‌العملش چنان آرام و چنان دلیرانه بود که آن مردان یکه خورند،‏ به عقب رفتند و به زمین افتادند.‏—‏یوحنا ۱۸:‏۱-‏۶؛‏ مَتّی ۲۶:‏۴۵-‏۵۰؛‏ مَرقُس ۱۴:‏۴۱-‏۴۶‏.‏

۴-‏۶.‏ الف)‏ پسر خدا به چه تشبیه شده است و چرا؟‏ ب)‏ عیسی در چه جنبه‌هایی شجاعانه عمل کرد؟‏

^۴ چگونه عیسی توانست در چنین موقعیتی پرمخاطره آرامش و خونسردی خود را حفظ کند؟‏ دلیل این واکنش آرام عیسی را می‌توان در یک واژه خلاصه کرد؛‏ شهامت.‏ کمتر خصوصیتی در یک رهبر و پیشوا چنین تحسین‌برانگیز است و البته چنین ضروری.‏ کسی را نمی‌توان یافت که در شهامت گوی سبقت را از عیسی برباید یا حتی با او برابری کند.‏ در فصل پیش آموختیم که عیسی تا چه حد متواضع و ملایم بود.‏ عنوان «بره» به راستی برازندهٔ اوست.‏ (‏یوحنا ۱:‏۲۹‏)‏ اما در کتاب مقدّس به دلیل شهامت و شجاعت عیسی،‏ به او عنوانی کاملاً متفاوت داده شده است.‏ آری،‏ کتاب مقدّس پسر خدا را «شیرِ قبیلهٔ یهودا» می‌خواند.‏ —‏ مکاشفه ۵:‏۵‏.‏

^۵ شیر در میان مردم غالباً مظهر شهامت و شجاعت است.‏ آیا تا به حال رودرروی شیری نر و نیرومند ایستاده‌اید؟‏ به احتمال زیاد اگر هم چنین کرده باشید،‏ از پشت حصار قفس باغ وحش بوده است.‏ اما حتی نظاره کردن شیر در قفس هم در دل بسیاری ترس می‌آورد.‏ وقتی در چهرهٔ این حیوان نیرومند و بزرگ خیره می‌شوید و حیوان چشمانش را به شما می‌دوزد،‏ شاید با خود بگویید که به راستی این حیوان از هیچ چیز هراس ندارد.‏ کتاب مقدّس پس از اشاره به توانایی شیر در مقایسه با دیگر حیوانات،‏ می‌گوید:‏ «در برابر هیچ چیز واپس نمی‌نشیند.‏» (‏امثال ۳۰:‏۳۰‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو‏)‏ شجاعت عیسی نیز چنین است.‏

^۶ حال می‌خواهیم ببینیم که چگونه عیسی در سه جنبه،‏ همچون شیر شجاعانه عمل کرد:‏ در دفاع از حقیقت،‏ در دفاع از عدالت و در مقابل مخالفان.‏ همچنین خواهیم دید که همهٔ ما چه پرشهامت،‏ چه کم‌شهامت،‏ می‌توانیم شهامت و شجاعت عیسی را سرمشق قرار دهیم.‏

عیسی با شهامت از حقیقت دفاع کرد

۷-‏۹.‏ الف)‏ برای عیسی در ۱۲ سالگی چه روی داد و اگر شما جای او بودید چه احساسی داشتید؟‏ ب)‏ عیسی در معبد در مقابل عالمان یهودی چه شهامتی به خرج داد؟‏

^۷ غالباً دفاع از حق و حقیقت در دنیای تحت سلطهٔ شیطان که «پدر همهٔ دروغهاست» مستلزم شهامت بسیار است.‏ (‏یوحنا ۸:‏۴۴؛‏ ۱۴:‏۳۰‏)‏ عیسی همواره،‏ حتی از نوجوانی مدافع حق و حقیقت بود.‏ گزارشی این مطلب را روشن می‌کند.‏ عیسی ۱۲ سال داشت که همراه پدر و مادرش برای عید فِصَح به اورشلیم رفت.‏a پس از عید،‏ در راه بازگشت،‏ یوسف و مریم متوجه شدند که عیسی همراهشان نیست.‏ پس از سه روز جستجو سرانجام عیسی را در معبد یافتند.‏ او در معبد چه می‌کرد؟‏ «در میان معلمان نشسته بود و به سخنان ایشان گوش فرا می‌داد و از آنها پرسشها می‌کرد.‏» (‏لوقا ۲:‏۴۱-‏۵۰‏)‏ اما چرا این عمل عیسی نشان‌دهندهٔ شهامت او بود؟‏

^۸ به نقل از تاریخدانان،‏ پس از عید،‏ بعضی از علمای بلندپایهٔ یهود در معبد می‌ماندند و در هشتی‌های فراخ ایوان معبد،‏ به مردم تعلیم می‌دادند.‏ مردم جلوی پای آنان می‌نشستند،‏ به سخنانشان گوش می‌دادند و از آنان سؤال می‌کردند.‏ این معلّمان،‏ مردانی عالِم بودند.‏ شریعت را خوب می‌شناختند.‏ از زیر و بمِ صدها رسم و قانونِ پیچیده‌ای که طی سال‌ها علمای دین بر شریعت افزوده بودند،‏ آگاهی داشتند.‏ حال،‏ اگر شما در آنجا حضور داشتید،‏ در مقابل آن معلّمان دینی چه احساسی می‌کردید؟‏ آیا خود را کوچک حس نمی‌کردید؟‏ اگر ۱۲ ساله بودید،‏ چطور؟‏ بسیاری از جوانان،‏ خجالتی و کمرو هستند.‏ (‏اِرْمیا ۱:‏۶‏)‏ هر ترفندی را به کار می‌بندند تا از توجه معلّمان مدرسه در امان مانند؛‏ می‌ترسند که از آنان سؤالاتی شود،‏ می‌ترسند که مرکز توجه قرار گیرند،‏ می‌ترسند که سرشکسته و شرمسار شوند یا مورد تمسخر واقع گردند.‏

^۹ اما عیسی بی‌آن که ترسی به دل راه دهد،‏ در میان آن عالمان  دین نشسته بود.‏ او نه تنها از آنان سؤالاتی هوشمندانه می‌کرد،‏ بلکه جواب‌هایی بجا نیز می‌داد و «هر که سخنان او را می‌شنید،‏ از فهم او و پاسخهایی که می‌داد،‏ در شگفت می‌شد.‏» (‏لوقا ۲:‏۴۷‏)‏ کتاب مقدّس اشاره‌ای به موضوع بحث آنان نکرده است؛‏ اما واضح است که عیسی تعالیم نادرستی را که در میان آن معلّمان رواج داشت،‏ تکرار نمی‌کرد.‏ (‏۱پِطرُس ۲:‏۲۲‏)‏ آری،‏ او از حقایق کلام خدا دفاع می‌کرد.‏ بی‌تردید بینش و شهامت این پسر ۱۲ ساله بود که مایهٔ شگفتی شنوندگانش شده بود.‏

۱۰.‏ امروزه جوانان چگونه همچون عیسی از خود شجاعت نشان می‌دهند؟‏

^۱۰ امروزه،‏ شماری کثیر از جوانان مسیحی در جای پای عیسی قدم برمی‌دارند.‏ واضح است که آنان مانند عیسای جوان کامل نیستند.‏ با این حال تلاش می‌کنند که همچون عیسی،‏ از همان نوجوانی مدافع حق و حقیقت باشند.‏ این جوانان در برخوردشان با دیگران چه در مدرسه،‏ چه در جامعه،‏ برای دفاع از حقیقت سؤالاتی سنجیده مطرح می‌کنند،‏ به سخن مردم گوش می‌دهند و با احترام،‏ حقیقت را با آنان در میان می‌گذارند.‏ (‏۱پِطرُس ۳:‏۱۵،‏ ۱۶‏)‏ بسیاری از این جوانان توانسته‌اند به همکلاسی‌ها،‏ معلّمان و همسایگان خود کمک کنند تا پیرو مسیح گردند.‏ این شجاعت آنان مسلّماً دل یَهُوَه را بسیار شاد می‌سازد.‏ کلام خدا چنین جوانانی را به «شبنم» تشبیه می‌کند که بی‌شمارند و مایهٔ نشاط و خرسندی.‏ —‏ مزمور ۱۱۰:‏۳‏،‏ ترجمهٔ هزارهٔ نو.‏

۱۱،‏ ۱۲.‏ عیسی در بزرگسالی چگونه شجاعتش را در دفاع از حقیقت ابراز داشت؟‏

^۱۱ عیسی نه فقط در دوران جوانی،‏ بلکه به خصوص پس از آن،‏ بارها از حقیقت دفاع کرد.‏ او در آغاز خدمتش با مخالفتی روبرو شد که شاید اغلب مردم آن را بسیار وحشت‌آور تلقّی کنند.‏ عیسی با شیطان،‏ قوی‌ترین و خطرناک‌ترین دشمن یَهُوَه روبرو شد.‏ البته عیسی نه با هیبت و قدرت رئیس فرشتگان،‏ بلکه در جسم انسانی از گوشت و پوست با شیطان روبرو شد.‏ شیطان حتی سعی کرد با تحریف کلام خدا عیسی را وسوسه کند.‏ اما عیسی چندین بار پیشنهادهای شیطان را رد کرد،‏ مکر او را آشکار ساخت و در آخر شجاعانه به او گفت:‏ «دور شو ای شیطان!‏» —‏ مَتّی ۴:‏۲-‏۱۱‏.‏

^۱۲ عیسی به این شکل نشان داد که در خدمت موعظه‌اش در مقابل هر کس که کلام پدرش را تحریف یا از آن سوءاستفاده کند،‏ با شهامت خواهد ایستاد.‏ در آن زمان نیز دروغ و ریاکاری مذهبی بسیار رایج بود.‏ عیسی به علمای دینی زمان خود گفت:‏ «شما این‌چنین با سنّتهای خود،‏ که آنها را به دیگران نیز منتقل می‌کنید،‏ کلام خدا را باطل می‌شمارید.‏» (‏مَرقُس ۷:‏۱۳‏)‏ اگرچه آن علما اغلب بسیار مورد تحسین و تکریم مردم بودند،‏ عیسی با شهامت آنان را راهنمایان کور و ریاکار خواند.‏b (‏مَتّی ۲۳:‏۱۳،‏ ۱۶‏)‏ ما چگونه می‌توانیم این جنبه از شجاعت عیسی را سرمشق قرار دهیم؟‏

۱۳.‏ الف)‏ در سرمشق قرار دادن عیسی چه نکاتی را نباید فراموش کنیم؟‏ ب)‏ چرا دفاع از حقیقت برای ما افتخاری بزرگ است؟‏

^۱۳ البته ما نه مانند عیسی می‌توانیم از دل و باطن دیگران باخبر باشیم و نه اختیار آن را داریم که در مورد کسی قضاوت کنیم.‏ با این حال،‏ می‌توانیم در دفاع از حقیقت همچون عیسی از خود شهامت نشان دهیم.‏ برای مثال،‏ می‌توانیم با برملا کردن دروغ‌های رایج مذهبی؛‏ یعنی تعالیم نادرست در مورد خدا،‏ مقاصدش و کلام او،‏ شهامتمان را نشان دهیم.‏ ما به این شکل نور حقیقت را بر این دنیای تاریک که مملوّ از تبلیغات شیطان است،‏ می‌تابانیم.‏ (‏مَتّی ۵:‏۱۴؛‏ مکاشفه ۱۲:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ همچنین به مردم یاری می‌کنیم تا خود را از اسارت تعالیم نادرست مذهبی رها سازند؛‏ تعالیمی که خوف و ترس را بر دل‌هایشان نشانده و فاصله‌ای عظیم میان آنان و خدا به وجود آورده است.‏ به راستی که چه افتخاری است که می‌توانیم تحقق این وعدهٔ عیسی را به عین ببینیم که می‌گوید:‏ «حقیقت شما را آزاد خواهد کرد.‏» —‏ یوحنا ۸:‏۳۲‏.‏

عیسی با شهامت از عدالت دفاع کرد

۱۴،‏ ۱۵.‏ الف)‏ یکی از جوانبی که عیسی «عدالت» را روشن ساخت چه بود؟‏ ب)‏ عیسی با گفتگو با زنی سامری نشان داد که به چه پیشداوری‌هایی بی‌اعتناست؟‏

^۱۴ کتاب مقدّس پیشگویی کرده بود که مسیح «عدالت» را به قوم‌ها آشکار خواهد ساخت.‏ (‏مَتّی ۱۲:‏۱۸؛‏ اِشَعْیا ۴۲:‏۱‏)‏ بی‌تردید،‏ عیسی در خدمتش بر روی زمین،‏ مفهوم عدالت واقعی را روشن ساخت.‏ او شجاعانه بی‌طرفی خود را حفظ می‌کرد و همواره حامی انصاف و عدالت بود.‏ برای مثال،‏ به هیچ وجه از تعصب و پیشداوری‌های رایج حمایت نمی‌کرد؛‏ تعصب و پیشداوری‌هایی که خلاف معیارهای خدا بود.‏

^۱۵ برای نمونه،‏ زمانی که عیسی در کنار چاه سوخار با زنی سامری صحبت کرد،‏ مایهٔ تعجب شاگردانش شد.‏ اما چرا؟‏ یک دلیل آن تنفر قدیمی و ریشه‌داری بود که یهودیان از سامری‌ها داشتند.‏ (‏عَزْرا ۴:‏۴‏)‏ به علاوه،‏ برخی از روحانیون یهودی برای زنان ارزشی قائل نبودند.‏ آنان بعدها نظراتشان را به صورت قانونی مکتوب در آوردند.‏ این قوانین مردان را بر آن می‌داشت که تا حد امکان از گفتگو با زنان خودداری کنند و حتی تلویحاً اشاره می‌کرد که آنان نباید قوانین خدا را به زنان آموزش دهند،‏ چون زنان لایق آن نیستند.‏ از این رو،‏ به خصوص زنان سامری در چشم بسیاری از یهودیان ناپاک و نجس بودند.‏ عیسی به این پیشداوری‌های غیرمنصفانه بی‌اعتنا بود.‏ او در ملأ عام با آن زن سامری گفتگو کرد؛‏ زنی که زندگی‌اش از لحاظ اخلاقی نیز ناپاک بود.‏ عیسی حتی هویت خود را به عنوان مسیح به او آشکار ساخت.‏ —‏ یوحنا ۴:‏۵-‏۲۷‏.‏

۱۶.‏ چرا مسیحیان باید برای مقابله با پیشداوری‌های رایج شهامت داشته باشند؟‏

^۱۶ آیا تا به حال در جمع کسانی بوده‌اید که تعصب و پیشداوری‌شان را نسبت به گروهی خاص به نحوی زننده ابراز می‌کنند؟‏ مثلاً شاید در مورد مردم ملیت یا نژادی خاص جوک‌های تحقیرآمیز بگویند،‏ با تحقیر در مورد جنس مخالف صحبت کنند یا افرادی را که از لحاظ مالی یا اجتماعی از خود پایین‌تر می‌دانند،‏ خوار شمارند.‏ پیروان مسیح چنین نظراتی را زشت و ناپسند می‌دانند و سخت تلاش می‌کنند تا هر گونه تبعیض و پیشداوری را از دل خود ریشه‌کن کنند.‏ (‏اعمال ۱۰:‏۳۴‏)‏ به راستی که داشتن رفتاری درست و خلاف پیشداوری‌های رایج شهامت می‌خواهد؛‏ شهامتی که مسیحیان باید آن را در خود تقویت کنند.‏

۱۷.‏ عیسی در معبد دست به چه عملی زد و چرا؟‏

^۱۷ شجاعت عیسی او را همچنین بر آن داشت تا برای پاکی قوم خدا و پرستش پاک بستیزد.‏ عیسی پس از آغاز خدمتش،‏ روزی به معبد داخل شد.‏ در آنجا فروشندگان و صرّافانی را دید که مشغول تجارت بودند.‏ دیدن این که در آن مکان مقدّس عدالت را زیر پا می‌گذاشتند و پرستش پاک را آلوده می‌ساختند،‏ او را منقلب و خشمگین ساخت.‏ از این رو،‏ آن تاجران حریص و طمّاع را به همراه آنچه را که برای فروش آورده بودند،‏ از معبد بیرون انداخت.‏ (‏یوحنا ۲:‏۱۳-‏۱۷‏)‏ عیسی همین عمل را در اواخر خدمتش نیز تکرار کرد.‏ (‏مَرقُس ۱۱:‏۱۵-‏۱۸‏)‏ بی‌گمان او با این عمل،‏ در میان مردانی قدرتمند دشمنانی برای خود می‌ساخت.‏ اما چرا عیسی برای دفاع از پرستش پاک،‏ هرگز تردیدی به دل راه نمی‌داد و از هیچ چیز باک نداشت؟‏ او از نوجوانی معبد را به راستی خانهٔ پدرش می‌دانست.‏ (‏لوقا ۲:‏۴۹‏)‏ در نظر او آلوده ساختن پرستش پاک در معبد،‏ ناعادلانه بود و تحمّل آن برایش غیرممکن.‏ در واقع غیرت عیسی،‏ شهامت لازم را در او به وجود آورد که وارد عمل شود.‏

۱۸.‏ در چه صورت یک مسیحی برای حفظ پاکی جماعت نیاز به شهامت دارد؟‏

^۱۸ امروزه پیروان عیسی،‏ همچون او،‏ برای پاکی قوم خدا و پرستش پاک،‏ ارزشی بسیار قائلند.‏ اگر متوجه گناه جدّی هم‌ایمانشان شوند،‏ آن را نادیده نمی‌گیرند.‏ یک مسیحی باید شهامت به خرج دهد،‏ با فرد گناهکار صحبت کند و اطمینان حاصل کند که پیران جماعت از آنچه پیش آمده است،‏ باخبر شوند.‏ (‏۱قُرِنتیان ۱:‏۱۱‏)‏ به این طریق،‏ پیران جماعت می‌توانند به فرد گناهکار کمک کنند و در صورت نیاز،‏ قدم‌های لازم را برای حفظ پاکی جماعت بردارند.‏ —‏ یعقوب ۵:‏۱۴،‏ ۱۵‏.‏

۱۹،‏ ۲۰.‏ الف)‏ در زمان عیسی چه بی‌عدالتی‌هایی وجود داشت و چه فشارهایی بر عیسی اِعمال می‌شد؟‏ ب)‏ چرا پیروان مسیح از خشونت و دخالت در امور سیاسی امتناع می‌ورزند و این امر چه برکتی برایشان داشته است؟‏

^۱۹ آیا عدالت‌خواهی عیسی او را بر آن می‌داشت که با تمامی بی‌عدالتی‌های زمان خود به مبارزه برخیزد؟‏ شکی نیست که جامعهٔ آن زمان مملوّ از بی‌عدالتی بود.‏ قدرتی بیگانه سرزمین یهودیان را اشغال کرده بود.‏ ارتش نیرومند روم،‏ آن‌ها را به استثمار خود در آورده بود،‏ رومیان مالیات‌های سنگین از یهودیان می‌گرفتند و حتی در آداب و رسوم مذهبی آنان نیز دخالت می‌کردند.‏ بی‌دلیل نبود که بسیاری از مردم آن زمان توقع داشتند که عیسی در امور سیاسی فعالیت کند.‏ (‏یوحنا ۶:‏۱۴،‏ ۱۵‏)‏ در چنین شرایطی نیز عیسی به شهامت نیاز داشت.‏

^۲۰ عیسی توضیح داد که پادشاهی او از این جهان نیست.‏ او با سرمشقی که برای پیروان خود قرار داد،‏ به آنان آموخت که در نزاع‌های سیاسی دخالت نکنند و تمام توجه خود را بر رساندن مژدهٔ پادشاهی خدا متمرکز کنند.‏ (‏یوحنا ۱۷:‏۱۶؛‏ ۱۸:‏۳۶‏)‏ عیسی در شب دستگیری‌اش درس بی‌طرفی را به نحوی بسیار مؤثر به شاگردانش آموخت.‏ صحنه را مجسم کنید:‏ وقتی مردان مسلّح برای دستگیری عیسی آمدند،‏ پِطرُس بی‌اختیار قدم پیش گذاشت،‏ شمشیرش را در هوا تاب داد و مردی را مجروح کرد.‏ شاید ما نیز بتوانیم احساس پِطرُس را در آن لحظه درک کنیم.‏ شاید تصوّر کنیم،‏ برای دفاع از پسر بی‌گناه خدا که دیگر اِعمال خشونت ناعادلانه نیست!‏ با این حال،‏ عیسی به پِطرُس گفت:‏ «شمشیر خود در نیام کن.‏» سپس برای تمامی پیروان زمینی خود معیاری قرار داده گفت:‏ «هر که شمشیر کِشد،‏ به شمشیر نیز کشته شود.‏» (‏مَتّی ۲۶:‏۵۱-‏۵۴‏)‏ همان طور که برای پیروان مسیح به گوش گرفتن این گفتهٔ عیسی و امتناع از خشونت نیاز به شهامت داشت،‏ ما نیز برای امتناع از خشونت نیاز به شهامت داریم.‏ امروزه دست قوم خدا از تمامی جنگ‌ها،‏ کشتارهای قومی،‏ شورش‌ها و بسیاری از اعمال خشونتبار دیگر پاک است.‏ این کارنامهٔ درخشان مسیحیان،‏ از جمله برکاتی است که آنان به دلیل شهامتشان و حفظ بی‌طرفی مسیحی به آن دست یافته‌اند.‏

شهامت عیسی در برابر مخالفت‌ها

۲۱،‏ ۲۲.‏ الف)‏ پیش از این که عیسی با دشوارترین آزمون زندگی خود روبرو شود،‏ چگونه تقویت شد؟‏ ب)‏ عیسی چگونه تا به انتها شهامت خود را ثابت کرد؟‏

^۲۱ پسر خدا از مدت‌ها پیش می‌دانست که خدمتش بر روی زمین با مخالفت شدید همراه خواهد بود.‏ (‏اِشَعْیا ۵۰:‏۴-‏۷‏)‏ او بارها با تهدید به مرگ و خطرهای دیگر روبرو شد و دشوارترین موقعیت برای او همان شب دستگیری‌اش بود.‏ عیسی چگونه شهامت خود را در چنین موقعیت‌هایی حفظ کرد؟‏ او پیش از دستگیری‌اش با تمام وجود به یَهُوَه دعا کرد.‏ یَهُوَه چه کرد؟‏ کتاب مقدّس می‌گوید که یَهُوَه دعاهای او را «مستجاب» نمود.‏ (‏عبرانیان ۵:‏۷‏)‏ آری،‏ یَهُوَه برای تقویت پسر خود،‏ این خادم شجاعش،‏ فرشته‌ای را گسیل داشت.‏—‏لوقا ۲۲:‏۴۲،‏ ۴۳‏.‏

^۲۲ عیسی بار دیگر نیرویی تازه یافت و به رسولانش گفت:‏ «برخیزید،‏ برویم.‏» (‏مَتّی ۲۶:‏۴۶‏)‏ لحظه‌ای بر این گفتهٔ عیسی تأمّل کنید.‏ به راستی که چه شهامتی در این گفتهٔ ساده نهفته است!‏ عیسی می‌دانست که باید از آن مردان مسلّح بخواهد که به شاگردانش آسیبی نرسانند،‏ می‌دانست که صمیمی‌ترین دوستانش او را رها کرده،‏ خواهند گریخت و می‌دانست که باید به تنهایی با سخت‌ترین آزمون زندگی خود روبرو شود.‏ او می‌بایست به تنهایی با محکمه‌ای غیرقانونی،‏ قضاوتی ناعادلانه و با تمسخر،‏ شکنجه و مرگی عذاب‌آور روبرو می‌شد.‏ اما عیسی در برابر تمام این سختی‌ها لحظه‌ای شهامت خود را از دست نداد.‏

۲۳.‏ چرا رودررو شدن عیسی با مرگ را نمی‌توان بی‌پروایی خواند؟‏

^۲۳ آیا عیسی بی‌پروا و بی‌احتیاط بود؟‏ به هیچ‌وجه!‏ شهامت واقعی داشتن و بی‌پروا بودن دو خصوصیت کاملاً متفاوت است.‏ عیسی به پیروانش آموخت که اگر می‌خواهند به خدمت خود ادامه دهند،‏ باید محتاط و هوشیار باشند و بی‌مورد خود را به خطر نیندازند.‏ (‏مَتّی ۴:‏۱۲؛‏ ۱۰:‏۱۶‏)‏ اما در آن شب،‏ عیسی می‌دانست که برای او راه گریزی نیست.‏ او از خواست خدا آگاه بود،‏ مصمم بود که تا انتها وفاداری خود را حفظ کند و تنها راه این بود که با آن آزمایش دشوار رودررو شود.‏

۲۴.‏ چرا می‌توانیم اطمینان داشته باشیم که قادریم در تمامی سختی‌ها شجاعت خود را حفظ کنیم؟‏

^۲۴ پیروان عیسی نیز همچون او شجاع و باشهامت بوده‌اند.‏ بسیاری در مقابل تمسخر،‏ اذیت و آزار،‏ دستگیری،‏ حبس،‏ شکنجه و حتی مرگ استوار مانده‌اند.‏ به راستی چگونه انسان‌هایی ناکامل می‌توانند چنین شهامتی از خود نشان دهند؟‏ این شهامت از توان آنان برنخاسته،‏ بلکه یَهُوَه خدا دل ایشان را قوی ساخته است؛‏ همان طور که دل عیسی را قوی ساخت.‏ (‏فیلیپیان ۴:‏۱۳‏)‏ پس،‏ از وقایع آینده هراسی به دل راه ندهید.‏ مصمم باشید که همواره به یَهُوَه وفادار و مطیع بمانید.‏ او نیز شهامت لازم را به شما خواهد بخشید.‏ پیشوایمان عیسی را سرمشق خود سازید که گفت:‏ «دلْ قوی دارید،‏ زیرا من بر دنیا غالب آمده‌ام.‏»—‏یوحنا ۱۶:‏۳۳‏.‏