سرود ۱۳۰
معجزهٔ حیات
(مزمور ۳۶:۹)
۱. خندهٔ نوزاد، قطرهٔ باران
خوشه‌های گندم‌زار، نورِ تابان
هدیه می‌باشند از خدایمان
زندگی را خوش و زیبا سازند آنان
این معجزه باشد، زندگیِ‌مان
خالق و هستی ما باشد خدایمان
لطفِ خود را به ما، نمایان سازی هر جا
این زندگی را، بخشیده‌ای به ما
۲. چون زنِ ایّوب، عدّه‌ای باشند
بد می‌گویند از خدا، خطاکارند
اما عشقِ ما، یَهُوَه باشد
وفاداران سویت آیند، شُکرت گویند
این معجزه باشد، زندگیِ‌مان
خالق و هستی ما باشد خدایمان
لطفِ خود را به ما، نمایان سازی هر جا
این زندگی را، بخشیده‌ای به ما
(به آیه‌های ایّوب ۲:۹؛ مزمور ۳۴:۱۲؛ جامعه ۸:۱۵؛ مَتّی ۲۲:۳۷-۴۰ و رومیان ۶:۲۳ نیز مراجعه نمایید.)