۲. قحطی
«قحطیها خواهد شد.» — مَرقُس ۱۳:۸.
● مردی اهل نیجِر از قحطی به دهکده‌ای به نام کواراتاجی پناه برد. برادران، خواهران و بستگانش نیز به علّت گرسنگی از شهر و دیار خود گریخته بودند. او به تنهایی روی حصیری دراز کشیده بود. علّت تنهایی او چه بود؟ رئیس دهکده به نام سیدی چنین گفت: ‹این مرد نمی‌توانست مایحتاج خانواده‌اش را تأمین کند و طاقت دیدن گرسنگی آن‌ها را نداشت.›
واقعیت چیست؟ در سراسر دنیا از هر ۷ نفر، تقریباً ۱ نفر غذای کافی در روز ندارد. این آمار در مناطق جنوب صحرای بزرگ آفریقا بیشتر است. در آنجا از هر ۳ نفر، ۱ نفر به گرسنگی مزمن مبتلاست. برای این که این آمار برایمان ملموس‌تر شود، پدر و مادری را همراه فرزندشان در نظر گیرید. اگر تنها برای دو نفر غذای کافی وجود داشته باشد، کدام یک از آن‌ها گرسنه می‌ماند؟ پدر، مادر یا فرزند؟ این وضعیتی است که چنین خانواده‌هایی روزانه با آن روبرویند.
نظر معترضان چیست؟ محصول غذایی روی زمین بیش از نیاز هر کس تولید می‌شود، اما نظارت درستی برای توزیع آن وجود ندارد.
آیا این نظر درست است؟ در واقع، زارعان بیش از هر زمانی در تاریخ، محصول غذایی تولید و به بازار عرضه می‌کنند. دولت‌ها باید قادر باشند که با نظارت درست بر توزیع محصولات غذایی، مشکل کمبود غذا را رفع کنند. اما می‌بینیم که پس از ده‌ها سال تلاش مداوم، آنان نتوانسته‌اند این مشکل را حل سازند.
نظر شما چیست؟ آیا پیشگویی کتاب مقدّس در مَرقُس ۱۳:۸ تحقق یافته است؟ آیا علی‌رغم پیشرفت تکنولوژی، بشر هنوز هم با قحطی و کمبود غذا روبروست؟
مردم به دنبال زلزله و قحطی اغلب با بیماری روبرو می‌شوند که این، نشانهٔ دیگری از روزهای آخر است که در ادامه به آن می‌پردازیم.
[نکتهٔ برجسته‌شده در صفحهٔ ۵]
«بیش از یک سوّم کودکان که از ذات‌الریه، اسهال و بیماری‌های دیگر جان خود را از دست داده‌اند، اگر دچار سوء تغذیه نمی‌شدند، زنده می‌ماندند.» — آن ونِمن، مدیر عامل سابق صندوق کودکان سازمان ملل (یونیسف).
[صاحب امتیاز تصوی صفحهٔ ۵]
© Paul Lowe/Panos Pictures