چگونه خود را از دنیا جدا نگاه دارید؟‏

۱.‏ عیسی در آخرین شب زندگی‌اش بر روی زمین بر چه نکته‌ای تأکید کرد؟‏

عیسی حتی در آخرین شب زندگی خود بر روی زمین نیز به فکر سعادت و آیندهٔ پیروانش بود.‏ او نگرانی خود را در دعایی خالصانه چنین ابراز داشت:‏ «درخواست من این نیست که آن‌ها را از این دنیا ببری،‏ بلکه می‌خواهم از آن شرور حفظشان کنی.‏ آن‌ها به این دنیا تعلّق ندارند،‏ چنانکه من نیز تعلّق ندارم.‏» (‏یوحنا ۱۷:‏۱۵،‏ ۱۶‏)‏ عیسی در این دعا نه تنها محبت عمیقش را به پیروان خود ابراز کرد،‏ بلکه بر اهمیت نکته‌ای که در همان شب به شماری از رسولانش گفته بود،‏ تأکید کرد؛‏ این که به دنیا تعلّق نداشته باشند.‏ (‏یوحنا ۱۵:‏۱۹‏)‏ به وضوح می‌توان دید که برای عیسی بسیار اهمیت داشت که پیروانش خود را از دنیا دور نگاه دارند.‏

۲.‏ منظور عیسی از «دنیا» چه بود؟‏

^۲ منظور از «دنیا» که عیسی به آن اشاره کرد،‏ تمامی کسانی هستند که با خدا بیگانه‌اند و تحت سلطهٔ شیطان و در بند روحیهٔ خودخواهانه و متکبّرانه‌ای هستند که او رواج داده است.‏ (‏یوحنا ۱۴:‏۳۰؛‏ اِفِسُسیان ۲:‏۲؛‏ ۱یوحنا ۵:‏۱۹‏)‏ به راستی که «دوستی با [این] دنیا دشمنی با خداست.‏» (‏یعقوب ۴:‏۴‏)‏ حال ما که می‌خواهیم در پناه محبت خدا بمانیم،‏ چگونه می‌توانیم در این دنیا زندگی کنیم،‏ اما از آن جدا باشیم؟‏ در این فصل پنج طریق را در این مورد بررسی می‌کنیم:‏ با وفاداری به حکومت خدا و بی‌طرفی در امور سیاسی،‏ با مقاومت در مقابل روحیهٔ دنیا،‏ با آراستگی ظاهر و لباسمان،‏ با تمرکز بر هدفمان و با به تن کردن لباس رزم روحانی.‏

وفادار به حکومت خدا و بی‌طرف در امور سیاسی

۳.‏ الف)‏ موضع عیسی در امور سیاسی چه بود؟‏ ب)‏ چرا می‌توان پیروان مسح‌شدهٔ عیسی را سفیران او خواند؟‏ (‏پاورقی ملاحظه شود.‏)‏

^۳ عیسی به هیچ وجه در امور سیاسی روزگار خود دخالت نمی‌کرد.‏ در عوض تمام تلاش خود را برای تبلیغ حکومتی به خرج داد که در آینده از آسمان بر زمین حکمرانی خواهد کرد و خود پادشاه آن خواهد بود.‏ (‏دانیال ۷:‏۱۳،‏ ۱۴؛‏ لوقا ۴:‏۴۳؛‏ ۱۷:‏۲۰،‏ ۲۱‏)‏ به همین دلیل،‏ عیسی در حضور پنتیوس پیلاتس،‏ فرماندار رومی وقت،‏ چنین گفت:‏ «پادشاهی من از این جهان نیست.‏» (‏یوحنا ۱۸:‏۳۶‏)‏ پیروان وفادار عیسی نیز او را سرمشق خود قرار می‌دهند.‏ آنان به حکومت آسمانی خدا و پادشاه منصوب آن عیسی مسیح وفادارند و پادشاهی او را به جهانیان اعلام می‌کنند.‏ (‏مَتّی ۲۴:‏۱۴‏)‏ از این رو،‏ پولُس رسول می‌گوید:‏ «سفیران مسیح هستیم .‏ .‏ .‏ ما از جانب مسیح از شما استدعا می‌کنیم که با خدا آشتی کنید.‏»‏a‏—‏ ۲قُرِنتیان ۵:‏۲۰‏.‏

۴.‏ چگونه همهٔ مسیحیان واقعی وفاداری خود را به پادشاهی خدا ابراز می‌کنند؟‏ (‏کادر «‏بی‌طرفی مسیحیان در آغاز مسیحیت‏» ملاحظه شود.‏)‏

^۴ از آنجا که سفیر،‏ نمایندهٔ پادشاه یا دولت کشور خود محسوب می‌شود،‏ در امور کشور میزبان دخالت نمی‌کند و نسبت به سیاست‌های آن کشور بی‌طرف می‌ماند.‏ در واقع،‏ سفیر فقط از منافع دولت خود حمایت می‌کند.‏ همین مطلب در مورد مسح‌شدگان که دولتشان در «آسمان» است نیز صدق می‌کند.‏ (‏فیلیپیان ۳:‏۲۰‏)‏ آنان به دلیل غیرت و اشتیاقشان در موعظهٔ پادشاهی خدا میلیون‌ها نفر از ‹گوسفندان دیگرِ› عیسی را «با خدا آشتی» داده‌اند.‏ (‏یوحنا ۱۰:‏۱۶؛‏ مَتّی ۲۵:‏۳۱-‏۴۰‏)‏ در مقایسه با سفیران یا مسح‌شدگان،‏ این مسیحیان غیرمسح‌شده را می‌توان به کاردارانی تشبیه کرد که عیسی برای همکاری با برادران مسح‌شدهٔ خود گماشته است.‏ این دو گروه مسیحیان،‏ متحد و دوشادوش هم از منافع حکومت خدا حمایت می‌کنند،‏ ضمن این که کاملاً نسبت به امور سیاسی دنیا بی‌طرف می‌مانند‏.‏—‏ اِشَعْیا ۲:‏۲-‏۴ خوانده شود.‏

۵.‏ تفاوت میان قوم باستان یَهُوَه و مسیحیان امروز در چیست،‏ و این تفاوت از چه جهت اهمیت دارد؟‏

^۵ تنها دلیل بی‌طرفی مسیحیان،‏ وفاداری آنان به پادشاهشان عیسی مسیح نیست.‏ درست است که یَهُوَه برای قوم باستان خود سرزمینی مشخص را تعیین کرده بود،‏ اما امروزه قوم خود را به یک مرز و بوم محدود نکرده است.‏ امروزه،‏ مسیحیان به یک برادری جهانی تعلّق دارند.‏ (‏مَتّی ۲۸:‏۱۹؛‏ ۱پِطرُس ۲:‏۹‏)‏ پس اگر ما از حزبی خاص طرفداری کنیم،‏ چگونه می‌توانیم از پادشاهی خدا به عنوان تنها امید بشر صحبت کنیم؟‏ چگونه می‌توانیم خود را با برادرانمان متحد بدانیم؟‏ (‏۱قُرِنتیان ۱:‏۱۰‏)‏ به علاوه،‏ هنگام جنگ بین دو کشور ما با طرفداری از کشورمان خود را در مقابل هم‌ایمانانمان در کشوری دیگر قرار می‌دهیم؛‏ هم‌ایمانانی که در واقع موظف به محبت به آنانیم.‏ (‏یوحنا ۱۳:‏۳۴،‏ ۳۵؛‏ ۱یوحنا ۳:‏۱۰-‏۱۲‏)‏ پس بی‌دلیل نیست که عیسی به ما فرمان داده است که در جنگ‌ها و درگیری‌ها شرکت نکنیم.‏ حتی به ما امر کرده است که به دشمن خود محبت کنیم.‏—‏ مَتّی ۵:‏۴۴؛‏ ۲۶:‏۵۲‏؛‏ کادر «‏آیا بی‌طرفی خود را حفظ می‌کنم؟‏‏» ملاحظه شود.‏

۶.‏ با وقفتان به خدا چه مسئولیتی در مقابل خدا و چه مسئولیتی در مقابل «قیصر» دارید؟‏

^۶ ما مسیحیان حقیقی زندگی خود را تنها و تنها به خدا وقف کرده‌ایم،‏ نه به هیچ انسان،‏ سازمان بشری و ملتی.‏ در اوّل قُرِنتیان ۶:‏۱۹،‏ ۲۰ چنین آمده است:‏ «آیا نمی‌دانید که .‏ .‏ .‏ دیگر از آن خود نیستید؟‏ به بهایی گران خریده شده‌اید.‏» از این رو،‏ ما پیروان عیسی هر چند «مال قیصر را به قیصر می‌دهیم،‏» اما مهم‌تر از آن،‏ «مال خدا را به خدا» می‌دهیم.‏ «مال قیصر» شامل پرداخت مالیات،‏ احترام گذاشتن به قانونگذاران و اطاعت نسبی از آن‌هاست.‏ (‏مَرقُس ۱۲:‏۱۷؛‏ رومیان ۱۳:‏۱-‏۷‏)‏ «مال خدا» شامل پرستش خدا،‏ محبت قلبی به او و اطاعتِ وفادارانه از اوست.‏ ما مسیحیان اگر لازم باشد،‏ حتی حاضریم جان خود را در راه خدایمان بدهیم.‏—‏ لوقا ۴:‏۸؛‏ ۱۰:‏۲۷؛‏ اعمال ۵:‏۲۹؛‏ رومیان ۱۴:‏۸ خوانده شود.‏

مقاومت در برابر «روح این دنیا»‏

۷،‏ ۸.‏ منظور از «روح این دنیا» چیست،‏ و چگونه بر سرکشان «عمل» می‌کند؟‏

^۷ برای جدا بودن از دنیا باید همچنین با روح پلید دنیا مقاومت کنیم.‏ پولُس رسول نوشته است:‏ «ما نه روح این دنیا،‏ بلکه روحی را یافته‌ایم که از خداست.‏» (‏۱قُرِنتیان ۲:‏۱۲‏)‏ او همچنین به مسیحیان شهر اِفِسُس چنین نوشت:‏ «زمانی .‏ .‏ .‏ از روش‌های این دنیا و از رئیس قدرت هوا پیروی می‌کردید،‏ از همان روحی که هم‌اکنون در سرکشان عمل می‌کند.‏»—‏اِفِسُسیان ۲:‏۲،‏ ۳‏.‏

^۸ «هوا» یا «روح این دنیا» از دید انسان ناپیداست،‏ اما قادر است شخص را به تمرّد از خدا بکشاند و ‹هوای نَفْس و هوس‌های چشم› را در او شدّت بخشد.‏ (‏۱یوحنا ۲:‏۱۶؛‏ ۱تیموتائوس ۶:‏۹،‏ ۱۰‏)‏ «قدرتِ» این روح حاکم در چیست؟‏ «روح این دنیا» مانند هوا در همه جا پراکنده است و بر همگان نفوذ دارد.‏ به علاوه،‏ قدرت آن در جذابیتش برای نَفْس انسان و همچنین در بی‌وقفه و نامحسوس بودن آن است.‏ این روحیهٔ حاکم چگونه بر انسان‌ها «عمل» می‌کند؟‏ این روحیه به تدریج در سرکشان رفتارهای ناپسندی همچون خودخواهی،‏ غرور،‏ طمع،‏ نافرمانی و تمرّد از معیارهای اخلاقی را ایجاد می‌کند.‏ به عبارت ساده‌تر می‌توان گفت که روح دنیا خصوصیات شیطان را به تدریج در دل انسان پرورش می‌دهد.‏—‏یوحنا ۸:‏۴۴؛‏ اعمال ۱۳:‏۱۰؛‏ ۱یوحنا ۳:‏۸،‏ ۱۰‏.‏

۹.‏ روح دنیا از چه طرقی در دل و ذهن ما نفوذ می‌کند؟‏

^۹ آیا ممکن است روح دنیا در دل و ذهن ما نفوذ کند؟‏ آری،‏ اما تنها در صورتی که خود غفلت کنیم.‏ ‏(‏امثال ۴:‏۲۳ خوانده شود.‏)‏ نفوذ روح دنیا اغلب بسیار نامحسوس صورت می‌گیرد.‏ روح دنیا گاه از طریق همنشینانی که به ظاهر خوب و شایسته می‌آیند،‏ ولی در واقع،‏ محبتی به یَهُوَه ندارند بر ما تأثیر می‌گذارد.‏ (‏امثال ۱۳:‏۲۰؛‏ ۱قُرِنتیان ۱۵:‏۳۳‏)‏ همچنین روح دنیا از طریق نشریات نامناسب و ناشایست،‏ هرزه‌نگاری و مطالب مرتدانه در اینترنت،‏ تفریحات مضر و ناسالم و ورزش‌هایی توأم با خشونت یا حس رقابت شدید بر ما تأثیر می‌گذارد.‏ به عبارت دیگر،‏ روح دنیا از طریق هر کس یا هر چیزی که افکار شیطان یا روحیهٔ دنیای او را ترویج دهد،‏ بر ما تأثیر می‌گذارد.‏

۱۰.‏ چگونه می‌توانیم با روح دنیا مقاومت کنیم؟‏

^۱۰ چگونه می‌توانیم با روح دنیا مقاومت کنیم و در پناه محبت خدا بمانیم؟‏ تنها زمانی می‌توانیم با روح دنیا مقاومت کنیم که از تمام تدارکاتی که یَهُوَه برای ما مهیا کرده است،‏ استفاده کنیم و مرتباً در دعا از او روحش را بطلبیم.‏ یَهُوَه بسیار پرقدرت‌تر از شیطان و دنیای شریر تحت سلطهٔ اوست.‏ (‏۱یوحنا ۴:‏۴‏)‏ پس چقدر مهم است که با دعا همواره خود را به یَهُوَه نزدیک نگاه داریم.‏

آراستگی ظاهر و لباسمان

۱۱.‏ تا چه حد روح دنیا ظاهر و لباس اشخاص را تحت تأثیر قرار داده است؟‏

^۱۱ اغلب از لباس،‏ ظاهر و بهداشت شخص می‌توان تشخیص داد که فرد تا چه حد تحت نفوذ روح دنیاست.‏ معیار لباس در برخی کشورها چنان سقوط کرده است که گویندهٔ یکی از برنامه‌های تلویزیونی اشاره کرد که به زودی شاهد مدهایی خواهیم بود که زنان خیابانی را روسفید می‌کند.‏ حتی دختران دبستانی نیز به این مُدها روی آورده‌اند.‏ یک روزنامه‌نگار این مُدها را چنین توصیف کرده است:‏ «شرم و حیا کم.‏ برهنگی زیاد.‏» از مُدهای دیگرِ امروز،‏ پوشیدن لباس‌های وِلِنگار و نامرتب است که کاملاً روحیهٔ سرکش دنیای شیطان را منعکس می‌کند و خالی از هر گونه وقار و عزّت نفس است.‏

۱۲،‏ ۱۳.‏ چه نکاتی را باید در وضع ظاهر و انتخاب لباس مد نظر داشته باشیم؟‏

^۱۲ ما خادمان یَهُوَه می‌خواهیم که ظاهر و لباسمان همواره مرتب،‏ پاکیزه،‏ آراسته و متناسب با موقعیت باشد.‏ برای مرد یا زن مسیحی که «مدعی خدا پرستی» است و مصمم به انجام ‹اعمال نیکوست،‏› شایسته است که همواره «نجابت و متانت» را در لباس و ظاهر خود نیز حفظ کند.‏ واضح است که نیّت ما نه جلب رضایت مردم،‏ بلکه جلب رضایت و خشنودی یَهُوَه و ماندن در پناه محبت اوست.‏ (‏۱تیموتائوس ۲:‏۹،‏ ۱۰؛‏ یهودا ۲۱‏)‏ نباید از نظر دور داشت که آنچه «در نظر خدا بس گرانبهاست» سیرت و باطن زیباست.‏—‏ ۱پِطرُس ۳:‏۳،‏ ۴‏.‏

^۱۳ همچنین نباید فراموش کنیم که پوشش و وضع ظاهر ما بر نگرش دیگران نسبت به پرستش حقیقی تأثیر می‌گذارد.‏ واژهٔ یونانی‌ای که در اوّل تیموتائوس ۲:‏۹ «نجابت» ترجمه شده است،‏ مفهوم عزّت و حرمت به دیگران و احترام گذاشتن به احساسات و نظرات آنان را نیز در بر دارد.‏ بنابراین در وضع ظاهر و انتخاب لباس،‏ آنچه بیش از میل و سلیقهٔ ما اهمیت دارد،‏ وجدان و احساسات دیگران است.‏ اما آنچه اهمیتش بیش از این‌هاست،‏ این است که پوشش و ظاهر ما هیچ خدشه‌ای به نام پاک یَهُوَه و حیثیت جماعت او وارد نکند.‏ آری،‏ از ما خادمان یَهُوَه انتظار می‌رود که هر چه کنیم،‏ «همه را برای جلال خدا» کنیم.‏—‏ ۱قُرِنتیان ۴:‏۹؛‏ ۱۰:‏۳۱؛‏ ۲قُرِنتیان ۶:‏۳،‏ ۴؛‏ ۷:‏۱‏.‏

۱۴.‏ بجاست که در خصوص ظاهر و بهداشتمان چه سؤالاتی از خود بکنیم؟‏

^۱۴ لباس و ظاهر و در کنار آن پاکیزگی ما به ویژه هنگام شرکت در خدمت موعظه و حضور در جلسات اهمیت دارد.‏ بجاست از خود سؤال کنیم:‏ ‹آیا سر و وضع و بهداشت شخصی من اطرافیانم را معذّب می‌کند؟‏ آیا به دلیل ظاهر نامرتب و کوتاهی کردن در بهداشت شخصی،‏ برادرانم شرم دارند که مرا هم‌ایمان خود معرفی کنند؟‏ آیا میل و سلیقه‌ام در این خصوص چنان برایم اهمیت دارد که کسب مسئولیت در جماعت را فدای آن می‌کنم؟‏›—‏ فیلیپیان ۴:‏۵‏،‏ ترجمهٔ قدیم؛‏ ۱پِطرُس ۵:‏۶‏.‏

۱۵.‏ چرا در کتاب مقدّس فهرستی از قوانین برای پوشش،‏ ظاهر و بهداشت موجود نیست؟‏

^۱۵ کتاب مقدّس برای ما مسیحیان فهرستی از قوانین در خصوص پوشش،‏ ظاهر و بهداشت قرار نداده است.‏ یَهُوَه به هیچ وجه نمی‌خواهد که قدرت تفکّر را از ما بگیرد یا آزادی انتخاب را از ما سلب کند.‏ او می‌خواهد که ما با درایت و بر اساس اصول کتاب مقدّس تصمیم‌گیری کنیم و قدرت تشخیصمان را تقویت نماییم تا بتوانیم «خوب را از بد» تشخیص دهیم.‏ (‏عبرانیان ۵:‏۱۴‏)‏ مهم‌تر از همه این که یَهُوَه می‌خواهد تصمیمات ما بر مبنای محبتمان به او و همنوعانمان باشد.‏ ‏(‏مَرقُس ۱۲:‏۳۰،‏ ۳۱ خوانده شود.‏)‏ نباید تصوّر کنیم که یَهُوَه ما را در انتخاب لباس بسیار محدود کرده است.‏ شاهد این مدعا تنوع در لباس‌های آراسته،‏ رنگارنگ و شادی است که شاهدان یَهُوَه در مهمانی‌ها و گردهمایی‌ها به تن می‌کنند.‏

به هدفمان چشم بدوزیم

۱۶.‏ الف)‏ چرا می‌توان گفت روح دنیا خلاف تعالیم عیسی را ترویج می‌دهد؟‏ ب)‏ تأمّل بر چه سؤالاتی در این خصوص اهمیت دارد؟‏

^۱۶ میلیون‌ها انسان که فریب شیطان و دنیای او را خورده‌اند،‏ خوشبختی را در ثروت و مادیات می‌جویند.‏ اما عیسی به ما می‌گوید:‏ «زندگی انسان به فزونی دارایی‌اش نیست.‏» (‏لوقا ۱۲:‏۱۵‏)‏ البته،‏ منظور عیسی این نیست که تارک دنیا شویم و زندگی‌ای همراه با ریاضت در پیش گیریم؛‏ بلکه می‌گوید که سعادت واقعی و حیات ما بسته به این است که کلام خدا را حفظ کنیم و بر خشنود ساختن یَهُوَه و رابطه‌مان با او تمرکز کنیم.‏ (‏مَتّی ۶:‏۲۲،‏ ۲۳؛‏ لوقا ۱۱:‏۲۸‏)‏ از این رو،‏ بجاست از خود بپرسیم:‏ ‹آیا واقعاً به این تعلیم عیسی معتقدم؟‏ یا این که «پدر همهٔ دروغ‌ها» مرا نیز به شکلی فریب داده است؟‏ (‏یوحنا ۸:‏۴۴‏)‏ سخنان،‏ اهداف و اولویت‌هایم در زندگی چه چیزی را در مورد من آشکار می‌کند؟‏›—‏ لوقا ۶:‏۴۵؛‏ ۲۱:‏۳۴-‏۳۶؛‏ ۲یوحنا ۶‏.‏

۱۷.‏ کسی که خدمت به خدا را همواره مد نظر دارد،‏ چه برکاتی را به دست می‌آورد؟‏

^۱۷ عیسی می‌گوید:‏ «حقانیت حکمت را اعمال آن به ثبوت می‌رساند.‏» (‏مَتّی ۱۱:‏۱۹‏)‏ بسیاری پند حکیمانهٔ عیسی را به گوش گرفته‌اند و خدمت خدا را در زندگی هدف اصلی خود قرار داده‌اند.‏ در اینجا تنها به گوشه‌ای از برکاتی که نصیب این گونه افراد می‌شود،‏ اشاره می‌کنیم.‏ از جمله این برکات می‌توان به آسایش و آرامش خاطری که خدمت به خدا در پی دارد،‏ اشاره کرد.‏ (‏مَتّی ۱۱:‏۲۹،‏ ۳۰‏)‏ آنان همچنین خود را بیش از حد،‏ نگران مشکلات زندگی نمی‌کنند و در نتیجه از بسیاری فشارهای روحی و عاطفی خود را در امان نگاه می‌دارند.‏ ‏(‏۱تیموتائوس ۶:‏۹،‏ ۱۰ خوانده شود.‏)‏ همچنین قناعت در زندگی به آنان این امکان را می‌دهد که وقت بیشتری را با خانواده و هم‌ایمانانشان بگذرانند.‏ این فعالیت‌ها باعث می‌شود که اغلب با خیال آسوده‌تری سر بر بالین بگذارند.‏ (‏جامعه ۵:‏۱۲‏)‏ بخشش و کمک به دیگران در حد توانشان نیز مایهٔ شادی آنان است.‏ (‏اعمال ۲۰:‏۳۵‏)‏ به علاوه،‏ آنان از امید،‏ آرامش و رضایت خاطر واقعی برخوردارند.‏ (‏رومیان ۱۵:‏۱۳؛‏ مَتّی ۶:‏۳۱،‏ ۳۲‏)‏ به راستی چه برکاتی از این‌ها بالاتر!‏

لباس کامل رزممان را بر تن کنیم

۱۸.‏ کتاب مقدّس چگونه دشمن ما،‏ شیوهٔ عمل او و نوع جنگ ما را با او توصیف کرده است؟‏

^۱۸ ما در پناه محبت خدا از گزند حملات شیطان در امان می‌مانیم.‏ او تمام تلاش خود را می‌کند که ما را از خدمت به خدا باز دارد تا به این طریق هم شادی را از ما سلب کند و هم ما را از زندگی ابدی محروم سازد.‏ (‏۱پِطرُس ۵:‏۸‏)‏ پولُس رسول می‌گوید:‏ «ما را کشتی گرفتن با جسم و خون نیست،‏ بلکه ما علیه قدرت‌ها،‏ علیه ریاست‌ها،‏ علیه خداوندگاران این دنیای تاریک،‏ و علیه فوج‌های ارواح شریر در جای‌های آسمانی می‌جنگیم.‏» (‏اِفِسُسیان ۶:‏۱۲‏)‏ «کشتی گرفتن» مفهوم جنگی تن به تن را به ذهن می‌آورد،‏ نه جنگی از پس پناهگاه و سنگر.‏ همچنین کلماتی همچون «قدرت‌ها» و «ریاست‌ها» که در این آیه به کار رفته گویای این امر است که حملات شیطان و دیوهایش بسیار سازمان‌یافته و برنامه‌ریزی شده است.‏

۱۹.‏ بخش‌های مختلف لباس رزم مسیحیان را توضیح دهید.‏

^۱۹ ما انسان‌ها با وجود تمام ضعف‌ها و محدودیت‌هایمان می‌توانیم در جنگ با شیطان پیروز شویم.‏ اما این پیروزی تنها زمانی امکان‌پذیر است که «اسلحهٔ کامل خدا،‏» یعنی لباس کامل رزممان را به تن کنیم.‏ (‏اِفِسُسیان ۶:‏۱۳‏)‏ اِفِسُسیان ۶:‏۱۴-‏۱۸ لباس رزم مسیحیان را چنین توصیف می‌کند:‏ «پس استوار ایستاده،‏ کمربند حقیقت را به میان ببندید و زرهٔ پارسایی را بر تن کنید،‏ و کفش آمادگی برای اعلام انجیل صلح را به پا نمایید.‏ افزون بر این همه،‏ سپر ایمان را برگیرید،‏ تا بتوانید با آن،‏ همهٔ تیرهای آتشین آن شرور را خاموش کنید.‏ کلاه‌خود نجات [یا امید] را بر سر نهید و شمشیر روح را که کلام خداست،‏ به دست گیرید.‏ و در همه وقت،‏ با همه نوع دعا و تمنا،‏ در روح دعا کنید.‏»‏

۲۰.‏ از چه نظر وضعیت ما با یک سرباز متفاوت است؟‏

^۲۰ این لباس رزم را آفریدگارمان برایمان فراهم ساخته است.‏ از این رو اگر آن را همیشه به تن داشته باشیم،‏ پیروزی‌مان حتمی است.‏ سربازان یک کشور همیشه در نبرد با دشمن نیستند.‏ اما ما مسیحیان تا آن زمان که یَهُوَه دنیای شیطان را نابود سازد و شیطان و یارانش را در بند نهد،‏ حتی لحظه‌ای هم نمی‌توانیم در این نبرد که پای مرگ و زندگی در میان است،‏ سلاح خود را بر زمین گذاریم.‏ (‏مکاشفه ۱۲:‏۱۷؛‏ ۲۰:‏۱-‏۳‏)‏ پس اگر با ضعف یا تمایلی نادرست در نبردید،‏ تسلیم مشوید؛‏ زیرا همهٔ ما باید برای وفادار ماندن به یَهُوَه «سختی» را به جان بخریم.‏ (‏۱قُرِنتیان ۹:‏۲۷‏)‏ در واقع زمانی جای نگرانی است که احساس کنیم با هیچ سختی یا ضعفی در نبرد نیستیم!‏

۲۱.‏ تنها در چه صورت می‌توانیم در نبرد با شیطان سر بلند بیرون آییم؟‏

^۲۱ باید بدانیم که برای پیروزی در این نبرد به هیچ وجه نمی‌توانیم تنها به قدرت خود اکتفا کنیم.‏ از این رو پولُس به ما چنین یادآوری می‌کند:‏ «در همه وقت در روح دعا کنید.‏» همچنین باید مطابق فرمان یَهُوَه کلامش را مطالعه کنیم و هرگز از گردهم‌آمدن با همرزمانِ مسیحی خود غافل نشویم.‏ آری،‏ همواره باید به یاد داشته باشیم که در این نبرد تنها نیستیم.‏ (‏فیلیمون ۲؛‏ عبرانیان ۱۰:‏۲۴،‏ ۲۵‏)‏ کسی که در این امور از یَهُوَه اطاعت می‌کند،‏ قطعاً از این نبرد سر بلند بیرون خواهد آمد.‏ چنین شخصی قادر خواهد بود هنگام بحث و گفتگو نیز از ایمان خود به راحتی دفاع کند.‏

آمادهٔ دفاع از ایمانتان باشید

۲۲،‏ ۲۳.‏ الف)‏ چرا برای دفاع از ایمانمان باید همیشه آماده باشیم؟‏ ب)‏ تأمّل بر چه سؤالاتی حائز اهمیت است؟‏ پ)‏ در فصل بعد چه مطلبی مورد بررسی قرار خواهد گرفت؟‏

^۲۲ عیسی به پیروان خود گفت:‏ «چون به دنیا تعلّق ندارید .‏ .‏ .‏ دنیا از شما نفرت دارد.‏» (‏یوحنا ۱۵:‏۱۹‏)‏ از این رو،‏ برای یک مسیحی موارد بسیاری پیش می‌آید که باید از ایمان خود دفاع کند.‏ البته واضح است که در دفاع از ایمانش همواره باید با ملایمت و احترام رفتار کند.‏ ‏(‏۱پِطرُس ۳:‏۱۵ خوانده شود.‏)‏ پس بجاست از خود بپرسید:‏ ‹آیا واقعاً درک کرده‌ام که چرا شاهدان یَهُوَه در بعضی امور نظری متفاوت با اکثر مردم دارند؟‏ آیا واقعاً به درست بودنِ آنچه کتاب مقدّس و غلام امین و دانا می‌گویند،‏ اطمینان دارم و آیا می‌توانم قاطعانه از آن دفاع کنم؟‏ (‏مَتّی ۲۴:‏۴۵؛‏ یوحنا ۱۷:‏۱۷‏)‏ اگر تصمیم گرفته‌ام که جانب یَهُوَه را بگیرم،‏ آیا شجاعت آن را دارم که موضعی مخالف دنیا اتخاذ کنم و آیا از این بابت به خود افتخار می‌کنم؟‏›—‏ مزمور ۳۴:‏۲؛‏ مَتّی ۱۰:‏۳۲،‏ ۳۳‏.‏

^۲۳ اغلب شیطان خادمان خدا را به طرقی زیرکانه به سوی دنیای خود جلب می‌کند.‏ یکی از آن‌ها استفاده از تفریحات ناسالم است.‏ چگونه می‌توانیم سرگرمی‌ها و تفریحاتمان را طوری انتخاب کنیم که هم وجدانی آسوده داشته باشیم و هم از نشاط و نیرویی تازه بهره‌مند گردیم؟‏ این مطلب در فصل بعد مورد بررسی قرار خواهد گرفت.‏