مأخذ جزوهٔ کار و آموزش
۵-۱۱ فوریه
گنج‌هایی در کلام خدا | مَتّی ۱۲-۱۳
«مَثَل گندم و علف هرز»
کندوکاو برای یافتن گوهرهای روحانی
نکته‌ای برای مطالعه در nwtsty از مت ۱۲:۲۰
فتیلهٔ کم‌سو: در ایّام باستان، یک چراغ معمول ظرفی سفالی بود که با روغن زیتون پر می‌شد. برای به وجود آوردن شعله، فتیله‌ای در روغن قرار داده می‌شد. امکان دارد که عبارت یونانی «فتیلهٔ کم‌سو» به فتیله‌ای اشاره داشته باشد که شعلهٔ آن رو به خاموشی است و فقط دودی از آن بلند می‌شود. در نبوّت اِشَعْیا ۴۲:۳ دلسوزی عیسی پیشگویی شده است؛ او هرگز شعله یا بارقهٔ امید کم‌سو مردم فروتن و رنج‌دیده را خاموش نخواهد کرد.
۱۲-۱۸ فوریه
گنج‌هایی در کلام خدا | مَتّی ۱۴-۱۵
«به دست چندین نفر به بسیاری خوراک داده می‌شود»
نکته‌ای برای مطالعه در nwtsty از مت ۱۴:۲۱
بجز زنان و کودکان: فقط مَتّی در گزارش خود دربارهٔ این معجزه به زنان و کودکان اشاره کرده است. این امکان وجود دارد که تعداد کسانی که به طور معجزه‌آسا سیر شدند، بیش از ۱۵٬۰۰۰ نفر باشد.
کندوکاو برای یافتن گوهرهای روحانی
نکته‌ای برای مطالعه در nwtsty از مت ۱۵:۷
ریاکاران: در ابتدا، واژهٔ یونانی هیپوکریتِس به بازیگران یونانی (و بعدها رومی) روی صحنه دلالت داشت که ماسک بزرگی بر چهرهٔ خود می‌گذاشتند. این ماسک‌ها طوری ساخته شده بودند که صدای بازیگران را بلندتر می‌کرد. بعدها این عبارت مفهوم سمبولیک به خود گرفت و برای توصیف کسی به کار برده می‌شد که می‌خواست قصد یا شخصیت خود را پنهان کند و برای فریب دادن دیگران، خود را به شکلی دیگر جلوه دهد. در این آیه، عیسی رهبران دینی یهود را «ریاکاران» نامید.—مت ۶:۵، ۱۶.
نکته‌ای برای مطالعه در nwtsty از مت ۱۵:۲۶
فرزندان . . . سگ‌های کوچک: از آنجا که سگ‌ها مطابق شریعت موسوی ناپاک شمرده می‌شدند، در کتاب مقدّس اغلب واژهٔ سگ‌ها به صورت تحقیرآمیز استفاده شده است. (لاو ۱۱:۲۷؛ مت ۷:۶؛ فیلیپ ۳:۲؛ مکا ۲۲:۱۵) با این حال، در گزارش مَرقُس (۷:۲۷) و گزارش مَتّی در گفتگوی عیسی از عباراتی استفاده شده است که مفهوم «سگ کوچک» یا «سگ خانگی» را می‌دهد و از شدّت این مقایسه می‌کاهد و آن را نرم می‌سازد. شاید این نشان می‌دهد که عیسی از عبارت محبت‌آمیزی استفاده کرد که در خانه‌های غیریهودی برای حیوانات خانگی استفاده می‌شد. از قرار معلوم عیسی می‌خواست با تشبیه یهودیان به «فرزندان» و غیریهودیان به «سگ‌های کوچک،» نشان دهد که در وهلهٔ اول او می‌بایست به یهودیان بشارت دهد. در خانه‌ای که هم بچه و هم سگ وجود داشت، اول به بچه‌ها غذا داده می‌شد.
۱۹-۲۵ فوریه
گنج‌هایی در کلام خدا | مَتّی ۱۶-۱۷
«افکار شما افکار کیست؟»
کندوکاو برای یافتن گوهرهای روحانی
نکته‌ای برای مطالعه در nwtsty از مت ۱۶:۱۸
تو پِطرُس هستی و بر این صخره: واژهٔ یونانی پِطرُس در حالت مذکر به مفهوم «یک تکه صخره» یا «یک سنگ» می‌باشد. در این آیه این واژه به صورت اسم به کار برده شده است، یعنی فرم یونانی آن نام که عیسی به شَمعون داد. (یو ۱:۴۲) فرم مؤنث این واژه پطرا می‌باشد و اغلب «صخره» برگردانده شده است؛ این واژه ممکن است به یک سنگ‌بستر، صخره‌ای بلند یا صخره‌ای بزرگ نیز دلالت داشته باشد. این واژهٔ یونانی همچنین در مت ۷:۲۴، ۲۵؛ ۲۷:۶۰؛ لو ۶:۴۸؛ ۸:۶؛ روم ۹:۳۳؛ ۱قر ۱۰:۴؛ ۱پطر ۲:۸ دیده می‌شود. پِطرُس از قرار معلوم خود را آن صخره که عیسی تصمیم داشت جماعتش را بر آن بنا کند نمی‌دانست، چرا که او در ۱پطر ۲:۴-۸ گفت که عیسی همان «سنگ زاویهٔ» منتخب خداست که از مدت‌ها پیش درباره‌اش پیشگویی شده بود. پولُس رسول نیز عیسی را به همین شکل ‹شالوده› و «صخرهٔ روحانی» نامید. (۱قر ۳:۱۱؛ ۱۰:۴) پس، عیسی ظاهراً داشت با کلمات بازی می‌کرد و در واقع می‌گفت: ‹تو که پِطرُس یعنی تکه سنگ نام گذاشتم، هویت حقیقی مسیح یعنی «صخره‌ای» را که جماعت مسیحی بر آن بنا خواهد شد تشخیص داده‌ای.
جماعت: این اولین باری است که واژهٔ یونانی اِکْلِزیا در کتاب مقدّس به کار رفته است. این واژه از دو واژهٔ یونانی مشتق شده است؛ اِک یعنی «بیرون» و کالُ یعنی «فراخواندن.» در واقع به گروهی از مردم دلالت دارد که برای مقصود یا فعالیتی خاص به گرد هم احضار یا فراخوانده می‌شوند. (واژه‌نامهٔ عبارات کتاب مقدّس ملاحظه شود.) در این مضمون، عیسی تأسیس جماعت مسیحی را که از مسیحیان مسح‌شده تشکیل شده است، پیشگویی کرد. مسیحیان مسح‌شده به عنوان «سنگ‌های زنده» توصیف شده‌اند که «به صورت عمارتی روحانی» بنا می‌شوند. (۱پطر ۲:۴، ۵) این واژهٔ یونانی مرتباً در ترجمهٔ کتاب مقدّس سِپتواجینْت (سَبْعینی) به کار رفته است و هم‌معنای واژهٔ عبری «جماعت» است که اغلب به کل قوم خدا اشاره داشت. (تث ۲۳:۳؛ ۳۱:۳۰) در اعما ۷:۳۸، اسرائیلیانی که از مصر فراخوانده شدند، «جماعت» نامیده شدند. به همین شکل، مسیحیانی که «از تاریکی . . . فراخوانده» و ‹از دنیا برگزیده› شده‌اند، «جماعت خدا» را تشکیل می‌دهند.—۱پطر ۲:۹؛ یو ۱۵:۱۹؛ ۱قر ۱:۲.
نکته‌ای برای مطالعه در nwtsty از مت ۱۶:۱۹
کلیدهای پادشاهی آسمان‌ها: در کتاب مقدّس، وقتی به کسی کلیدهایی خاصّ چه واقعی چه مجازی داده می‌شد، به مفهوم واگذاری اختیارات بود. (۱توا ۹:۲۶، ۲۷؛ اشع ۲۲:۲۰-۲۲) پس واژهٔ «کلید» مظهر اختیارات و مسئولیت بود. پِطرُس این «کلیدهای» واگذارشده را برای باز کردن دَرِ به سوی یهودیان (اعما ۲:۲۲-۴۱)، سامریان (اعما ۸:۱۴-۱۷) و غیریهودیان (اعما ۱۰:۳۴-۳۸) استفاده کرد تا آنان بتوانند روح‌القدس را دریافت کرده، به پادشاهی آسمانی راه یابند.
۲۶ فوریه–۴ مارس
گنج‌هایی در کلام خدا | مَتّی ۱۸-۱۹
«باعث لغزش خود و دیگران نشوید»
نکاتی برای مطالعه در nwtsty از مت ۱۸:۶، ۷
سنگ آسیابی که الاغان می‌گردانند: یا «سنگ آسیابی بزرگ.» تحت‌اللفظی «سنگ آسیاب یک الاغ.» چنین سنگ آسیابی که احتمالاً ۱٬۲ تا ۱٬۵ متر قطر داشت، چنان سنگین بود که برای گرداندن آن به الاغی نیاز می‌بود.
سنگ‌های لغزش: مفهوم اصلی واژهٔ یونانی سکاندالُن که «سنگ لغزش» برگردانده شده، یک تله را به ذهن می‌آورد؛ برخی اظهار کرده‌اند که در واقع این واژه به قلابِ تله اشاره داشت که طعمه را به آن نصب می‌کنند. به مرور زمان، این واژه مفهوم بسیار وسیعی به خود گرفت و می‌توانست به معنی هر چیزی باشد که باعث لغزش یا افتادن می‌شد. در حالت مجازی، به عمل یا واقعه‌ای دلالت دارد که شخص را به راهی نادرست سوق می‌دهد، او را می‌لغزاند، باعث سقوط اخلاقی او می‌شود یا او را به گناه می‌کشاند. فعل همخانوادهٔ این واژه، سکاندالیزُ، که در مت ۱۸:۸، ۹ «باعث لغزش» ترجمه شده است، می‌توان همین طور «به دام انداختن» یا «به گناه کشاندن» برگرداند.
تصاویر در nwtsty
سنگ آسیاب
سنگ آسیاب برای آسیاب غلّه و فشردن زیتون استفاده می‌شد. برخی از آن‌ها به قدری کوچک بود که می‌شد با دست آن را بگردانند، ولی برخی از آن‌ها چنان بزرگ بود که برای گرداندن آن نیاز به یک حیوان بود. شاید بزرگی آن به اندازهٔ سنگ آسیابی بود که فلسطی‌ها شَمشون را وادار کردند، آن را بگرداند. (داو ۱۶:۲۱) چنین آسیاب‌هایی که با قدرت حیوان گردانده می‌شد، نه تنها در اسرائیل بلکه در تمامی امپراتوری روم نیز متداول بود.
سنگ آسیاب بالایی و پایینی
یک سنگ آسیاب بزرگ که در این تصویر دیده می‌شود توسط حیوانی اهلی مانند الاغ گردانده می‌شد تا غلّه آسیاب یا زیتون فشرده شود. سنگ آسیاب بالایی ممکن بود ۱٬۵ متر قطر داشته باشد و بر روی سنگ آسیابی بس بزرگ‌تر (که به عنوان سنگ آسیاب پایینی معروف بود) گردانده می‌شد.
نکته‌ای برای مطالعه در nwtsty از مت ۱۸:۹
درّهٔ هِنّوم: این عبارت از واژه عبری جی‌هِنّوم گرفته شده که به مفهوم «درّهٔ هِنّوم» است، درّه‌ای که در جنوب غربی شهر باستانی اورشلیم قرار داشت. (نقشهٔ موجود در ضمیمهٔ B12 تحت عنوان «اورشلیم و اطرافش» ملاحظه شود.) در روزگار عیسی، آن درّه محل آتش زدن زباله بود؛ از این رو، این واژه به صورت سمبولیک به مفهوم نابودی کامل استفاده می‌شد.
واژه‌نامهٔ nwtsty
درّهٔ هِنّوم
به عبری جی هِنّوم (واژهٔ جهنّم نیز از آن گرفته شده است) به معنی درّهٔ هِنّوم (یا درّهٔ حِنّوم)، به یونانی گِهِنّا. نام درّه‌ای در جنوب غربی اورشلیم. (ار ۷:۳۱) پیشگویی شده بود که زمانی، اجساد مردگان در این درّه انداخته خواهد شد. (ار ۷:۳۲؛ ۱۹:۶) اما هیچ گاه از این درّه به منظور شکنجه‌گاه استفاده نمی‌شد و انسان‌ها و حیوانات را زنده برای سوزاندن به آن نمی‌افکندند. پس این مکان نمی‌توانست سمبول شکنجه‌گاهی نادیدنی باشد که انسان‌ها تا ابد در آن در آتش بسوزند. بلکه عیسی و شاگردانش به صورت سمبولیک از این عبارت استفاده کردند تا مجازات ابدی را که همان نابودی ابدی است، نشان دهند. این نابودی یا مرگ ابدی «مرگ دوم» نیز خوانده شده است.—مک ۲۰:۱۴؛ مت ۵:۲۲؛ ۱۰:۲۸.
نکته‌ای برای مطالعه در nwtsty از مت ۱۸:۱۰
روی پدر مرا . . . می‌بینند: یا «همواره در پیشگاه پدر من . . . حاضرند.» فقط موجودات روحی روی خدا را می‌بینند، چون در پیشگاه خدا حاضرند.—خر ۳۳:۲۰.
کندوکاو برای یافتن گوهرهای روحانی
نکته‌ای برای مطالعه در nwtsty از مت ۱۸:۲۲
۷۷ بار: تحت‌اللفظی «هفتاد بار هفت.» این عبارت یونانی می‌تواند هم مفهوم «۷۰ و ۷» بدهد و هم مفهوم «۷۰ ضربدر ۷» (۴۹۰ بار). همین عبارت در ترجمهٔ سِپتواجینْت (سَبْعینی) در پیدا ۴:۲۴ «۷۷ مرتبه» برگردانده شده است که تأییدی بر ترجمهٔ «۷۷ بار» است. به هر شکلی که این عبارت درک شود، تکرار عدد هفت به معنی «بی‌شمار» یا «نامحدود» است. عیسی در واقع با تغییر سخن پِطرُس از ۷ بار به ۷۷ بار، به شاگردانش گفت که نباید به‌دلخواه برای بخشیدن دیگران حد و مرز بگذارند. برخلاف سخن عیسی، در مجموعهٔ قوانین شرعی یهود که تلمود بابلی نیز می‌خوانند، آمده است: «اگر مردی اولین، دومین و سومین بار خطا کند، بخشیده شود، ولی چهارمین مرتبه بخشیده نشود.»
نکته‌ای برای مطالعه در nwtsty از مت ۱۹:۷
طلاق‌نامه: طبق شریعت موسی، مردی که به طلاق فکر می‌کرد، می‌بایست یک طلاق‌نامه یعنی سندی قانونی تهیه کند و احتمالاً به مشایخ قوم نیز مراجعه کند. این کار به او زمان می‌داد تا در مورد این تصمیم جدّی تجدیدنظر کند. هدف از این قانون ظاهراً این بود که مرد را از طلاقی عجولانه باز دارد و زن را تا حدّی از لحاظ قانونی محافظت کند. (تث ۲۴:۱) ولی در روزگار عیسی، رهبران دینی طلاق دادن را امری آسان کرده بودند. یکی از فَریسیان به نام یوسفوس که در قرن اول تاریخ‌نگار بود، همسر خود را طلاق داده بود. او گفت که «طلاق به هر علّتی مجاز بود (و خیلی از مردان از این امکان بهره می‌گیرند و همسر خود را طلاق می‌دهند).»
تصاویر در nwtsty
طلاق‌نامه
قدمت این طلاق‌نامه به سال ۷۱ یا ۷۲ میلادی برمی‌گردد و به زبان آرامی نوشته شده است که در شمال وادی مورابّاد در بستر رودخانهٔ خشک‌شده در بیابان یهودیه یافت شده است. در آن آمده است که در سال ششم شورش یهودیان، یوسف پسر ناقْسان، مریم دختر یوناتان را که در شهر ماسادا زندگی می‌کند، طلاق داد.