سرود ۱۱۷
نیکویی
(۲تواریخ ۶:۴۱)
- ۱. چه خوش سازی دلِ ما را، یَهُوَه تو نیکویی - تو وفادار و قدّوسی، پر از مهر و نیکویی - با سخاوت بخشی ما را، ستاییم نامِ تو را - در بشارت ما میگوییم، تو تنهایی نیکویی 
- ۲. در قومِ تو نیکی بینیم، صفاتِ پاکِ تو را - در بشارت همه بینند، محبت و دوستی را - تعلیم گیریم نیکویی را، از شبانانْ راهِ تو - ثمرهها به بار آید، همیشه از روحِ تو 
- ۳. نیکویی بر همایمانان، نعمتها یابیم از آن - یا در خانه یا جماعت، در هر جا به همگان - بخشا بر ما روحِ خود را، ثمره بارد بر ما - کوشا باشیم در نیکویی، شاد میسازیم خدا را