مأخذ جزوهٔ کار و آموزش
۴-۱۰ نوامبر
گنج‌هایی در کلام خدا | ۱یوحنا ۱-۵
«دنیا و آنچه را در دنیاست دوست مدارید»
(۱یوحنا ۲:۱۵، ۱۶) دنیا و آنچه را در دنیاست دوست مدارید. اگر کسی دنیا را دوست بدارد، محبت به پدر در او نیست؛ ۱۶ زیرا هر آنچه در دنیاست، یعنی امیال نفس، خواسته‌های چشم و فخر به مال و منال، نه از پدر، بلکه از دنیاست.
عیسی را سرمشق خود قرار دهیم
۱۳ برخی ممکن است استدلال کنند که همهٔ چیزهای دنیا بد نیست. این گفته شاید تا حدّی صحیح باشد، با این حال دنیا براحتی می‌تواند از طریق جاذبه‌های خود افکار ما را از خدمت به خدا منحرف کند. مگر دنیا چیزی هم عرضه می‌کند که ما را به یَهُوَه نزدیک سازد؟ مسلّماً خیر! اگر به چیزهایی در دنیا که شاید بد هم نباشد، عشق و علاقه پیدا کنیم باید گفت با خطری جدّی روبرو هستیم. (۱تیموتاؤس ۶:۹، ۱۰) وانگهی بسیاری از جاذبه‌های دنیا بسیار برای ما مضر هستند. برنامه‌های تلویزیونی و فیلم‌ها با ترویج خشونت، مال‌پرستی، و فحشا این اَعمال را در نظرمان بی‌ضرر جلوه می‌دهند و حتی ما را به انجام آنها وسوسه می‌کنند. اگر با کسانی معاشرت کنیم که تمام افکارشان حول و حوش بالا بردن سطح زندگی یا مادیات دور می‌زند این امور برای ما نیز اولویت پیدا می‌کنند.—متّیٰ ۶:۲۴؛ ۱قُرِنتیان ۱۵:۳۳.
(۱یوحنا ۲:۱۷) به علاوه، دنیا و خواسته‌های آن گذراست، اما کسی که خواست خدا را به جا می‌آورد، تا ابد باقی خواهد ماند.
ملاحظه کنید که چه نوع انسانی باید باشید
۱۸ عاملی دیگر که کمک می‌کند با «آنچه در دنیاست» مقابله کنیم به یاد سپردن سخنان الهامی یوحنای رسول است که گفت: «دنیا و هوسهای آن گذراست، امّا آن که خواست خدا را به‌جا می‌آورد، تا ابد باقی می‌ماند.» (۱یو ۲:۱۷) دنیای شیطان به ظاهر پایدار و حقیقی است اما روزی پایان خواهد یافت. آنچه در دنیای شیطان است به زودی نابود خواهد شد. به خاطر سپردن این حقیقت به ما کمک می‌کند که فریب شیطان را نخوریم.
کندوکاو برای یافتن گوهرهای روحانی
(۱یوحنا ۲:۷، ۸) ای عزیزان، حکمی برای شما می‌نویسم؛ البته نه حکمی تازه، بلکه حکمی قدیمی که از آغاز داشته‌اید. این حکمِ قدیمی کلامی است که شنیدید. ۸ با این حال، این حکمی که به شما می‌نویسم تازه است، حکمی که هم مسیح در آن نمونه است و هم شما؛ زیرا تاریکی درگذر و نورِ حقیقی اکنون درخشان است.
یادآوری‌های یَهُوَه قابل اعتماد است
۱۴ نوشته‌های یونانی کتاب مقدّس پُر از یادآوری دربارهٔ محبت به یکدیگر است. عیسی گفت که دومین حکم بزرگ این است که «همسایه‌ات را همچون خویشتن محبت نما.» (مت ۲۲:۳۹) یعقوب، برادر ناتنی عیسی نیز محبت را «شریعت شاهانه» نامید. (یعقو ۲:۸) همچنین یوحنای رسول نوشت: «ای عزیزان، حکمی تازه به شما نمی‌نویسم، بلکه حکمی دیرین که از آغاز داشته‌اید . . . در عین حال، حکمی که به شما می‌نویسم حکمی تازه است.» (۱یو ۲:۷، ۸) منظور یوحنا از «حکمی دیرین» چه بود؟ منظور او فرمان محبت بود. آن حکم «دیرین» بود، زیرا عیسی آن را «از آغاز» یعنی دهه‌ها سال پیش به مسیحیان داده بود. آن حکم همچنین «تازه» بود، زیرا شاگردانش نیاز داشتند در رویارویی با مشکلات جدید ایثارگرانه به یکدیگر محبت کنند. ما شاگردان مسیح به حتم از هشدارها و تذکراتی که از ما در برابر روحیهٔ خودخواهانهٔ این دنیا محافظت می‌کند بسیار قدردانیم. در عوض به دیگران محبت ایثارگرانه داریم.
(۱یوحنا ۵:۱۶، ۱۷) اگر شخصی ببیند که برادرش گناهی می‌کند که به مرگ نمی‌انجامد، باید دعا کند و خدا به او حیات خواهد بخشید؛ یعنی به کسانی که گناهشان به مرگ نمی‌انجامد. اما گناهی هست که به مرگ می‌انجامد. در مورد چنین گناهی نمی‌گویم که دعا کند. ۱۷ هر عمل نادرست گناه است؛ اما گناهی هست که به مرگ نمی‌انجامد.
it-۱-E ص ۸۶۲ ¶۵
بخشایش
بجاست که در دعا از خدا بخواهیم گناهان دیگران، حتی گناهان کل جماعت را ببخشد. موسی برای قوم اسرائیل چنین کرد. او گناه آنان را اعتراف کرد و در دعا برای ایشان طلب بخشش نمود. یَهُوَه نیز گناهان قوم را بخشید. (اعد ۱۴:۱۹، ۲۰) همچنین سلیمان در مراسم افتتاحیهٔ معبد دعا کرد که یَهُوَه قوم را ببخشد، به شرطی که از گناهان خود توبه کنند. (۱پا ۸:۳۰، ۳۳-۴۰، ۴۶-۵۲) عِزرا نیز به نوعی مانند موسی عمل کرد و در ملأعام به گناهان یهودیانی که از بابل به اسرائیل بازگشته بودند اعتراف کرد. دعای خالصانه و تذکر او قوم را بر آن داشت تا از یَهُوَه طلب بخشش کنند. (عز ۹:۱۳–۱۰:۴، ۱۰-۱۹، ۴۴) یعقوب، کسی را که از لحاظ روحانی بیمار است تشویق کرد تا از پیران جماعت درخواست کند برایش دعا کنند. بدین شکل «اگر گناهی کرده باشد، بخشیده خواهد شد.» (یع ۵:۱۴-۱۶) اما طبق کتاب مقدّس، «گناهی هست که به مرگ می‌انجامد؛» یعنی گناه علیه روح‌القدس یا به عبارتی مرتکب شدن مکرّر گناه عمدی. کسی که بدین شکل مرتکب گناه می‌شود، بخشیده نمی‌شود. مسیحیان نباید برای چنین شخصی دعا کنند.—۱یو ۵:۱۶؛ مت ۱۲:۳۱؛ عب ۱۰:۲۶، ۲۷.
خواندن کتاب مقدّس
(۱یوحنا ۱:۱–۲:۶) در مورد آنچه از آغاز بود، آنچه ما شنیده و به چشمان خود دیده‌ایم، آنچه مشاهده کرده و با دست خود لمس نموده‌ایم، یعنی در مورد کلام حیات به شما می‌نویسیم: ۲ (آری، این حیات آشکار شد و ما آن را دیده‌ایم و بر آن شهادت می‌دهیم. ما این حیات جاودان را به شما اعلام می‌کنیم که نزد پدر بود و بر ما آشکار شد.) ۳ آنچه ما دیده و شنیده‌ایم، به شما نیز اعلام می‌کنیم که شما هم با ما شراکت داشته باشید. این شراکتِ ما با پدر و با پسرش عیسی مسیح است. ۴ این را به شما می‌نویسیم تا شادی ما کامل شود. ۵ این پیامی است که ما از او شنیده‌ایم و به شما اعلام می‌کنیم: خدا نور است و هیچ تاریکی در او نیست. ۶ اگر بگوییم: «ما با او شراکت داریم،» اما همچنان در تاریکی گام برداریم، دروغ می‌گوییم و مطابق حقیقت عمل نمی‌کنیم. ۷ اما اگر در نور گام برداریم، چنان که او خود در نور است، با یکدیگر شراکت داریم و خون پسرش عیسی، ما را از هر گناه پاک می‌سازد. ۸ اگر بگوییم: «بی‌گناه هستیم» خود را فریب می‌دهیم و راستی در ما نیست. ۹ اگر به گناهان خود اعتراف کنیم، چون او امین و عادل است، گناهان ما را می‌بخشد و ما را از هر نادرستی پاک می‌سازد. ۱۰ اگر بگوییم: «گناهی نکرده‌ایم» او را دروغگو می‌شماریم و کلام او در ما نیست.
۲ فرزندان عزیزم، این را به شما می‌نویسم تا گناهی نکنید. اما اگر کسی گناهی کند، مددکننده‌ای نزد پدر داریم؛ یعنی عیسی مسیحِ عادل. ۲ او قربانی کفّاره برای گناهان ماست و نه فقط برای گناهان ما، بلکه همین طور برای گناهان مردم تمام دنیا. ۳ اگر همواره از احکام او اطاعت کنیم، نشانهٔ این است که او را می‌شناسیم. ۴ کسی که می‌گوید: «او را می‌شناسم،» اما از احکامش اطاعت نکند، دروغگوست و حقیقت در او نیست. ۵ اما هر که از کلام او اطاعت کند، محبت به خدا در او به‌راستی کامل شده است؛ در واقع، از این می‌دانیم که در اتحاد با او هستیم. ۶ کسی که می‌گوید در اتحاد با او می‌ماند، خود موظف است که درست همان گونه رفتار کند که عیسی رفتار کرد.
در خدمت موعظه بکوشید
ب۰۴-E ۱/۱۰ ص ۲۹
سؤالات خوانندگان
منظور از عبارت «محبتِ کامل ترس را بیرون می‌راند» در اول یوحنا ۴:۱۸ چیست؟
یوحنای رسول چنین نوشت: «در محبت ترس نیست، بلکه محبتِ کامل ترس را بیرون می‌راند؛ زیرا ترس، ما را محدود می‌سازد. آری، کسی که می‌ترسد در محبت کامل نشده است.»—۱یوحنا ۴:۱۸.
آیه‌های پیرامون این متن نشان می‌دهد که یوحنا در مورد آزادی بیان صحبت می‌کرد، به ویژه ارتباط بین محبت به خدا و آزادی بیانی که در دعا از آن برخورداریم. این امر در اول یوحنا ۴:۱۷ دیده می‌شود که می‌گوید: «به این طریق، محبت در ما کامل شده است تا بتوانیم در روز داوری، با آزادی سخن بگوییم.» برخورداری یا عدم برخورداری از آزادی بیان در دعا، به عمق محبتی که یک فرد مسیحی به یَهُوَه خدا دارد و به حسی که او نسبت به محبت یَهُوَه به خود دارد وابسته است.
عبارت «محبتِ کامل» قابل توجه است. واژهٔ «کامل» در کتاب مقدّس همیشه به معنی کاملیت بی حد و مرز و مطلق نیست بلکه اغلب مفهومی نسبی به خود می‌گیرد. برای مثال عیسی در موعظهٔ بالای کوه گفت: «شما اینچنین کامل باشید، همان طور که پدر آسمانی شما کامل است.» در واقع منظور عیسی این بود که اگر پیروانش فقط به کسانی محبت می‌کردند که متقابلاً به آنان محبت کرده‌اند، محبتشان ناکامل یا به نوعی ناقص بود. آنان می‌بایست با محبت به دشمنان خود، محبت خود را کامل می‌کردند. بنابراین منظور از عبارت «محبتِ کامل» محبت به خدا با تمام وجود است؛ محبتی که در شخص به اصطلاح شکوفا شده و تمامی جنبه‌های زندگی او را در بر می‌گیرد.—مَتّی ۵:۴۶-۴۸؛ ۱۹:۲۰، ۲۱.
فرد مسیحی وقتی در دعا به خدا نزدیک می‌شود، از وضعیت گناه‌آلود و ناکاملیت خود آگاه است. اما اگر محبت او به یَهُوَه و حسی که او نسبت به محبت یَهُوَه به خود دارد، وجود او را کاملاً فرا گرفته باشد، هنگام دعا ترس از محکومیت یا رد شدن ندارد. او آزادانه سفرهٔ دل خود را در برابر خدا باز می‌کند و بر اساس قربانی عیسی از یَهُوَه خدا طلب بخشش می‌کند. همچنین او اطمینان خاطر دارد که خدا دعاهایش را مستجاب خواهد کرد.
پس چگونه می‌توانیم از محبت کامل برخوردار شویم و ترس از محکومیت و رد شدن را ‹بیرون برانیم؟› یوحنای رسول چنین پاسخ می‌دهد: «هر که از کلام او اطاعت کند، محبت به خدا در او به‌راستی کامل شده است.» (۱یوحنا ۲:۵) به این نکته فکر کنید: خدا ما را وقتی هنوز گناهکار بودیم دوست داشت، پس به‌یقین اگر از گناهان خود توبه کنیم و ‹از کلام او اطاعت کنیم،› ما را به‌مراتب بیشتر دوست خواهد داشت. (رومیان ۵:۸؛ ۱یوحنا ۴:۱۰) به‌راستی تا زمانی که ما وفادار بمانیم، می‌توانیم همچون پولُس با اطمینان کامل چنین بگوییم: «او که حتی پسر خود را دریغ نداشت، بلکه در راه همهٔ ما تسلیم مرگ نمود، آیا همهٔ چیزهای دیگر را نیز همراه با پسرش با مهربانی به ما نخواهد بخشید؟»—رومیان ۸:۳۲.
۱۱-۱۷ نوامبر
گنج‌هایی در کلام خدا | ۲یوحنا ۱–یهودا
«باید بجنگیم تا در راه حقیقت بمانیم»
(یهودا ۳) ای عزیزان، مشتاق بودم در این نامه در مورد نجاتی که در آن مشترکیم بنویسم، اما حال لازم می‌بینم که شما را ترغیب کنم تا برای ایمانتان سخت بجنگید؛ ایمانی که یک بار برای همیشه به مقدّسان سپرده شد؛
یَهُوَه ما را قوی و زورآور می‌سازد
۸ خوشبختانه نقشه‌های شیطان از ما مخفی نیست چرا که کتاب مقدّس ترفند اصلی او را به ما نشان داده است. (۲قُرِنتیان ۲:۱۱) سرگذشت ایّوب این موضوع را روشن می‌کند. شیطان برای ایّوب مشکل مالی و خانوادگی ایجاد کرد، عزیزانش را از او گرفت، او را به بیماری مبتلا ساخت و از عده‌ای برای دلسرد کردن او استفاده کرد. ایّوب کاملاً مأیوس شده بود و تصوّر می‌کرد خدا به او پشت کرده است. (ایّوب ۱۰:۱، ۲) امروزه نیز مسیحیان با این مصایب روبرو می‌شوند. البته شاید شیطان دیگر مستقیماً این مشکلات را ایجاد نکند، ولی می‌تواند از مشکلات زندگی برای ضعیف کردن ایمان ما استفاده کند.
۹ حفظ ایمان و وفاداری به خدا هرگز به دشواری این ایّام آخر نبوده است. ما در دنیایی زندگی می‌کنیم که پول و مادیات در زندگی انسان‌ها جایی برای موضوعات معنوی و اهداف روحانی باقی نگذاشته است. رسانه‌های گروهی از اَعمال نامشروع جنسی به عنوان عامل شادی و خوشبختی یاد می‌کند، نه عملی که به مشکلات بسیار می‌انجامد. امروزه می‌بینیم که اکثر مردم دنیا «عشرت را بیشتر از خدا دوست می‌دارند.» (۲تیموتاؤس ۳:۱-۵) این عوامل به راحتی می‌تواند تعادل روحانی ما را بر هم زند. برای حفظ تعادلمان باید ‹برای ایمان خود مجاهده نماییم.›—یهودا ۳.
کندوکاو برای یافتن گوهرهای روحانی
(یهودا ۴) زیرا افرادی در میان شما رخنه کرده‌اند که محکومیتشان از ایّام قدیم در نوشته‌های مقدّس تعیین شده بود؛ افراد خدانشناسی که لطف خدای ما را بهانه‌ای برای رفتار بی‌شرمانهٔ خود قرار می‌دهند و با اعمالشان به یگانه سَرور و اربابمان عیسی مسیح خیانت می‌کنند.
(یهودا ۱۲) این اشخاص که در مهمانی‌های پرمهرتان می‌خورند و می‌نوشند، همچون صخره‌های مخفی و خطرناکِ زیر آبند؛ شبانانی هستند که گستاخانه خود را می‌پرورند؛ ابرهای بی‌بارانی هستند که باد آنها را به این طرف و آن طرف می‌راند؛ درختانی هستند که تا پایان موسمِ میوه نیز بی‌ثمرند و ریشه‌کن شده، کاملاً مرده‌اند؛
it-۲-E ص ۲۷۹
مهمانی‌های پرمهر
کتاب مقدّس این مهمانی‌ها را به تفصیل شرح نمی‌دهد و نمی‌گوید هر چند وقت یک بار برگزار می‌شدند. (یهودا ۱۲) عیسی مسیح یا رسولانش فرمان نداده بودند که این نوع مهمانی‌ها باید برگزار شود. برخی بر این عقیده‌اند که مسیحیان ثروتمند چنین مهمانی‌هایی را برگزار می‌کردند تا به هم‌ایمانان محتاجشان کمک کنند. بدین شکل، یتیمان، بیوه‌زنان، توانگران و فقیران می‌توانستند در ضیافتی پرمهر و محبت همسفره شوند.
it-۲-E ص ۸۱۶
صخره
واژهٔ یونانی اسپیلاس که در کتاب یهودا به صورت «صخره» ترجمه شده است به معنی صخره‌ای است که زیر آب پنهان شده است. یهودا با استفاده از این آرایهٔ ادبی برخی را که با انگیزه‌های بد در جماعت مسیحی رخنه کرده بودند، به تصویر کشید. همان طور که صخره‌های زیر آب برای کشتی‌ها خطرناکند، این افراد نیز برای جماعت خطرناک بودند. در مورد آنان چنین آمده است: «این اشخاص که در مهمانی‌های پرمهرتان می‌خورند و می‌نوشند، همچون صخره‌های مخفی و خطرناکِ زیر آبند.»—یهودا ۱۲.
(یهودا ۱۴، ۱۵) آری، خَنوخ که نسل هفتم پس از آدم بود، در مورد آنان نیز پیشگویی کرد و گفت: «یَهُوَه با ده‌ها هزار فرشتهٔ مقدّس خود آمد ۱۵ تا همه را داوری کند و تمام خدانشناسان را به دلیل اعمال شریرشان و گناهکارانِ خدانشناس را به دلیل سخنان زننده‌ای که علیه او گفته‌اند، محکوم کند.»
«او خدا را خشنود ساخته است»
حال، پیام الهامی خَنوخ چه بود؟ در کتاب یهودا آمده است: «یَهُوَه با ده‌ها هزار فرشتهٔ مقدّس خود آمد تا همه را داوری کند و تمام خدانشناسان را به دلیل اعمال شریرشان و گناهکارانِ خدانشناس را به دلیل سخنان زننده‌ای که علیه او گفته‌اند، محکوم کند.» (یهودا ۱۴، ۱۵) جالب است که خَنوخ در این پیام از افعالی با زمان گذشته استفاده کرده است؛ گویی خدا این پیشگویی را در گذشته به تحقق رسانده است. در واقع، در اکثر پیشگویی‌های کتاب مقدّس از افعالی با زمان گذشته استفاده شده است. به چه دلیل؟ زیرا پیشگویی‌های کتاب مقدّس به حدّی قابل اطمینان هستند که گویی به تحقق رسیده‌اند.—اِشَعْیا ۴۶:۱۰.
«او خدا را خشنود ساخته است»
ایمان خَنوخ ما را ترغیب می‌کند تا طرز فکرمان را نسبت به دنیای امروز با طرز فکر خدا هماهنگ سازیم. پیشگویی خَنوخ در مورد روزگار ما نیز صدق می‌کند. آن پیشگویی با نابودی انسان‌های شریر در طوفان نوح به تحقق رسید. اما آن تنها نمونه‌ای است که نشان می‌دهد نابودی‌ای بس بزرگ‌تر در راه است. (مَتّی ۲۴:۳۸، ۳۹؛ ۲پِطرُس ۲:۴-۶) امروزه نیز یَهُوَه خدا به همراه ده‌ها هزار فرشتهٔ مقدّس، آماده است تا انسان‌های شریر را داوری کند. هر یک از ما موظفیم که هشدار خَنوخ را به گوش گیریم و دربارهٔ آن با دیگران صحبت کنیم. ممکن است اعضای خانواده یا دوستانمان ما را در این راه تنها بگذارند. اما می‌توانیم اطمینان داشته باشیم که یَهُوَه خدا هرگز خادمان وفادارش را تنها نخواهد گذاشت؛ همان طور که او همواره با خَنوخ بود و او را تنها نگذاشت.
خواندن کتاب مقدّس
(۲یوحنا ۱-۱۳) از طرف مردی سالمند، به بانوی برگزیده و فرزندانش که حقیقتاً دوستشان می‌دارم و نه فقط من، بلکه همهٔ کسانی که حقیقت را می‌شناسند نیز دوستشان می‌دارند. ۲ این به خاطر حقیقتی است که در ما می‌ماند و تا ابد با ما خواهد بود. ۳ لطف، رحمت و آرامش از جانب پدرمان خدا و از جانب پسرش عیسی مسیح به همراه حقیقت و محبت با ما خواهد بود. ۴ وقتی پی بردم که برخی از فرزندانت، مطابق حکم پدر، در حقیقت گام برمی‌دارند، بسیار شادمان شدم. ۵ حال ای بانو، از تو تقاضایی دارم؛ بیاییم به یکدیگر محبت کنیم. (این حکمی تازه نیست که به تو می‌نویسم، بلکه همان حکمی است که از آغاز داشتیم.) ۶ محبت به این معنی است که مطابق احکام او گام برداریم. چنان که از آغاز شنیده‌اید، آن حکم این است که همچنان در محبت گام بردارید؛ ۷ زیرا فریبکارانی بسیار در دنیا ظهور کرده‌اند؛ یعنی کسانی که تصدیق نمی‌کنند عیسی مسیح به صورت انسان آمد. این است آن فریبکار و «ضدّ مسیح.» ۸ مراقب خود باشید تا ثمراتی را که برای آنها تلاش کرده‌ایم از دست ندهید، بلکه پاداشی کامل به دست آورید. ۹ هر که از تعالیم مسیح تجاوز کند و در آن باقی نماند، خدا را ندارد. اما آن که در این تعالیم بماند، هم پدر را دارد و هم پسر را. ۱۰ اگر کسی نزد شما بیاید و این تعالیم را نیاورد، هرگز او را به خانهٔ خود مپذیرید یا به او سلام مگویید؛ ۱۱ زیرا هر که به او سلام گوید، در اعمال شریرش شریک می‌شود. ۱۲ با این که چیزهای بسیاری دارم که برایتان بنویسم، نمی‌خواهم با مرکّب و کاغذ باشد، بلکه امیدوارم نزد شما آیم و رو در رو با شما سخن بگویم تا شادی شما کامل شود. ۱۳ فرزندانِ خواهر برگزیده‌ات نیز به تو سلام می‌رسانند.
۱۸-۲۴ نوامبر
گنج‌هایی در کلام خدا | مکاشفه ۱-۳
«من از اعمال تو آگاهم»
(مکاشفه ۱:۲۰) راز مقدّس آن هفت ستاره‌ای که در دست راست من دیدی و آن هفت چراغدان طلایی این است: هفت ستاره، مظهر فرشتگان هفت جماعت هستند و هفت چراغدان، مظهر آن هفت جماعت.
چه روحیه‌ای را نمایان می‌سازید؟
۸ به یاد آوردن این تصویر از عیسی که «در دست راستش هفت ستاره» دارد به ما کمک می‌کند تا از چنین روحیه‌ای اجتناب کنیم. «هفت ستاره» نمایانگر سرپرستان مسح‌شده است ولی همین طور اشاره به تمام پیران مسیحی دارد. عیسی قادر است هر کاری بخواهد با آن «هفت ستاره» بکند. (مکا ۱:۱۶، ۲۰) پس عیسی که سر جماعت مسیحی است هیئت پیران را کاملاً تحت کنترل دارد. اگر پیری از هیئت پیران نیاز به اصلاح داشته باشد، عیسی که «چشمانش چون آتشِ مشتعل» است این کار را در وقت مناسب و به شیوهٔ خود انجام خواهد داد. (مکا ۱:۱۴) طی این مدت باید به آنانی که با روح‌القدس منصوب شده‌اند احترام بگذاریم چرا که پولُس نوشت: «از [سرپرستان] خود اطاعت کنید و تسلیم آنها باشید؛ زیرا ایشان بر جانهای شما دیده‌بانی می‌کنند و باید حساب بدهند. پس بگذارید کار خود را با شادمانی انجام دهند نه با آه و ناله، زیرا این به نفع شما نخواهد بود.»—عبر ۱۳:۱۷.
(مکاشفه ۲:۱، ۲) «به فرشتهٔ جماعت اِفِسُس بنویس، آن که هفت ستاره در دست راست خود دارد و در میان هفت چراغدان طلایی گام برمی‌دارد، چنین می‌گوید: ۲ ‹من از اعمال، زحمات و پایداری تو آگاهم. می‌دانم که نمی‌توانی شریران را تحمّل کنی. تو کسانی را که خود را رسول می‌خوانند، اما نیستند آزموده‌ای و پی برده‌ای که دروغگو هستند.
یَهُوَه ما را برای نجات محفوظ نگه می‌دارد
۱۱ در رؤیایی که در بابهای ۲ و ۳ مکاشفه آمده است، عیسای جلال‌یافته هفت جماعت آسیای کوچک را مورد بازرسی قرار می‌دهد. رؤیا نمایان می‌سازد که مسیح نه تنها وضعیت کلّی جماعات بلکه موقعیت‌های مشخصی را نیز می‌بیند. او حتی نام اشخاص مشخصی را می‌برد و هر جماعت را به جا تحسین می‌کند یا به آنان توصیه می‌دهد. از این موضوع چه چیزی آشکار می‌شود؟ در تحقق این رؤیا، هفت جماعت نمایانگر مسح‌شدگان بعد از سال ۱۹۱۴ است و توصیه‌های داده‌شده به هفت جماعت، همچنین مورد استفادهٔ تمام جماعات در سراسر جهان است. از این رو، می‌توان نتیجه گرفت که یَهُوَه جماعات را از طریق پسرش راهنمایی می‌کند. حال چگونه از این راهنمایی فایده می‌بریم؟
همگام با سازمان یَهُوَه به پیش بروید
۲۰ همگامی با سازمان پیشرو یَهُوَه مستلزم احترام به نقش خدادادی عیسی مسیح و پیشوایی و رهبری او می‌باشد. (اَفَسُسیان ۵:۲۲، ۲۳) در این زمینه، سخنان اِشَعْیا ۵۵:۴، بسیار در خور توجه است: «اینک! من [یَهُوَه] او را برای طوایف شاهد گردانیدم. رئیس و حاکم طوایف!» می‌توانیم اطمینان‌خاطر داشته باشیم که عیسی مسیح می‌داند چگونه رهبری کند. او گوسفندان خود را می‌شناسد و با اعمال آنها آشنایی دارد. این نکته را می‌توانیم از محتوای کتاب مکاشفه بابهای ۲ و ۳ استنباط کنیم چون وقتی عیسی هفت جماعت را در آسیای صغیر بازرسی می‌کرد، چندین بار عبارت «اعمال تو را می‌دانم» را تکرار کرد. (مکاشفه ۲:۲، ۱۹؛ ۳:۱، ۸، ۱۵) عیسی همانند پدرش یَهُوَه از نیازهای ما باخبر است. قبل از اینکه عیسی دعای نمونه را آموزش بدهد، گفت: «پدر شما حاجات شما را می‌داند پیش از آنکه از او سؤال کنید.»—مَتّی ۶:۸-۱۳.
کندوکاو برای یافتن گوهرهای روحانی
(مکاشفه ۱:۷) بنگرید! او با ابرها می‌آید و هر چشمی او را خواهد دید، حتی چشم آنانی که بر او نیزه زدند. همهٔ طایفه‌های زمین به خاطر او از فرط اندوه بر سینهٔ خود خواهند زد. آری، چنین خواهد شد. آمین.
kr-E ص ۲۲۶ ¶۱۰
نابودی دشمنان پادشاهی خدا
۱۰ تمامی دشمنان پادشاهی خدا شاهد رویدادی خواهند بود که به دردهایشان خواهد افزود. عیسی آن رویداد را چنین توصیف کرد: «آنگاه مردم پسر انسان را خواهند دید که با قدرت و جلال عظیم در ابرها می‌آید.» (مَرقُس ۱۳:۲۶) وقتی عیسی بدین شکل قدرت فوق طبیعی خود را به نمایش گذارد، انسان‌ها را داوری خواهد کرد. در همان پیشگویی در مورد روزهای آخر، عیسی به جزئیات بیشتری در مورد داوری انسان‌ها می‌پردازد و مَثَل گوسفندها و بزها را می‌آورد. (مَتّی ۲۵:۳۱-۳۳، ۴۶ خوانده شود.) کسانی که با وفاداری از پادشاهی خدا پشتیبانی کرده‌اند، جزو «گوسفندها» یا درستکاران محسوب می‌شوند. آنان ‹راست می‌ایستند و سرهای خود را بلند می‌کنند؛ زیرا نجات آنان نزدیک است.› (لوقا ۲۱:۲۸) اما آنانی که با پادشاهی خدا مخالفت کرده‌اند، جزو «بزها» یا شریران تلقّی می‌شوند. آنان «از فرط اندوه بر سینهٔ خود خواهند زد» چرا که می‌دانند «مرگ ابدی» در انتظارشان است.—مت ۲۴:۳۰؛ مکا ۱:۷.
(مکاشفه ۲:۷) آن که گوش شنوا دارد، بشنود که روح به جماعت‌ها چه می‌گوید: به کسی که غالب آید، اجازه خواهم داد از درخت حیات که در بهشت خداست، بخورد.›
نکاتی از کتاب مکاشفه—بخش اوّل
۲:۷—‹فردوس خدا› چیست؟ سخنان این آیه خطاب به مسیحیان مسح‌شده است. از این رو فردوس یا بهشت که در این آیه به آن اشاره می‌شود همان قلمروی آسمانی بهشت‌گونه است؛ یعنی مکانی در جوار خدا. پاداش مسیحیان مسح‌شده خوردن از ‹درخت حیات› است؛ یعنی نایل آمدن به فناناپذیری.—۱قر ۱۵:۵۳.
خواندن کتاب مقدّس
(مکاشفه ۱:۱-۱۱) این مکاشفه‌ای از عیسی مسیح است که خدا به او داد تا آنچه باید به‌زودی رخ دهد، بر غلامان خود آشکار سازد. او فرشتهٔ خود را فرستاد و این مکاشفه را از طریق آن فرشته، به صورت نشانه‌هایی بر خدمتگزار خود یوحنا نمایان ساخت. ۲یوحنا بر هر آنچه دید، گواهی داد؛ یعنی بر آن کلامی که خدا بخشید و شهادتی که عیسی مسیح داد. ۳ خوشا به حال کسی که کلام این پیشگویی را با صدای بلند می‌خواند و خوشا به حال کسانی که آن را می‌شنوند و آنچه را که در آن نوشته شده است، به جا می‌آورند؛ زیرا زمان مقرّر نزدیک است. ۴ از طرف یوحنا به هفت جماعتی که در ایالت آسیا هستند: لطف و آرامش از جانب «آن که هست، بود و می‌آید» با شما باد و از جانب هفت روح در پیشگاه تخت او ۵ و از جانب عیسی مسیح «آن شاهد امین،» «نخست‌زاده از مردگان» و «فرمانروای پادشاهان زمین.» او که ما را دوست می‌دارد و از طریق خون خود ما را از گناهانمان رهایی بخشید ۶ و از ما پادشاهان و کاهنانی ساخت که در خدمت خدا یعنی پدرش باشند؛ آری بر او تا ابد جلال و قدرت باد! آمین. ۷ بنگرید! او با ابرها می‌آید و هر چشمی او را خواهد دید، حتی چشم آنانی که بر او نیزه زدند. همهٔ طایفه‌های زمین به خاطر او از فرط اندوه بر سینهٔ خود خواهند زد. آری، چنین خواهد شد. آمین. ۸ یَهُوَه خدا می‌گوید: «من ‹الف› و ‹ی› هستم، آن که هست، بود و می‌آید؛ آن قادر مطلق.» ۹ من یوحنا، برادر شما که به دلیل پیروی از مسیح، مانند شما رنج می‌کشم و پایداری می‌کنم و در پادشاهی با شما شریکم، چون در مورد خدا سخن می‌گفتم و بر عیسی شهادت می‌دادم، به جزیره‌ای به نام پاتموس فرستاده شدم. ۱۰ تحت تأثیر روح‌القدس به روز سَرور برده شدم و از پشت سر خود صدایی پرقدرت همچون صدای شیپوری شنیدم ۱۱ که می‌گفت: «آنچه را که می‌بینی در طوماری بنویس و آن را به هفت جماعتِ اِفِسُس، اِزمیر، پِرگاموم، تیاتیرا، ساردِس، فیلادِلفیه و لائودیکیه بفرست.»
۲۵ نوامبر–۱ دسامبر
گنج‌هایی در کلام خدا | مکاشفه ۴-۶
«تاختن چهار سوار»
(مکاشفه ۶:۲) پس نگاه کردم و اسبی سفید دیدم. کسی که بر آن نشسته بود کمانی داشت. تاجی به او داده شد و او همچنان پیش می‌رفت و بر دشمنانش غالب می‌آمد تا پیروزی خود را کامل کند.
چهار سوار چه کسانی هستند؟
سوار اسب سفید کیست؟ کلید تشخیص هویت این سوار در کتاب مکاشفه آمده است. در آنجا این سوار آسمانی «کلمهٔ خدا» معرفی شده است. (مکاشفه ۱۹:۱۱-۱۳) «کلمه» عنوان عیسی مسیح است، چون او سخنگوی خداست. (یوحنا ۱:۱، ۱۴) همچنین او «پادشاه پادشاهان و سَرور سَروران» و «امین و راست» خوانده شده است. (مکاشفه ۱۹:۱۱، ۱۶) پس روشن است که به او این اختیار داده شده که در مقام پادشاهِ جنگجو وارد عمل شود. او از قدرتش به هیچ وجه سوءاستفاده نمی‌کند. حال در اینجا پرسش‌هایی مطرح می‌شود.
چهار سوار چه کسانی هستند؟
چه زمانی اسب‌سواران حرکتشان را آغاز کردند؟ به یاد داشته باشید که اولین سوار، عیسی، زمانی شروع به حرکت کرد که تاج پادشاهی به او داده شد. (مکاشفه ۶:۲) پس چه زمانی عیسی در آسمان به پادشاهی رسید؟ این واقعه بلافاصله پس از مرگ و بازگشتش به آسمان نبود. در کتاب مقدّس پیشگویی شده بود که باید مدت زمانی از رستاخیز و بازگشت عیسی به آسمان می‌گذشت و پس از آن، او به پادشاهی می‌رسید. (عبرانیان ۱۰:۱۲، ۱۳) عیسی به پیروانش نشانه‌هایی داد تا آنان زمان به پادشاهی رسیدنش در آسمان را تشخیص دهند. او گفت زمانی که حکمرانی‌اش را آغاز کند، شرایط دنیا بسیار وخیم‌تر و بدتر خواهد شد و جنگ‌ها، قحطی‌ها و بیماری‌های همه‌گیر روی خواهد داد. (مَتّی ۲۴:۳، ۷؛ لوقا ۲۱:۱۰، ۱۱) درست کمی پس از شروع جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۴، مشخص شد که آن دوران مصیبت‌بار برای زمین آغاز شده است. کتاب مقدّس آن دوران را «روزهای آخر» نامیده است.—۲تیموتائوس ۳:۱-۵.
(مکاشفه ۶:۴-۶) پس اسب دیگری بیرون آمد که رنگش سرخ آتشین بود. به سوار آن اختیار داده شد که صلح را از زمین بردارد تا مردم به کشتار یکدیگر بپردازند. شمشیری بزرگ نیز به او داده شد. ۵ هنگامی که مُهر سوم را باز کرد، شنیدم که موجود زندهٔ سوم گفت: «بیا!» پس نگاه کردم و اسبی سیاه دیدم و سوار آن ترازویی در دست داشت. ۶ آنگاه از میان آن چهار موجود زنده چیزی شبیه صدایی شنیدم که گفت: «یک پیمانه گندم، به یک دینار و سه پیمانه جو، به یک دینار. همچنین به روغن زیتون و شراب آسیبی مرسان.»
چهار سوار چه کسانی هستند؟
این سوار مظهر جنگ است. توجه کنید که او نه فقط از یک قوم بلکه از تمام زمین صلح را برمی‌دارد. سال ۱۹۱۴ برای اولین بار در تاریخ بشر جنگی جهانی در گرفت. پس از آن، جنگ جهانی دوم آغاز شد که از جنگ جهانی اول ویرانگرتر بود. تخمین زده شده است که از سال ۱۹۱۴ تعداد کل کشته‌شدگان جنگ‌ها و درگیری‌های نظامی بیش از ۱۰۰ میلیون نفر بوده است! علاوه بر کشته‌شدگان، این جنگ‌ها تعداد بی‌شماری آسیب‌دیده، مجروح و معلول نیز به جا گذاشت.
چهار سوار چه کسانی هستند؟
«نگاه کردم و اسبی سیاه دیدم و سوار آن ترازویی در دست داشت. آنگاه از میان آن چهار موجود زنده چیزی شبیه صدایی شنیدم که گفت: ‹یک پیمانه گندم، به یک دینار و سه پیمانه جو، به یک دینار. همچنین به روغن زیتون و شراب آسیبی مرسان.›»—مکاشفه ۶:۵، ۶.
این سوار مظهر قحطی است. در این آیه از قیمت بالای مواد غذایی صحبت شده است. یک پیمانه گندم (در اینجا ٫۱۰۸ لیتر) یک دینار است؛ یعنی تمامی دستمزد روزانهٔ یک کارگر در قرن اول. (مَتّی ۲۰:۲) همچنین یک دینار قیمت سه پیمانه جو (در اینجا ٫۳۲۴ لیتر) است، غلّه‌ای که کم ارزش‌تر از گندم شمرده می‌شد. حال چگونه می‌توان شکم اعضای یک خانوادهٔ پرجمعیت را سیر کرد؟ در واقع در این آیه هشداری نهفته است که مردم باید حتی در مصرف مواد غذایی روزانه‌شان صرفه‌جویی کنند. برای به تصویر کشیدن این نکته با توجه به فرهنگ و محصول عمدهٔ آن زمان از روغن زیتون و شراب نام برده شده است.
(مکاشفه ۶:۸) پس نگاه کردم و اسبی رنگ‌پریده دیدم که سوارش مرگ نام داشت و گور، نزدیک او از عقبش می‌رفت. اختیار یک چهارم زمین به آنان داده شد تا مردم را با شمشیری بلند، با قحطی، با بیماری مرگبار و با حیواناتِ وحشیِ زمین بکشند.
چهار سوار چه کسانی هستند؟
سوار چهارم مظهر مرگی است که مسبب آن بیماری‌های همه‌گیر و امراض دیگر است. کمی بعد از سال ۱۹۱۴ ده‌ها میلیون نفر به آنفولانزای اسپانیایی مبتلا شدند و جان سپردند. گفته می‌شود حدود ۵۰۰ میلیون نفر در دنیا، یعنی از هر سه نفر یک نفر، به این بیماری مبتلا شدند.
اما آنفولانزای اسپانیایی تنها شروع این بلایا بود. محققان تخمین زده‌اند که طی قرن بیستم صدها میلیون نفر از آبله‌مرغان جان سپردند. با وجود تحقیقات پزشکی گستردهٔ اخیر، میلیون‌ها نفر بر اثر بیماری‌های ایدز، سِل و مالاریا جان خود را از دست داده‌اند.
در واقع جنگ، قحطی و بیماری‌های مرگبار همگی به یک چیز ختم می‌شود؛ به مرگ. در نهایت گور بی‌رحمانه قربانی‌های این فجایع را در خود فرو می‌برد و راه گریزی نیز باقی نمی‌گذارد.
کندوکاو برای یافتن گوهرهای روحانی
(مکاشفه ۴:۴) در اطراف آن تخت ۲۴ تختِ دیگر بود و دیدم که بر آنها ۲۴ پیر نشسته‌اند که رداهای سفید بر تن و تاج طلایی بر سر دارند.
(مکاشفه ۴:۶) در برابر آن تخت، چیزی شبیه به دریایی شیشه‌ای بود، به شفافیّت بُلور. در میان و در اطراف تخت، چهار موجود زنده بود که بدنشان از جلو و پشت پر از چشم بود.
re-E ص ۷۶-۷۷ ¶۸
شکوه تخت پادشاهی یَهُوَه در آسمان
۸ یوحنا می‌دانست که کاهنان در ایّام باستان در خیمهٔ عبادت خدمت می‌کردند. پس شاید متعجب شد که چنین صحنه‌ای در رؤیای خود دید: «در اطراف آن تخت ۲۴ تختِ دیگر بود و دیدم که بر آنها ۲۴ پیر نشسته‌اند که رداهای سفید بر تن و تاج طلایی بر سر دارند.» (مکاشفه ۴:۴) یوحنا بجای کاهنان، ۲۴ پیر را دید که مانند پادشاهان تاج طلایی بر سر دارند. این پیران مظهر چه کسانی هستند؟ آنان مظهر مسح‌شدگانند که مطابق با وعدهٔ یَهُوَه خدا برای حکمرانی در آسمان رستاخیز یافته‌اند.
re-E ص ۸۰ ¶۱۹
شکوه تخت پادشاهی یَهُوَه در آسمان
۱۹ این موجودات زنده مظهر چه کسانی هستند؟ پاسخ این سؤال در رؤیای حِزْقیال نهفته است. حِزْقیال در رؤیا دید که یَهُوَه سوار بر ارابهٔ آسمانی بر تخت پادشاهی نشسته است و همراه او موجوداتی شبیه موجوداتی بود که یوحنا شرح می‌دهد. (حِزْقیال ۱:۵-۱۱، ۲۲-۲۸) بعدها حِزْقیال بار دیگر در رؤیا همان ارابه به همراه موجودات زنده را می‌بیند، اما این بار موجودات زنده را به عنوان کروبیان توصیف می‌کند. (حِزْقیال ۱۰:۹-۱۵) بنابراین چهار موجود زنده که یوحنا در رؤیا دید مظهر کروبیان بی‌شمار یَهُوَه خدا هستند؛ یعنی موجوداتی عالی‌رتبه در بخش آسمانی سازمان او. برای یوحنا عجیب نبود که کروبیان در حضور یَهُوَه باشند، چون در خیمهٔ عبادت نیز دو کروبی طلایی بالای صندوق عهد که مظهر تخت پادشاهی یَهُوَه خدا بود، قرار داشتند. یَهُوَه از میان این دو کروبی فرامین خود را به قوم اسرائیل می‌داد.—خروج ۲۵:۲۲؛ مزمور ۸۰:۱.
(مکاشفه ۵:۵) اما یکی از پیران به من گفت: «دیگر گریه مکن. بنگر! آن شیرِ طایفهٔ یهودا، آری آن ریشهٔ داوود، غالب آمده است تا طومار و هفت مُهر آن را باز کند.»
«اینک آن شیرِ قبیلهٔ یهودا»
۵ شیر در میان مردم غالباً مظهر شهامت و شجاعت است. آیا تا به حال رودرروی شیری نر و نیرومند ایستاده‌اید؟ به احتمال زیاد اگر هم چنین کرده باشید، از پشت حصار قفس باغ وحش بوده است. اما حتی نظاره کردن شیر در قفس هم در دل بسیاری ترس می‌آورد. وقتی در چهرهٔ این حیوان نیرومند و بزرگ خیره می‌شوید و حیوان چشمانش را به شما می‌دوزد، شاید با خود بگویید که به راستی این حیوان از هیچ چیز هراس ندارد. کتاب مقدّس پس از اشاره به توانایی شیر در مقایسه با دیگر حیوانات، می‌گوید: «در برابر هیچ چیز واپس نمی‌نشیند.» (امثال ۳۰:۳۰، ترجمهٔ هزارهٔ نو) شجاعت عیسی نیز چنین است.
۶ حال می‌خواهیم ببینیم که چگونه عیسی در سه جنبه، همچون شیر شجاعانه عمل کرد: در دفاع از حقیقت، در دفاع از عدالت و در مقابل مخالفان. همچنین خواهیم دید که همهٔ ما چه پرشهامت، چه کم‌شهامت، می‌توانیم شهامت و شجاعت عیسی را سرمشق قرار دهیم.
خواندن کتاب مقدّس
(مکاشفه ۴:۱-۱۱) پس از آن، نگاه کردم و دری باز در آسمان دیدم. آنگاه نخستین صدایی که شنیدم همچون صدای شیپور بود که به من چنین گفت: «به اینجا بالا بیا و آنچه را که باید روی دهد، به تو نشان خواهم داد.» ۲ سپس همان دم، روح خدا مرا فرو گرفت و دیدم که تختی در آسمان قرار داشت و کسی بر آن تخت نشسته بود. ۳ آن تخت‌نشین، ظاهری همچون سنگ یَشب و عقیق خرمایی داشت و گرداگرد تخت را رنگین‌کمانی زُمرّدگون فرا گرفته بود. ۴ در اطراف آن تخت ۲۴ تختِ دیگر بود و دیدم که بر آنها ۲۴ پیر نشسته‌اند که رداهای سفید بر تن و تاج طلایی بر سر دارند. ۵ از آن تخت، برق‌هایی بیرون می‌جهید و صداها و غرّش رعد شنیده می‌شد. در مقابل آن تخت، هفت مشعلِ افروخته قرار داشت و این‌ها مظهر هفت روح خدا هستند. ۶ در برابر آن تخت، چیزی شبیه به دریایی شیشه‌ای بود، به شفافیّت بُلور. در میان و در اطراف تخت، چهار موجود زنده بود که بدنشان از جلو و پشت پر از چشم بود. ۷ موجود زندهٔ اول همچون شیر بود و دومی همچون گاو نر جوان. موجود زندهٔ سوم صورتی همچون انسان داشت و چهارمی همچون عقابی بود در پرواز. ۸ هر یک از آن چهار موجود زنده، شش بال داشت و دورتادور و زیر بال‌هایشان پر از چشم بود و روز و شب پیوسته می‌گویند: «قدّوس، قدّوس، قدّوس است یَهُوَه خدا، آن قادر مطلق، آن که بود و هست و می‌آید.» ۹ هر گاه که آن چهار موجود زنده، جلال و حرمت و شکرگزاری نثار آن تخت‌نشین می‌کنند که همیشه و تا ابد زنده است، ۱۰ آن ۲۴ پیر در مقابل آن تخت‌نشین زانو می‌زنند و او را که همیشه و تا ابد زنده است، پرستش می‌کنند. آنگاه تاج خود را پیش آن تخت می‌اندازند و می‌گویند: ۱۱ «ای یَهُوَه خدای ما، جلال و حرمت و قدرت شایستهٔ توست؛ زیرا تو همه چیز را آفریدی و به خواست تو بود که همه چیز به وجود آمد و آفریده شد.»