توفان نوح واقعیتی تاریخی یا ساختهٔ تخیّل
آیا در آرزوی دنیایی بهترید؛ دنیایی بدون هیچ جنگ، جنایت و ظلمی؟ دنیایی سرشار از صلح و آرامش؟ اگر چنین است می‌توانید از سرگذشت نوح قوّت‌قلب و دلگرمی یابید. شاید با سرگذشت نوح کمی آشنایی داشته باشید. نوح مردی درستکار بود که کشتی‌ای ساخت؛ کشتی‌ای که او و خانواده‌اش را از توفانی جهانی نجات بخشید؛ توفانی که شریران را از صحنهٔ آن روزگار محو نمود.
به ندرت داستانی می‌توان یافت که در میان ملل مختلف چنین شناخته‌شده باشد. برای نمونه، سرگذشت زندگی نوح که در کتاب مقدّس در پیدایش باب‌های ۶ تا ۹ به قلم آمده، در کتاب قرآن نیز به شکلی دیگر بازگو شده است و همچنین یکی از افسانه‌های بسیاری از ملل جهان محسوب می‌گردد. در اینجا این سؤال مطرح می‌شود که آیا توفان نوح واقعاً به وقوع پیوسته یا داستانی تخیّلی است که مردم را به درستکاری ترغیب می‌کند؟ در طی قرن‌ها این سؤال موضوع بحث و گفتگوی عالِمان مذهبی و محققان بوده است. اما کتاب مقدّس جای هیچ شک و تردید باقی نمی‌گذارد که توفان نوح رویدادی واقعی بوده است نه ساختهٔ تخیّل انسان‌ها. در ادامه به بررسی دلایلی می‌پردازیم که نشان می‌دهند توفان نوح به راستی به وقوع پیوسته است.
در کتاب پیدایش زمان دقیق یعنی روز، ماه و سال آغاز توفان و سیل ثبت شده است. همچنین به زمان و محل توقف کشتی و زمان فروکش کردن آب نیز اشاره شده است. به علاوه جزئیات دقیقی مربوط به ابعاد و اندازهٔ کشتی و نوع مصالحی که در آن بکار رفته نیز عنوان شده است. معمولاً توضیحات یک داستان تخیّلی مبهم و نامشخص است اما توضیحات کتاب مقدّس دقیق و مشخص می‌باشد.
دو شجره‌نامه در کتاب مقدّس واقعی بودن سرگذشت نوح را نشان می‌دهند. (۱تواریخ ۱:۴؛ لوقا ۳:۳۶) عَزْرا و لوقا برای گردآوری این دو شجره‌نامه با دقت کامل در بارهٔ آن جستجو و تحقیق نمودند. لوقا در گزارش خود اصل و نسب عیسی مسیح را تا نوح ثبت نموده است.
پیامبران خدا همانند اِشَعْیا و حِزْقِیال، همچنین رسولان عیسی پِطْرُس و پولُس اشاراتی به نوح و توفان روزگار او نموده‌اند. — اِشَعْیا ۵۴:۹؛ حِزْقِیال ۱۴:۱۴، ۲۰؛ عبرانیان ۱۱:۷؛ ۱پِطْرُس ۳:۱۹، ۲۰؛ ۲پِطْرُس ۲:۵.
عیسی مسیح نیز با اشاره به توفان نوح چنین پیشگویی کرد: «در زمان بازگشت من، مردم دنیا مانند زمان نوح نسبت به امور الٰهی بی‌توجه خواهند بود. در زمان نوح، مردم همه سرگرم خوردن و نوشیدن و ازدواج و خوشگذرانی بودند و همه چیز به صورت عادی جریان داشت، تا روزی که نوح داخل کشتی شد و طوفان آمد و همه را از بین برد.» (لوقا ۱۷:۲۶، ۲۷، ترجمهٔ تفسیری) اگر توفانی صورت نگرفته بود مسلّماً عیسی آن را با «زمان بازگشت» و حضور خود مقایسه نمی‌کرد.
پِطْرُس رسول پیشگویی کرد که در آن زمان ‹استهزاکنندگانی› ظاهر خواهند شد که گفته‌های کتاب مقدّس را مورد تمسخر قرار می‌دهند. در کلام خدا می‌خوانیم: ‹آنان به عمد بر این حقیقت چشم می‌پوشند که به وسیلهٔ همین آب، دنیای زمان نوح غرق و نابود شد.› آیا ما باید چشم خود را بر «این حقیقت» بپوشانیم؟ هرگز، چرا که پِطْرُس در ادامه می‌گوید: «آسمان‌ها و زمین کنونی برای آتش ذخیره شده است و تا روز داوری و هلاکت بی‌دینان نگاه داشته می‌شود.» — ۲پِطْرُس ۳:۳-۷، ترجمهٔ هزارهٔ نو.
خدا بار دیگر شریران را نابود می‌سازد و عادلان را نجات می‌بخشد. باشد که با سرمشق قرار دادن نوح جزو نجات‌یافته‌گان گردیم و به دنیایی بهتر راه یابیم.