سرود ۸۲
‹بگذارید نورتان بتابد›
(مَتّی ۵:۱۶)
۱. به فرمانِ عیسی درخشان کنیم
چون خورشیدِ تابان نور افشان کنیم
کلامِ حقیقت تابد بر دل‌ها
بشارتِ ما کند روشن جهان را
۲. پیامِ یَهُوَه بر دل نشیند
حکومتش آید، آرامی دهد
نور از بشارت‌ها از خدا تابد
آن که شنود پیام، راستی را یابد
۳. نورِ اعمالِ ما روشن می‌سازد
همچون مرواریدها جلوه‌ها دارد
رفتارِ نیکو را یَهُوَه بیند
در چشمِ او خوش آید، شاد از آن گردد