از آرشیو ما
آن‌ها بهترینِ خود را دادند
وقتی که جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۵ به پایان رسید، قسمت اعظمی از آلمان به خرابه تبدیل شد. شهرها ویران، مدرسه‌ها خالی و بیمارستان‌ها بی‌مصرف شدند و بمب‌های منفجرنشده همه جا پراکنده بود. به علاوه کمبود غذا باعث افزایش قیمت‌ها شده بود. برای مثال، قیمت ۵۰۰ گرم کره در بازار سیاه برابر با دستمزد شش هفتهٔ کاری شده بود.
در میان آسیب‌دیدگان شاهدان یَهُوَه نیز وجود داشتند که به خاطر ایمان خود چندین سال را در زندان و اردوگاه‌های کار اجباری سپری کرده بودند. آن‌ها در سال ۱۹۴۵ در حالی از زندان آزاد شدند که تنها دارایی‌شان لباس تنشان بود. دیگر شاهدان املاک و دارایی‌های خود را از دست داده بودند. بعضی نیز چنان از گرسنگی رنج برده بودند که طی جلسات از هوش می‌رفتند.
شاهدان یَهُوَه در سرزمین‌های دیگر فوراً به کمک شتافتند
شاهدان یَهُوَه در دیگر نقاط دنیا فوراً خوراک و پوشاک برای هم‌ایمانان خود فراهم کردند. برادران در شعبهٔ مرکزی آمریکا از دفتر شعبهٔ برن در سوئیس خواستند که به برادران و خواهران در آلمان کمک کنند. همچنین برادر ناتان نُر، نمایندهٔ شعبهٔ مرکزی از اروپا دیدن کرد تا کار امدادرسانی را هماهنگ ساخته و به آن سرعت بخشد.
برادر ناتان نُر در جمع برادران در ویسبادن آلمان در سال ۱۹۴۷ و بالای سر او آیهٔ سال به آلمانی دیده می‌شود: «ای همهٔ قومها، خداوند را بستایید!»
شاهدان یَهُوَه در سوئیس با سخاوتمندی خوراک، لباس و پول اعانه دادند. این اعانات به منظور بسته‌بندی نخست در برن جمع و سپس به آلمان فرستاده می‌شد. شاهدان کشورهای مختلف مانند سوئد، کانادا و آمریکا نیز در کار امدادرسانی شرکت کردند. اینچنین برادران و خواهران نه تنها در آلمان بلکه در دیگر کشورهای جنگ‌زده در اروپا و آسیا نیز فایده بردند.
نتایج حیرت‌انگیز
در عرض چند ماه، قهوه، شیر، شکر، غلّات، میوهٔ خشک، سبزیجات و کنسرو گوشت و ماهی از شعبهٔ سوئیس فرستاده شد. همچنین پول نقد نیز اهدا شد.
به علاوه شاهدان در سوئیس نیز پنج تُن لباس را که شامل پالتو، لباس زنانه و کت‌شلوارهای مردانه می‌شد، اهدا کردند. در نسخهٔ برج دیده‌بانی ۱۵ ژانویهٔ ۱۹۴۶ در این مورد چنین آمده است: «برادران و خواهران نه بدترین، بلکه بهترینِ هر چیز را فرستادند. آن‌ها برای کمک به هم‌ایمانان آلمانی‌شان واقعاً ازخودگذشتگی نشان دادند.»
همین طور شاهدان یَهُوَه در سوئیس حدود ۱۰۰۰ جفت کفش هدیه کردند که البته قبل از فرستاده شدن، کیفیتشان بررسی می‌شد. برادران و خواهرانی که در ویسبادن آلمان این بسته‌های هدیه را باز می‌کردند از کیفیت و تنوع کفش‌ها تعجب می‌کردند. یک شاهد یَهُوَه چنین نوشت: «به سختی می‌شود در آلمان مغازه‌ای را پیدا کرد که چنین تنوعی داشته باشد.»
کار امدادرسانی تا اوت ۱۹۴۸ ادامه داشت. شاهدان یَهُوَه در سوئیس، در مجموع ۴۴۴ محمولهٔ امدادرسانی با وزن ۲۵ تُن را برای هم‌ایمانان خود به آلمان فرستادند. همان طور که اشاره شد، شاهدان یَهُوَه از کشورهای دیگر نیز در این فعالیت شرکت کردند. از آنجا که در آن زمان تنها ۱۶۰۰ شاهد یَهُوَه در سوئیس وجود داشت، اینان یکی از کوچک‌ترین گروه‌هایی بودند که در این کار سهیم شدند.
«به یکدیگر محبت کنید.»
عیسی مسیح گفت: «به این طریق است که همه خواهند دانست، شاگردان من هستید–اگر به یکدیگر محبت کنید.» (یوحنا ۱۳:۳۴، ۳۵) محبت، قوم خدا را برانگیخت که نه وسایل اضافی خود، بلکه بهترین وسیله‌های خود را بفرستند. (۲قُرِنتیان ۸:۱-۴) در نامه‌ای از زوریخ چنین اشاره شد: «عده‌ای از برادران و خواهران که خود دارایی زیادی ندارند، خواهان کمک شده‌اند و کوپن‌ها و پول‌هایشان را اعانه داده‌اند.»
قوم یَهُوَه در آلمان سریعاً از آزار و اذیت و آثار جنگ بهبود یافت. در این زمینه کمک‌های سخاوتمندانه و سازمان‌دهی‌شدهٔ برادران و خواهرانی که از خود محبتی ایثارگرانه نشان دادند، تأثیر بسزایی داشت.