پیام کتاب مقدّس

پس از ۴۰۲۶ ق.‏م.‏

‏«مار» حق حاکمیت یَهُوَه خدا و شیوهٔ حکمرانی او را زیر سؤال می‌برد.‏ یَهُوَه خدا وعده می‌دهد که «ذریّت» یا نسلی برخواهد خاست که در نهایت سر آن مار یعنی شیطان را خواهد کوبید.‏ (‏پیدایش ۳:‏۱-‏۵،‏ ۱۵‏)‏ در این میان یَهُوَه خدا به انسان‌ها فرصت می‌دهد تا تحت نفوذ شیطان بر یکدیگر حکمرانی کنند.‏

۱۹۴۳ ق.‏م.‏

یَهُوَه به ابراهیم می‌گوید که آن ذریّتِ موعود شخصی از نسل او خواهد بود.‏—‏پیدایش ۲۲:‏۱۸‏.‏

پس از ۱۰۷۰ ق.‏م.‏

یَهُوَه به داوود پادشاه و سپس به سلیمان،‏ پسر او اطمینان می‌دهد که آن ذریّتِ موعود از نسل آنان خواهد بود.‏—‏۲سموئیل ۷:‏۱۲،‏ ۱۶؛‏ ۱پادشاهان ۹:‏۳-‏۵؛‏ اِشَعْیا ۹:‏۶،‏ ۷‏.‏

۲۹ م.‏

یَهُوَه عیسی را به عنوان ذریّتِ موعود و وارث تخت داوود معرفی می‌کند.‏—‏غَلاطیان ۳:‏۱۶؛‏ لوقا ۱:‏۳۱-‏۳۳؛‏ ۳:‏۲۱،‏ ۲۲‏.‏

۳۳ م.‏

آن «مار» یعنی شیطان با کشتن عیسی ‹پاشنهٔ ذریّت› موعود را می‌زند.‏ یَهُوَه عیسی را برمی‌خیزاند و در آسمان بهای زندگی کامل او را می‌پذیرد.‏ به این ترتیب بخشش گناهان و دستیابی به زندگی جاودان برای نوادگان آدم امکان‌پذیر می‌شود.‏—‏پیدایش ۳:‏۱۵؛‏ اعمال ۲:‏۳۲-‏۳۶؛‏ ۱قُرِنتیان ۱۵:‏۲۱،‏ ۲۲‏.‏

حدود ۱۹۱۴ م.‏

عیسی آن «مار کهن» یعنی شیطان را از آسمان به زمین می‌افکند؛‏ شیطان تنها برای اندک زمانی بر زمین نفوذ خواهد داشت.‏—‏مکاشفه ۱۲:‏۷-‏۹،‏ ۱۲‏.‏

در آینده

عیسی،‏ شیطان را برای ۱۰۰۰ سال محبوس می‌کند و سپس با نابود کردن او،‏ به اصطلاح سرش را می‌کوبد.‏ مقصود یَهُوَه برای زمین و انسان‌ها تحقق می‌یابد،‏ نام او از اتهامات پاک شده،‏ شایستگی شیوهٔ حکمرانی‌اش ثابت می‌شود.‏—‏مکاشفه ۲۰:‏۱-‏۳،‏ ۱۰؛‏ ۲۱:‏۳،‏ ۴‏.‏