بیایید به خدا نزدیک شویم

‏«من یَهُوَه خدای شما قدّوس هستم»‏

لاویان باب ۱۹

یَهُوَه خدا «قدّوس قدّوس قدّوس» است.‏ (‏مکاشفه ۴:‏۸‏)‏ با این کلمات کتاب مقدّس توضیح می‌دهد که یَهُوَه خدا مقدّس است و خالصی و پاکی تقدّس او در حد کمال می‌باشد.‏ خدا کاملاً از گناه به دور است؛‏ او هرگز به گناه آلوده یا لکه‌دار نمی‌شود.‏ آیا این موضوع به این مفهوم است که بشر گناهکار هرگز نمی‌تواند با خدای قدّوس رابطه‌ای صمیمی داشته باشد؟‏ خیر،‏ چنین نیست!‏ بگذارید آیات امیدبخش باب ۱۹ کتاب لاویان را بررسی کنیم.‏

تمامی قوم اسرائیل می‌بایست آنچه یَهُوَه از طریق موسی بیان کرده بود انجام می‌دادند.‏ او به موسی گفت:‏ «تمامی جماعت بنی‌اسرائیل را خطاب کرده،‏ به ایشان بگو:‏ مقدّس باشید،‏ زیرا که من یَهُوَه خدای شما قدّوس هستم.‏» (‏آیهٔ ۲‏)‏ هر یک از اسرائیلیان می‌بایست پاک می‌ماند.‏ فعل امری «باشید» نشان می‌دهد که این گفته یک پیشنهاد نبود بلکه یک فرمان بود.‏ آیا خدا از آن‌ها کاری غیرممکن تقاضا می‌کرد؟‏

دقت کنید که یَهُوَه خدا قدّوسیت خود را معیار تقدّس قرار نداد بلکه به اسرائیلیان گفت به چه دلیلی می‌باید مقدّس باشند.‏ به بیان دیگر،‏ یَهُوَه نگفت که انسان‌های ناکامل می‌باید همچون او مقدّس باشند.‏ چنین کاری غیرممکن است.‏ یَهُوَه «قدّوس» متعال است و هیچ کس در تقدّس به پای او نمی‌رسد.‏ (‏امثال ۳۰:‏۳‏)‏ با این حال،‏ چون یَهُوَه قدّوس است از پرستندگانش نیز انتظار دارد تا جای ممکن مقدّس باشند،‏ با این که ناکاملند.‏ آن‌ها به چه طرق می‌توانستند مقدّس باشند؟‏

بعد از فرمان تقدّس،‏ یَهُوَه از طریق موسی بیان کرد که از اسرائیلیان چه انتظاراتی دارد.‏ این انتظارات هر جنبه از زندگی آن‌ها را در بر می‌گرفت.‏ هر اسرائیلی موظف بود معیارهای زیر را حفظ کند:‏ احترام به والدین و سالمندان (‏آیات ۳‏،‏ ۳۲‏)‏؛‏ توجه به ناشنوایان،‏ نابینایان و مصیبت‌دیدگان (‏آیات ۹،‏ ۱۰‏،‏ ۱۴‏)‏؛‏ صداقت و بی‌طرفی نسبت به دیگران (‏آیات ۱۱-‏۱۳‏،‏ ۱۵‏،‏ ۳۵،‏ ۳۶‏)‏؛‏ و محبت کردن به هم‌ایمانان به طوری که شخص به خود محبت می‌کند.‏ (‏آیهٔ ۱۸‏)‏ با رعایت این معیارها و معیارهای دیگر،‏ اسرائیلیان در عمل نشان می‌دادند که «به جهت خدای خود مقدّس» هستند.‏ —‏ اعداد ۱۵:‏۴۰‏.‏

فرمان تقدّس از طرز فکر و اَعمال یَهُوَه به ما بینشی پرارزش می‌دهد.‏ برای مثال،‏ از طریق این بینش می‌آموزیم که برای داشتن رابطه‌ای صمیمی با یَهُوَه باید تا جای ممکن مطابق با معیارهای یَهُوَه زندگی کنیم.‏ (‏۱ پطر ۱:‏۱۵،‏ ۱۶)‏ با حفظ این معیارها از بهترین نوع زندگی برخوردار خواهیم شد.‏ —‏ اِشَعْیا ۴۸:‏۱۷‏.‏

این فرمان همچنین اعتماد یَهُوَه نسبت به پرستندگانش را نشان می‌دهد.‏ یَهُوَه هرگز از ما انتظار بیش از حد ندارد.‏ (‏مزمور ۱۰۳:‏۱۳،‏ ۱۴‏)‏ از آنجایی که خدا ما را به صورت خود آفریده است می‌داند که می‌توانیم به طور نسبی تقدّس را در خود پرورش دهیم.‏ (‏پیدایش ۱:‏۲۶‏)‏ آیا بر آن نشده‌اید که با یادگیری راه‌های او به یَهُوَه خدای قدّوس نزدیک‌تر شوید؟‏

‏[تصویر در صفحهٔ ٢۴]‏

ما قادریم تقدّس را در خود پرورش دهیم