سؤالات خوانندگان
عیسی چگونه می‌توانست به زنی گناهـکار بگوید گناهانت بخشیده شد؟ — لو ۷:۳۷، ۴۸.
وقتی عیسی در خانهٔ فریسی‌ای به نام شمعون در حال غذا خوردن بود زنی ‹پشت سر عیسی کنار پاهای او ایستاد.› آن زن با قطرات اشکش پاهای عیسی را شست و با گیسوانش آن‌ها را خشک کرد. سپس مهربانانه پاهای عیسی را بوسید و با عطری آن را معطر ساخت. در انجیل آمده است که آن زن «در آن شهر گناهکار بود.» البته همهٔ انسان‌های ناکامل گناهکار هستند، اما استفادهٔ این عبارت در کتاب مقدّس توصیفی از بدنامی شخص یا شهرت او به علّت گناهانش است. از قرار معلوم آن زن بدکاره بود. عیسی به چنین زنی گفت: «گناهان تو آمرزیده شد.» (لو ۷:۳۶-۳۸، ۴۸) منظور عیسی از این سخن چه بود؟ از آنجایی که فدیهٔ قربانی هنوز پرداخت نشده بود چگونه عیسی می‌توانست چنین حرفی بزند؟
عیسی قبل از آن که به زن بگوید گناهانت آمرزید شد، مثالی آورد تا موضوع مهمی را به میزبانش شمعون توضیح دهد. عیسی با تشبیه گناه به قرض بزرگی که شخص قادر به پرداخت آن نیست به شمعون گفت: «شخصی از دو تن طلب داشت: از یکی پانصد دینار، از دیگری پنجاه دینار. اما چون چیزی نداشتند به او بدهند، بدهی هر دو را بخشید. حال به گمان تو کدام یک او را بیشتر دوست خواهد داشت؟» شمعون در جواب گفت: «به گمانم آن که بدهی بیشتری داشت و بخشیده شد.» عیسی گفت: «درست گفتی.» (لو ۷:۴۱-۴۳، ترجمهٔ هزارهٔ نو) از آنجایی که همهٔ ما موظفیم از خدا اطاعت کنیم، هر گاه سرپیچی و گناه کنیم، در واقع در پرداخت آنچه به خدا تعلّق دارد کوتاهی کرده‌ایم. بدین شکل به خدا مقروض می‌شویم. یَهُوَه مانند طلبکاری می‌باشد که مایل است قرض ما را ببخشد. به همین دلیل عیسی پیروانش را ترغیب کرد تا در دعا از خدا چنین بطلبند: «قرض‌های ما را ببخش چنانکه ما نیز قرضداران خود را می‌بخشیم.» (مت ۶:۱۲) لوقا ۱۱:۴ نشان می‌دهد که این قرض‌ها در اصل گناهان هستند.
در گذشته خدا چگونه گناهان را می‌آمرزید؟ بر طبق عدالت خدا جزای گناه مرگ است. به همین دلیل آدم با از دست دادن جان خود بهای گناهش را پرداخت. خدا تحت شریعتی که به قوم اسرائیل داد، بر اساس قربانی حیوانات گناهانشان را می‌بخشید. پولُس رسول چنین خاطر نشان کرد: «به حسب شریعت، تقریباً همه چیز به خون طاهر می‌شود و بدون ریختن خون، آمرزش نیست.» (عبر ۹:۲۲) یهودیان راه دیگری برای دریافت بخشش الٰهی نمی‌دانستند. به همین دلیل کسانی که در خانهٔ شمعون فریسی بودند به آنچه که عیسی به آن زن گفت اعتراض کردند. آنانی که با عیسی دور میز غذا بودند در دلشان چنین گفتند: «این کیست که گناهان را هم می‌آمرزد.» (لو ۷:۴۹) پس بر چه اساسی گناهان آن زن آمرزیده شد؟
اوّلین نبوّت را یَهُوَه خدا بعد از سرکشی آدم و حوّا بیان کرد. در این نبوّت آمده است که ‹ذریّتی› برای انجام مقصود خدا ظهور می‌کند. سپس شیطان پاشنهٔ پای آن «ذریّت» را می‌کوبد. (پیدا ۳:۱۵) این اتفاق زمانی رخ داد که دشمنان خدا عیسی را کشتند. (غلا ۳:۱۳، ۱۶) خون ریخته‌شدهٔ مسیح فدیه یا بهای آزادی بشر از گناه و مرگ است. وقتی یَهُوَه پیدایش ۳:۱۵ را بیان کرد در دیدش آن فدیه پرداخته شده بود چون هیچ چیز نمی‌تواند مانع تحقق مقصودش شود. بدین شکل خدا می‌توانست گناه کسانی را که به این وعده ایمان می‌ورزیدند ببخشد.
یَهُوَه قبل از ظهور مسیح تعدادی از انسان‌ها را عادل شمرد. از میان آن‌ها می‌توان خَنوخ، نوح، ابراهیم، راحاب و ایّوب را نام برد. آن‌ها با ایمان در انتظار تحقق وعدهٔ خدا بودند. یعقوب شاگرد نوشت: «ابراهیم به خدا ایمان آورد و برای او به عدالت محسوب گردید.» سپس در بارهٔ راحاب می‌گوید: «آیا راحاب فاحشه نیز از اَعمال عادل شمرده نشد؟» — یعقو ۲:۲۱-۲۵.
داود، پادشاه اسرائیل باستان نیز چندین گناه بزرگ مرتکب شد، اما چون ایمان قوی به خدا داشت هر بار صمیمانه توبه و ابراز پشیمانی کرد. به علاوه در کتاب مقدّس چنین آمده است: «خدا [عیسی] را چون کفّارهٔ گناهان عرضه داشت، کفّاره‌ای که توسط خون او و از راه ایمان حاصل می‌شود. او این را برای نشان دادن عدالت خود انجام داد، زیرا در تحمّل الٰهی خویش، از گناهانی که پیشتر صورت گرفته بود، چشم پوشیده بود. او چنین کرد تا عدالت خود را در زمان حاضر ثابت کند، و تا خود عادل باشد و کسی را نیز که به عیسی ایمان دارد، پارسا بشمارد.» (روم ۳:۲۵، ۲۶، ه‍ن) یَهُوَه گناهانی که داود مرتکب شده بود بدون آن که عدالتش را زیر پا بگذارد بر اساس قربانی عیسی که در آینده پرداخت می‌شد، بخشید.
از قرار معلوم موقعیت زنی که پاهای عیسی را مسح کرد با موقعیت داود مشابه بود. آن زن زندگی غیراخلاقی داشت اما توبه کرد. او تشخیص داد که باید از گناهانش رستگار شود و با عمل خود نشان داد که برای کسی که یَهُوَه از طریق او رستگاری را فراهم کرده است حقیقتاً ارزش قائل است. با این که عیسی هنوز قربانی نشده بود، پرداخت فدیه به قدری حتمی بود که بهای آن در مورد اشخاصی مانند آن زن به کار گرفته می‌شد. از این رو عیسی به او گفت: «گناهان تو آمرزیده شد.»
این گزارش به روشنی نشان می‌دهد، عیسی از گناهکاران دوری نمی‌جست. او به آن‌ها خوبی می‌کرد. به علاوه یَهُوَه مایل است که گناهکارانِ توبه‌کار را ببخشد. چه تضمین دلگرم‌کننده و عالی برای ما انسان‌های ناکامل!
[تصویر در صفحهٔ ۷]
ایشان را عادل شمرد