یَهُوَه قوم شاد خود را گرد هم جمع می‌کند
«قوم را از مردان و زنان و اطفال و غریبانی که در دروازه‌های تو باشند جمع کن.»—تث ۳۱:۱۲.
سؤالاتی برای مرور مقاله:
چرا کنگره‌ها در تاریخ شاهدان یَهُوَه بسیار مهم بوده‌اند؟
اسرائیلیان باستان برای شرکت در اعیاد اورشلیم چه تلاش‌هایی می‌کردند؟
چرا مصممید کنگره‌ای را از دست ندهید؟
۱، ۲. در این مقاله چه موضوعاتی در مورد کنگره‌ها بررسی می‌شود؟
یکی از مشخصه‌های تاریخ شاهدان یَهُوَه در دوران ما کنگره‌های بین‌المللی و ناحیه‌ای بوده است. بسیاری از ما در طی ده‌ها سال در شمار زیادی از این کنگره‌ها حضور یافته‌ایم.
۲ قوم خدا هزاران سال پیش نیز در گردهمایی‌های مقدّس حضور می‌یافتند. در این مقاله گردهمایی‌های دوران باستان را بررسی و شباهات آن را با کنگره‌های امروزه مقایسه می‌کنیم. همچنین خواهیم دید که حضور در این کنگره‌ها چه فوایدی دارد.— مز ۴۴:۱؛ روم ۱۵:۴.
گردهمایی‌های برجستهٔ باستان و امروز
۳. الف) در اولین گردهمایی قوم خدا که کتاب مقدّس به آن اشاره کرده است چه شد؟ ب) اسرائیلیان چگونه مطلع می‌شدند که باید به گرد هم جمع شوند؟
۳ اولین گردهمایی بزرگی که کتاب مقدّس به آن اشاره کرده است گردهمایی اسرائیلیان در پایین کوه سینا بود. در آنجا بود که قوم خدا از یَهُوَه تعالیم روحانی دریافت کرد. آن گردهمایی حقیقتاً تاریخی برجسته در پرستش پاک بود. در آن گردهماییِ هیجان‌انگیز و فراموش‌نشدنی، یَهُوَه قدرتش را به اسرائیلیان نمایان ساخت و شریعتش را به آنان داد. (خرو ۱۹:۲-۹، ۱۶-۱۹؛ خروج ۲۰:۱۸؛ تثنیه ۴:۹، ۱۰ خوانده شود.) در آن روز، یَهُوَه رابطه‌ای ویژه با اسرائیلیان آغاز کرد. مدتی بعد از آن واقعه، یَهُوَه به موسی گفت که مردم را به چه نحو جمع کند. او به موسی دستور داد تا دو کرِنّا یا شیپور از نقره بسازد تا وقتی شیپورها نواخته شود «تمامی جماعت» نزد «در خیمهٔ اجتماع جمع شوند.» (اعد ۱۰:۱-۴) تصوّر کنید که قوم با چه هیجانی در این گردهمایی‌ها جمع می‌شدند!
۴، ۵. چرا گردهمایی‌هایی که موسی و یوشَع برپا کردند مهم بودند؟
۴ در پایان ۴۰ سال اقامت اسرائیلیان در بیابان، موسی آنان را به گرد هم جمع کرد. این واقعه در زمانی مهم از تاریخ قوم اسرائیل رخ داد چرا که قبل از ورودشان به سرزمین موعود بود. در این موقعیت مناسب، موسی به یاد برادرانش آورد که یَهُوَه چه اعمالی برایشان انجام داده بود و انجام خواهد داد.—تث ۲۹:۱-۱۵؛ ۳۰:۱۵-۲۰؛ ۳۱:۳۰.
۵ احتمالاً در این گردهمایی بود که موسی اشاره کرد برای گردهمایی و تعلیم تدارکاتی داده خواهد شد. در سال‌های سَبَّت طی عید خیمه‌ها، مردان، زنان، کودکان و غریبانی که در میان اسرائیلیان اقامت داشتند می‌بایست در محلّی که یَهُوَه تعیین می‌کرد جمع می‌شدند تا «بشنوند، و تعلیم یافته، از یَهُوَه خدای [خود] بترسند و به عمل نمودن جمیع سخنان این تورات هوشیار باشند.» (تثنیه ۳۱:۱، ۱۰-۱۲ خوانده شود.) بنابراین از همان اوایل تاریخِ قوم خدا لازم بود که آنان مرتباً به گرد هم جمع شوند تا کلام و مقصود یَهُوَه را بررسی کنند. وقتی اسرائیلیان، سرزمین موعود را تسخیر کردند، ملت‌های بت‌پرست هنوز در اطراف آنان بودند. از این رو، یوشَع اسرائیلیان را به این قصد جمع کرد تا عزم آنان را در وفادار ماندن به یَهُوَه راسخ کند. قوم نیز قسم خورد تا خدا را خدمت کند.—یوش ۲۳:۱، ۲؛ ۲۴:۱، ۱۵، ۲۱-۲۴.
۶، ۷. در دوران ما کدام کنگره‌های ویژه برگزار شده است؟
۶ در دوران ما نیز قوم یَهُوَه کنگره‌هایی تاریخی داشته‌اند که در آن تغییراتی در فعالیت تئوکراتیک صورت گرفته یا درکمان از کلام خدا بیشتر شده است. (امث ۴:۱۸) اولین کنگرهٔ مهم شاگردان کتاب مقدّس بعد از جنگ جهانی اول، کنگرهٔ شهر سِدار پُوینت در ایالت اوهایوی آمریکا در سال ۱۹۱۹ بود. در این گردهمایی که تقریباً ۷۰۰۰ نفر حضور یافتند، اعلام شد که لازم است با تلاش فراوان به تمامی جهان موعظه شود. در همان مکان در سال ۱۹۲۲، جوزف فرانکلین راترفورد حضار را طی کنگره‌ای نُه‌روزه با این سخنان به موعظه برانگیخت: «شاهدان وفادار و حقیقی سَرور باشید. بروید به جنگ تا هر آنچه که از بابل باقی مانده است ویران شود. این پیام را همه جا، تا دورترین نقاط اعلام کنید. جهان باید بداند که یَهُوَه، خداست و عیسی مسیح، پادشاه پادشاهان و سَرور سروران است. این روز، بزرگ‌تر از همهٔ روزهاست، نگاه کنید، پادشاه حکومت می‌کند! شما مأمور تبلیغ او هستید. بنابراین، پادشاه و ملکوتش را اعلام کنید، اعلام کنید، اعلام کنید.» این سخنان، حضار و بقیهٔ قوم خدا را در تمام جهان برانگیخت تا با غیرت بیشتری موعظه کنند.
۷ شاگردان کتاب مقدّس در کنگرهٔ شهر کلمبوس واقع در ایالت اوهایوی آمریکا در سال ۱۹۳۱ با شادی و هیجان بسیار پذیرفتند که نام شاهدان یَهُوَه را بر خود داشته باشند. سپس در سال ۱۹۳۵ در شهر واشنگتن دی.سی. برادر راترفورد هویت گروه عظیم را که «پیش تخت و در پیشگاه بره ایستاده بودند» مشخص کرد. (مکا ۷:۹-۱۷) طی جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۲، برادر ناتان نُر سخنرانی‌ای هیجان‌انگیز با این عنوان ایراد کرد: «آیا صلح پایدار می‌ماند؟» در آن سخنرانی، هویت ‹وحش سرخ‌فام› را که در باب ۱۷ کتاب مکاشفه آمده است مشخص کرد و توضیح داد که موعظهٔ بیشتری بعد از جنگ باید انجام گیرد.
۸، ۹. به چه دلیل برخی از کنگره‌ها، قوم خدا را شدیداً تحت‌تأثیر قرار داده است؟
۸ در کنگرهٔ «قوم‌های شاد» در سال ۱۹۴۶ واقع در شهر کلیولند اوهایو، برادر نُر سخنرانی‌ای جالب با این عنوان ایراد کرد: «مشکلات بازسازی و توسعه.» برادری در مورد هیجان حضار نسبت به این سخنرانی چنین نوشت: «این افتخار را داشتم که در عصر آن روز حین سخنرانی [برادر نُر] پشت سر او روی سکو باشم؛ وقتی او در مورد فعالیت موعظه و برنامهٔ توسعهٔ بیت‌ئیل بروکلین و چاپخانه سخن گفت، آن جمعیت بزرگ مکرّراً از ته دل کف زدند. با آن که از روی سکو نمی‌شد صورت حضار را کاملاً دید، شادی آنان را می‌شد به خوبی حس کرد.» در کنگرهٔ بین‌المللی شهر نیویورک در سال ۱۹۵۰، حضار از دریافت «ترجمهٔ دنیای جدید متون یونانی» به زبان انگلیسی بسیار شاد شدند؛ این اولین ترجمهٔ کتاب مقدّس به زبان امروزی است که در آن نام خدا برخلاف ترجمه‌های دیگر در جای خود قرار داده شده است.—ار ۱۶:۲۱.
۹ در کشورهایی که شاهدان یَهُوَه سابقاً مورد اذیت و آزار قرار می‌گرفتند و فعالیتشان ممنوع بود، بسیاری در اولین کنگره‌ای که در آن سرزمین‌ها برگزار شد به وجد آمدند. آدلف هیتلر قسم خورده بود شاهدان یَهُوَه را در آلمان نابود کند. اما ۱۰۷٬۰۰۰ شاهد یَهُوَه در سال ۱۹۵۵ کنگره‌ای در شهر نورنبرگ برگزار کردند؛ درست در همان مکانی که ارتش هیتلر مرتباً در آنجا رژه رفته بود. بسیاری که در آن کنگره حضور یافتند از شادی اشک ریختند! در سه کنگرهٔ «وقف الٰهی» سال ۱۹۸۹ در لهستان ۱۶۶٬۵۱۸ نفر شرکت کردند؛ اکثر حضار از اتحاد جماهیر شوروی، چکسلواکی و دیگر کشورهای بلوک شرق بودند. برخی از برادران و خواهران برای اولین بار در گردهمایی‌ای حضور یافته بودند که تعداد حضار بیش از ۱۵ تا ۲۰ نفر بود. همچنین شادی شرکت‌کنندگان را در کنگرهٔ بین‌المللی «تعالیم الٰهی» در سال ۱۹۹۳ واقع در کی‌یف اوکراین تجسّم کنید که ۷۴۰۲ نفر در آنجا تعمید گرفتند؛ بیشترین رقمی که در تاریخ شاهدان یَهُوَه ثبت شده است.—اشع ۶۰:۲۲؛ حج ۲:۷.
۱۰. چه کنگره‌ای برای شما به یادماندنی بوده است و چرا؟
۱۰ شاید برخی از کنگره‌های ناحیه‌ای یا بین‌المللی در دل و ذهن شما حک شده باشد. آیا اولین کنگره‌ای که در آن حضور یا تعمید یافتید به یاد دارید؟ این کنگره‌ها خاطراتی مهم برای شما در خدمت به خداست. برای این خاطرات ارزشی فراوان قائل باشید!—مز ۴۲:۴.
فرصت‌هایی برای شادی
۱۱. در گذشته، خدا چه نوع ترتیباتی برای گردهمایی قومش فراهم دید؟
۱۱ اسرائیلیان موظف بودند که سه بار در سال برای اعیاد یعنی عید فطیر، عید هفته‌ها (بعدها عید پِنتیکاست) و عید خیمه‌ها در اورشلیم به دور هم جمع شوند. در این رابطه خدا فرمان داده بود: «در هر سال سه مرتبه همهٔ ذکورانت به حضور خداوند یَهُوَه حاضر شوند.» (خرو ۲۳:۱۴-۱۷) بسیاری از مردان اسرائیلی به اهمیت این گردهمایی‌ها واقف بودند. از این رو، همراه با کل خانوادهٔ خود در این گردهمایی‌ها شرکت می‌کردند.—۱سمو ۱:۱-۷؛ لو ۲:۴۱، ۴۲.
۱۲، ۱۳. اسرائیلیان برای شرکت در اعیاد سالانه چه باید می‌کردند؟
۱۲ تجسّم کنید که خانواده‌های اسرائیلی برای رفتن به اورشلیم با چه دشواری‌هایی روبرو بودند. برای مثال یوسف و مریم برای سفر از ناصره به اورشلیم لازم بود ۱۰۰ کیلومتر بپیمایند. اگر شما در آنجا بودید و همراه خود بچه‌هایی خردسال داشتید، فکر می‌کنید چقدر طول می‌کشید تا به اورشلیم برسید؟ گزارش کتاب مقدّس در مورد عیسای نوجوان نشان می‌دهد که بستگان و دوستان اغلب با هم به اورشلیم سفر می‌کردند. احتمالاً لازم بود آنان در طی سفر با هم غذا بپزند و جایی مناسب برای خوابیدن تهیه بینند. با این حال، سفر به اندازهٔ کافی امن بود چرا که به عیسای ۱۲ساله تا حدّی آزادی داده شده بود. مطمئناً چنین جشن‌هایی فراموش‌نشدنی بود به ویژه برای کودکان و نوجوانان!—لو ۲:۴۴-۴۶.
۱۳ از آنجایی که شماری از اسرائیلیان در نقاط مختلف دنیا پراکنده شده بودند شرکت‌کنندگان این اعیاد از ملیت‌های مختلف بودند. در پِنتیکاست سال ۳۳ میلادی، یهودیان و نوکیشان یهودی از ایتالیا (روم)، لیبی، کْرِت، آسیای کوچک و بین‌النهرین به اورشلیم آمده بودند.—اعما ۲:۵-۱۱؛ ۲۰:۱۶.
۱۴. اسرائیلیان با شرکت در اعیاد سالانه چه فایده‌ای می‌بردند؟
۱۴ برای اسرائیلیان وفادار مهم‌ترین بخش از سفر این بود که یَهُوَه را در کنار هزاران هم‌ایمان پرستش کنند. احساس آن شرکت‌کنندگان چه بود؟ پاسخ این سؤال در راهنمایی یَهُوَه به قومش در رابطه با عید خیمه‌ها دیده می‌شود: «در عید خود شادی نما، تو و پسرت و دخترت و غلامت و کنیزت و لاوی و غریب و یتیم و بیوه‌زنی که درون دروازه‌هایت باشند. هفت روز در مکانی که خداوند برگزیند، برای یَهُوَه خدایت عید [خیمه‌ها] نگاه دار، زیرا که یَهُوَه خدایت تو را در همهٔ محصولت و در تمامی اَعمال دستت برکت خواهد داد، و بسیار شادمان خواهی بود.»— تث ۱۶:۱۴، ۱۵؛ مَتّی ۵:۳ خوانده شود.
دلیل ارزش قائل بودن برای کنگره‌های کنونی
۱۵، ۱۶. برای شرکت در کنگره‌ها چه ازخودگذشتگی‌هایی کرده‌اید و چرا چنین کاری ارزشش را داشته است؟
۱۵ حقیقتاً که گردهمایی‌ها در دوران باستان نمونه‌های خوبی است برای قوم خدا در روزگار ما! اگرچه طی قرن‌ها در برگزاری این گردهمایی‌ها تغییراتی بسیار به وجود آمده است، جوانب مهم کنگره تغییر نیافته است. در دوران باستان، شرکت‌کنندگان برای حضور در گردهمایی‌ها لازم بود ازخودگذشتگی کنند. امروزه نیز چنین است. با این حال، فواید حضور در این گردهمایی‌ها بسیار پر ارزش است. هدف اصلی چنین گردهمایی‌هایی هنوز پرستش خداست. اطلاعاتی که در این کنگره‌ها دریافت می‌کنیم باعث تقویت دوستی ما با خدا می‌شود. همچنین در کنگره‌ها ترغیب می‌شویم آموخته‌هایمان را به کار گیریم، از مشکلات دوری کنیم و اهداف معنوی را دنبال نماییم که باعث شادی‌مان می‌شود.—مز ۱۲۲:۱-۴.
۱۶ کنگره‌ها همیشه منشأ شادی بوده است. در بارهٔ کنگره‌ای بزرگ در سال ۱۹۴۶ چنین گزارش شد: «دیدن هزاران شاهد یَهُوَه در کنار هم بسیار هیجان‌انگیز بود. به خصوص زمانی که آهنگ ارکستری بزرگ به همراه آواز جمعیت در وصف و ستایش یَهُوَه، فضا را پر ساخته بود.» در ادامهٔ این گزارش آمده بود که بسیاری داوطلب شده بودند در بخش‌های مختلف کار کنند چون خدمت به برادران و خواهرانشان موجب شادی آنان می‌شد. آیا شما نیز در کنگره‌های ناحیه‌ای یا بین‌المللی چنین شادی‌ای را تجربه کرده‌اید؟—مز ۱۱۰:۳؛ اشع ۴۲:۱۰-۱۲.
۱۷. چه تغییراتی در سازماندهی کنگره‌ها داده شده است؟
۱۷ در سازماندهی کنگره‌ها تغییراتی داده شده است. برای مثال، برخی از برادران به یاد دارند که کنگره‌ها ۸ روز طول می‌کشید و شامل سه برنامه بود؛ برنامهٔ صبح، برنامهٔ بعدازظهر و برنامهٔ عصر! همچنین خدمت موعظه مرتباً بخشی از برنامه‌های کنگره بود. برخی از برنامه‌ها ساعت ۹ صبح آغاز می‌شد و اغلب تا ساعت ۹ شب طول می‌کشید. داوطلبان ساعات طولانی زحمت می‌کشیدند تا برای حضار صبحانه، نهار و شام تهیه کنند. امروزه روزهای کنگره‌ها کمتر و برنامه‌ها کوتاه‌تر شده است. همچنین حضار غذای خود را از قبل حاضر می‌کنند تا بتوانند حواس خود را کاملاً به برنامه‌های کنگره معطوف سازند.
۱۸، ۱۹. در انتظار کدام برنامه‌های کنگره‌ها هستید و چرا؟
۱۸ همیشه چشم‌انتظار برنامه‌هایی ویژه از کنگره‌ها هستیم. برای مثال، خوراک معنویِ «به موقع» از طریق سخنرانی‌ها و نشریات جدید فراهم می‌شود تا درکمان از پیشگویی‌های کتاب مقدّس و تعالیم آن بیشتر شود. (مت ۲۴:۴۵) از این نشریات جدید اغلب استفاده می‌شود تا اشخاص صادق به ارزش حقایق کتاب مقدّس پی ببرند. نمایش‌هایی که بر اساس کتاب مقدّس است، جوانان و بزرگسالان را برمی‌انگیزد تا یَهُوَه را با انگیزهٔ درست خدمت کنند و از روحیهٔ دنیا دوری نمایند. سخنرانی تعمید نیز فرصتی است تا اولویت‌های خود را در زندگی بازنگری کنیم و از دیدن کسانی که وقف خود را با تعمید نمایان می‌سازند، شاد شویم.
۱۹ بلی هزاران سال است که گردهمایی‌های بزرگ بخشی از پرستش پاک بوده است. این کنگره‌ها ما را ترغیب می‌کند تا در دوران سخت وفادارانه به یَهُوَه خدمت کنیم و بر خدمتمان بیفزاییم. به علاوه در این گردهمایی‌ها شاد می‌شویم، دوستانی جدید می‌یابیم و به مفهوم و ارزش برادری جهانی پی می‌بریم. کنگره‌ها یکی از مهم‌ترین طریق برای دریافت لطف و برکت یَهُوَه است. به حتم هر یک از ما می‌خواهد طوری برنامه‌ریزی کند که در تمام برنامه‌های کنگره حضور داشته باشد و از آن فایده ببرد.—امث ۱۰:۲۲.
[تصویر در صفحهٔ ۳۰]
کنگرهٔ بین‌المللی ۱۹۵۰ در شهر نیویورک
[تصویر در صفحهٔ ۳۲]
موزامبیک
[تصویر در صفحهٔ ۳۲]
کرهٔ جنوبی