سؤالات خوانندگان

آیا درست است که مسیحیان برای دفاع از خود در مقابل انسان‌های دیگر اسلحه‌ای مانند هفت‌تیر یا تفنگ داشته باشند؟‏

مسیحیان برای حفاظت از خود باید معقولانه و مطابق با اصول کتاب مقدّس عمل کنند.‏ این اصول نشان می‌دهد که مسیحیان برای دفاع از خود در مقابل انسان‌های دیگر نباید از اسلحه استفاده کنند.‏ حال این اصول را بررسی می‌کنیم.‏

جان انسان در دید یَهُوَه مقدّس است.‏ داوود مزمورنویس در رابطه با یَهُوَه گفت:‏ «نزد تو چشمهٔ حیات است.‏» (‏مز ۳۶:‏۹‏)‏ از این رو هنگامی که شخص مسیحی می‌خواهد از خود یا مایملک خود دفاع کند،‏ به هیچ وجه کاری نمی‌کند که سبب مرگ کسی شود و خون او را به گردن داشته باشد.‏—‏تث ۲۲:‏۸؛‏ مز ۵۱:‏۱۴‏.‏

البته شخص با هر وسیله‌ای می‌تواند سبب مرگ کسی شود،‏ ولی با استفاده از اسلحه‌ای مانند هفت‌تیر یا تفنگ به راحتی می‌تواند مرتکب چنین گناهی شود،‏ حال چه عمداً و چه تصادفاً.‏a به علاوه،‏ شخص مهاجم اغلب مضطرب و عصبانی است و با دیدن اسلحه ممکن است بیشتر تحریک شده،‏ کسی کشته شود.‏

هنگامی که عیسی در شب آخر زندگی‌اش،‏ از پیروانش خواست شمشیر حمل کنند،‏ منظورش این نبود که برای دفاع از خود شمشیر بکشند.‏ (‏لو ۲۲:‏۳۶،‏ ۳۸‏)‏ عیسی می‌خواست به آنان بیاموزد که حتی وقتی مورد حملهٔ گروهی مسلّح قرار می‌گیرند،‏ نباید دست به خشونت بزنند.‏ (‏لو ۲۲:‏۵۲‏)‏ آن شب وقتی پِطرُس گوش خادم کاهن اعظم را با شمشیر قطع کرد،‏ عیسی به او چنین فرمان داد:‏ «شمشیر خود را غلاف کن.‏» سپس اصلی را بیان کرد که تا به امروز مسیحیان را هدایت می‌کند:‏ «هر که شمشیر کشد،‏ با شمشیر نیز کشته شود.‏»—‏مت ۲۶:‏۵۱،‏ ۵۲‏.‏

مطابق با پیشگویی میکاه ۴:‏۳‏،‏ قوم خدا ‹شمشیرهای خود را برای ساختن گاوآهن می‌شکنند و نیزه‌های خویش را برای تهیهٔ ابزار باغبانی.‏›‏ صلحجویی مشخصهٔ مسیحیان حقیقی و هماهنگ با فرمان خدا می‌باشد.‏ پولُس نوشت:‏ «بدی را با بدی پاسخ مدهید.‏ .‏ .‏ .‏ اگر ممکن است تا جایی که به شما بستگی دارد،‏ بکوشید با همه در صلح و صفا باشید.‏» (‏روم ۱۲:‏۱۷،‏ ۱۸‏)‏ پولُس همیشه از این فرمان اطاعت کرد.‏ او حتی زمانی که با سختی‌های بسیار از جمله «خطر راهزنان» روبرو شد،‏ برای نجات جانش اصول کلام خدا را زیر پا نگذاشت.‏ (‏۲قر ۱۱:‏۲۶‏)‏ توکل او همیشه به خدا و حکمت الهی بود؛‏ حکمتی که در کلام خدا آمده است و «از اسلحهٔ جنگ» بهتر می‌باشد.‏—‏جا ۹:‏۱۸‏.‏

مسیحیان برای جان انسان بیش از اموال ارزش قائلند.‏ کلام خدا می‌گوید:‏ ‹اموال انسان به او زندگی نمی‌بخشد.‏› (‏لو ۱۲:‏۱۵‏)‏ از این رو اگر مسیحیان نتوانند با صحبت نرم و آرام دزدی مسلّح را منصرف کنند،‏ پند عیسی را به گوش می‌گیرند که گفت:‏ «با آدم شرور مقابله مکن.‏» برای این کار شاید لازم باشد که به اصطلاح «ردا» و «جامهٔ» خود را نیز به او بدهیم.‏ (‏مت ۵:‏۳۹،‏ ۴۰؛‏ لو ۶:‏۲۹‏)‏b البته پیشگیری از این اتفاق بهترین کار است.‏ اگر از «فخر به مال و منال» دوری کنیم و همسایگان ما را شاهدانی صلحجو بدانند،‏ احتمال چنین خطری کمتر است.‏—‏۱یو ۲:‏۱۶؛‏ امث ۱۸:‏۱۰‏.‏

مسیحیان وجدان دیگران را در نظر می‌گیرند.‏ (‏روم ۱۴:‏۲۱‏)‏ برخی مسیحیان اگر متوجه شوند که هم‌ایمانی برای دفاع از خود در مقابل انسان‌های دیگر اسلحه دارد شاید شوکه شوند و حتی لغزش بخورند.‏ حتی در کشورهایی که داشتن اسلحه ممنوع نیست،‏ شخص مسیحی به دلیل محبت به هم‌ایمانانش کاری نمی‌کند که سبب لغزش آن‌ها شود.‏—‏۱قر ۱۰:‏۳۲،‏ ۳۳؛‏ ۱۳:‏۴،‏ ۵‏.‏

مسیحیان سعی می‌کنند الگوی خوبی باشند.‏ (‏۲قر ۴:‏۲؛‏ ۱پطر ۵:‏۲،‏ ۳‏)‏ اگر شخصی مسیحی برای دفاع از خود در مقابل انسان‌های دیگر اسلحه داشته باشد،‏ پیران جماعت از کلام خدا به او پند می‌دهند.‏ اگر او باز هم اسلحه را نگه دارد،‏ دیگر الگویی خوب محسوب نمی‌شود و برای داشتن مسئولیت یا اختیارات خاص در جماعت واجد شرایط نیست.‏ این موضوع همچنین شامل مسیحی‌ای می‌شود که شغلش ایجاب کند اسلحه داشته باشد.‏ چنین شغلی برای مسیحیان مناسب نیست.‏c

هر مسیحی باید هماهنگ با اصول کتاب مقدّس خود تصمیم بگیرد که چگونه از خود،‏ خانواده و اموالش محافظت کند و چه نوع شغلی را بپذیرد.‏ یَهُوَه به دلیل حکمت بی‌کران خود و محبتش به انسان‌ها،‏ این اصول را به ما داده است.‏ مسیحیان بالغ برای قدردانی از محبت و لطف خدا تصمیم می‌گیرند که برای دفاع از خود در مقابل انسان،‏ اسلحه به دست نگیرند.‏ آنان می‌دانند که امنیت واقعی و پایدار نصیب کسانی می‌شود که به خدا توکل دارند و مطابق با اصولی که در کلام او آمده است زندگی می‌کنند.‏—‏مز ۹۷:‏۱۰؛‏ امث ۱:‏۳۳؛‏ ۲:‏۶،‏ ۷‏.‏