سؤالات خوانندگان
آیا حرف داوود وقتی در مزمور ۶۱:۸ گفت نام خدا را «تا ابد» ستایش می‌کند، اغراق‌آمیز بود؟
نه، به هیچ وجه؛ نوشتهٔ داوود درست و واقع‌بینانه بود.
به این آیه و چند آیهٔ مشابه توجه کنید. «برای ستایش نام تو تا ابد سرود می‌خوانم، و هر روز به قول‌هایی که به تو داده‌ام وفا می‌کنم.» «ای یَهُوَه، خدای من، با تمام دلم تو را ستایش می‌کنم، و تا ابد نامت را جلال می‌دهم.» «نامت را همیشه و تا ابد ستایش می‌کنم.»—مز ۶۱:۸؛ ۸۶:۱۲؛ ۱۴۵:۱، ۲.
داوود در این آیه‌ها اغراق نمی‌کرد و فکر نمی‌کرد که همیشه زنده می‌ماند. او می‌دانست که یَهُوَه گفته است گناه باعث مرگ می‌شود. او همچنین خود را یک گناهکار می‌دانست. (پیدا ۳:۳، ۱۷-۱۹؛ مز ۵۱:۴، ۵) به علاوه او آگاه بود که خادمان وفادار خدا مثل ابراهیم، اسحاق و یعقوب مرده بودند و این که خود او هم در نهایت می‌میرد. (مز ۳۷:۲۵؛ ۳۹:۴) پس در مزمور ۶۱:۸ منظور داوود این بود که مصمم است تا آخر عمر یَهُوَه را ستایش کند.—۲سمو ۷:۱۲.
بعضی از گفته‌های داوود در مورد زندگی و تجربیات خودش بود؛ مانند عناوینی که در ابتدای مزامیر ۱۸، ۵۱ و ۵۲ آمده است. داوود در مزمور ۲۳ یَهُوَه را به عنوان یک شبان می‌خواند که قومش را راهنمایی می‌کند، به آن‌ها نیروی تازه می‌دهد و از آن‌ها محافظت می‌کند. داوود هم، چنین شبانی بود. او می‌خواست ‹تمام روزهای زندگی‌اش› یَهُوَه را خدمت کند.—مز ۲۳:۶.
باید یادمان باشد که داوود به الهام یَهُوَه این آیات را می‌نوشت. نوشته‌های او شامل پیشگویی‌هایی می‌شد که بعدها به تحقق می‌رسید. مثلاً در مزمور ۱۱۰ داوود به زمانی اشاره کرد که سَرورش در آسمان ‹به دست راست خدا می‌نشیند› و قدرت زیادی دریافت می‌کند. سَرور داوود با این قدرت، دشمنان خدا را شکست می‌دهد و ‹ملت‌ها را داوری می‌کند.› داوود اینجا به یکی از نوادگانش یعنی مسیح اشاره می‌کند که قرار بود در آینده از آسمان پادشاهی کند و «تا ابد کاهن» باشد. (مز ۱۱۰:۱-۶) عیسی گفت که پیشگویی مزمور ۱۱۰ در مورد خودش است و این گفته در آینده تحقق می‌یابد.—مت ۲۲:۴۱-۴۵.
داوود به الهام خدا در مورد زمان خودش و آینده نوشت؛ یعنی زمانی که رستاخیز می‌یابد و می‌تواند یَهُوَه را تا ابد ستایش کند. بنابراین نوشته‌های مزمور ۳۷:۱۰، ۱۱ و ۲۹، هم در اسرائیل باستان به تحقق رسید و هم در آینده زمانی که خدا وعده‌هایش را عملی می‌کند، به تحقق خواهد رسید. بند ۸ از مقالهٔ «با من در بهشت خواهی بود» ملاحظه شود.
مزمور ۶۱:۸ و آیه‌های مشابه نشان می‌دهد که داوود می‌خواست یَهُوَه را تا پایان عمرش تمجید کند. همین‌طور این آیه‌ها نشان می‌دهند که وقتی یَهُوَه در آینده داوود را به زندگی برگرداند، داوود چه خواهد کرد.