Note
“ et après qu’on eut bu ”. En héb. il s’agit d’un vb. à l’inf. absolu, donc atemporel et impersonnel. LXX : “ et elle se plaça devant Jéhovah ”.
“ et après qu’on eut bu ”. En héb. il s’agit d’un vb. à l’inf. absolu, donc atemporel et impersonnel. LXX : “ et elle se plaça devant Jéhovah ”.