2 Samúéil

2 SAMÚÉIL

1 Nuair a bhí Sól tar éis bháis, d’fhill Dáiví ó ár na nAmailéiceach agus chaith dhá lá i Zicleag. 2 Ar an treas lá tháinig fear ón gcampa a bhí ag Sól. Bhí a chuid éadaigh stróicthe agus cré ar a cheann. Ar theacht chuig Dáiví dhó, chaith sé é féin os a chomhair agus thug ómós dó. 3 “Cá has ar tháinig tú?” d’fhiafraigh Dáiví de. “D’éalaigh mé as campa na nIosraelach,” ar sé. 4 “Cad a tharla? Inis dom,” arsa Dáiví leis. D’fhreagair sé: “Theith na daoine ó pháirc an áir agus thit a lán acu agus tá siad marbh. Tá Sól agus a mhac Iónátán marbh chomh maith.” 5 Ansin d’fhiafraigh Dáiví den óglach a thug an scéala: “Conas tá a fhios agat go bhfuil Sól agus a mhac Iónátán marbh?” 6 “Tharla ar Shliabh Ghiolboa mé,” d’fhreagair an t-óglach, “agus ba shiúd é Sól ina luí ar a shleá agus na carbaid agus na capaill ag brú air go dian. 7 D’fhéach sé siar agus chonaic mise agus ghlaoigh orm, agus d’fhreagair mé: ‘Anseo dom.’ 8 ‘Cé hé thú féin?’ ar sé liom. ‘Amailéiceach,’ arsa mise. 9 Dúirt sé ansin liom: ‘Seas os mo chionn agus maraigh mé mar tá speabhraídí tagtha orm cé go bhfuil an t-anam ionam ar fad fós.’ 10 Sheas mé os a chionn dá bhrí sin agus mharaigh mé é, mar bhí a fhios agam nach mairfeadh sé agus é ar lár. Ansin thóg mé an choróin a bhí ar a cheann, agus an bhraisléad a bhí ar a ghéag agus thug mé anseo go dtí mo thiarna iad.”

11 Ansin rug Dáiví ar a chuid éadaigh agus stróic sé iad. Na fir go léir a bhí ina chuideachta, rinne siad an rud céanna. 12 Bhí siad ag caoineadh agus ag mairgnigh agus ag déanamh troscaidh go tráthnóna mar gheall ar Shól agus a mhac Iónátán, mar gheall ar phobal an Tiarna agus ar theaghlach Iosrael agus an bás le claíomh a imríodh orthu.

13 Ansin dúirt Dáiví leis an óglach a thug an scéala chuige: “Cad as duit?” “is mac duine dheoranta, Amailéiceach mé,” ar sé. 14 Dúirt Dáiví: “Conas nárbh eagal leat do lámh a shíneadh chun ungthach an Tiarna a scrios?” 15 Ansin ghlaoigh Dáiví ar dhuine dá shaighdiúirí: “Gabh i leith,” ar sé; “treascair é.” Bhuail agus mharaigh. 16 “Go dtaga do chuid fola sa mhullach ort féin,” arsa Dáiví, “mar thug do bhéal féin fianaise i d’aghaidh, á rá: ‘Mharaigh mé fear ungtha an Tiarna.’”

17 Ansin chaoin Dáiví Sól agus a mhac Iónátán leis an gcaoineadh seo leanas. 18 Dúirt sé é a mhúineadh, dá ghruama é, do chlann Iúdá. Féach, tá sé scríofa i Leabhar na bhFiréan. Mar seo a dúirt sé:

21 A Shléibhte Ghiolboa,