Sailm

4 [4:2] Éist liom is mé ag éamh ort, a Dhia na fíréantachta.

D’fhuascail tú mé ó mo phianpháis, éist liom go trócaireach.

2 [4:3] A fheara, cá fhad dom faoi mhíchlú agus náire,

agus sibhse ag tabhairt taitnimh don bhaois is don éitheach?

3 [4:4] Is é an Tiarna a roghnaíonn dó féin an duine diaga:

éistfidh an Tiarna nuair a ghlaofaidh mé air.

4 [4:5] Bíodh eagla oraibh; ná peacaigí, déanaigí machnamh in bhur leaba.

5 [4:6] Déanaigí íobairtí córa, bíodh bhur ndóchas sa Tiarna agaibh.

6 [4:7] Is iomaí duine á rá: “Cé a nochtfaidh nithe fónta dúinn?

Ardaigh solas do ghnúise os ár gcionn, a Thiarna.”

7 [4:8] Is mó a chuir tusa d’aoibhneas i mo chroí

ná iad siúd de bharr flúirse aráin agus fíona.

8 [4:9] Rachad a luí faoi shuaimhneas: déanfad codladh go sámh,

óir is tú amháin, a Thiarna, a choimeádann ó bhaol mé.