Cóheilit

12 Cuimhnigh ar do chruthaitheoir le linn d’óige,

sula dtaga na drochlaethanta,

agus go ndruide blianta na seanaoise leat,

a ndéarfaidh tú fúthu: “Ní bhainim aon sásamh astu”;

2 sula ndorchaítear ar an ngrian agus ar sholas an lae,

ar an ngealach agus ar na réaltaí,

agus sula bhfille na néalta tar éis na fearthainne;

3 nuair a bhíonn coimeádaithe an tí ar crith

agus na fir láidre cromtha síos;

nuair a stadann na meilteoirí mná den obair

de bhrí nach bhfuil ach roinnt bheag díobh ann;

nuair nach bhfeictear níos mó an bhantracht

a bhíodh ag féachaint amach an fhuinneog;

4 nuair a dhúntar doirse na sráide

agus go dtéann glór an mhuilinn in isle brí;

nuair a bhíonn guth na héanlaithe [ina thost]

agus nach gcloistear na héin cheoil níos mo;

5 nuair a bhíonn eagla ar dhuine roimh arda

agus scanradh air siúl sa tsraid;

nuair a bhíonn an crann almóinne faoi bhláth

agus an dreoilín teaspaigh ag éirí malltriallach

agus caor na cupraisce gan éifeacht;

óir tá an duine ag triall ar an áitreabh síoraí

agus siúlann na caointeoirí mórthimpeall na sráideanna;

6 sula ngearrtar an corda airgid

agus go ndéantar smidiríní den bhabhla óir;

sula mbristear an crúiscín ag an tobar

agus go scaoiltear an roth ar an bhfuarán;

7 sula bhfille an deannach ar an talamh mar a raibh sé tráth

agus anáil na beatha ar Dhia a bhronn í.

8 Baois na baoise, a deir Cóheilit; níl in aon ní ach baois.