Íseáia

Is iad na spéartha mo chathaoir ríoga

agus an talamh stól mo chos!

Cá bhfuil an teach a d’fhéadfadh sibh a thógáil dom?

Cén áit a dhéanfadh cónaí dom?

2 Na rudaí seo ar fad is de dhéantús mo láimhe iad;

is liom féin an t-iomlán, briathar an Tiarna.

Ach an té a dtugaimse aird air,

is é an bochtán é agus fear an chroí bhrúite,

an té a bhfuil urraim aige do mo bhriathar.

3 An té a íobraíonn mart, agus a leagann duine mar an gcéanna,

a mharaíonn uan agus a thachtann madadh,

a ofrálann arbhar, agus a thoirbhríonn fuil mhuice,

a dhónn túis mar chuimhneachán, agus a thugann ómós d’íola,

tá a mbealach féin roghnaithe ag a leithéidí,

agus dúil a n-anama ina gcuid gráiniúlachta.

4 Ar an gcuma chéanna, roghnóidh mé féin amhgar dóibhsean,

agus tarraingeoidh mé orthu na rudaí is mó is eagal leo.

Óir ghlaoigh mé agus níor fhreagair aon duine,

labhair mé agus ní raibh aon duine ag éisteacht.

Rinne siad an rud a b’olc i mo shúile,

agus an rud a thaitneodh liom, níorbh áil leo.

5 Éistigí le briathar an Tiarna,

sibhse a bhfuil urraim agaibh dá bhriathar

Bhur muintir féin gur fuath leo sibh,

agus a thugann droim láimhe libh de dheasca m’ainm,

deir siad: “Taispeánadh an Tiarna a ghlóir,

go bhfeicimid sibh ag déanamh gairdis.”

Ach is orthu féin a bheidh an náire.

6 An ghlóraíl agus an ghlafarnach sin sa chathair,

an glór ag teacht ón Teampall,

glór an Tiarna is ea é

agus é ag baint sásaimh as a naimhde.

7 Bean a bhreith clainne gan tinneas

agus mac a shaolú gan bheith i bpriacal!

8 Cé a chuala trácht ar a leithéid,

cé a chonaic a leithéid riamh?

An saolaítear tír in aon lá amháin,

an dtugtar náisiún chun breithe d’aon uain amháin?

Ach níor luaithe Síón ina luí seoil

ná thug sí clann mhac ar an saol!

9 An dtabharfaidh mé chun breithe, gan an bhreith a thabhairt chun críche?

a deir an Tiarna.

Mise a ghin, an ndúnfaidh mé an bhroinn?

a deir do Dhia.

10 Bíodh lúcháir ort, a Iarúsailéim,

bíodh áthas oraibh, a lucht na páirte, mar gheall uirthi!

Gáirigí le gairdeas mar gheall uirthi,

sibh uile a raibh éide bhróin oraibh ina diaidh!

11 Ionas go dtálfar bhur sáith oraibh

ó chíocha na sólás,

ionas go mblaisfidh sibh go fonnmhar

de dhiúl a glóire.

12 Óir is mar seo a deir an Tiarna:

Cuirfidh mé an tsíocháin uaim

ag triall uirthi mar bheadh abhainn ann,

agus ar nós tuile ag sceitheadh thar bruacha

saibhreas na gciníocha.

Beidh a leanaí cíche á n-iompar ar an leis

agus á luascadh ar ghlúine.

13 Mar a bheadh máthair ag cur páiste chun suaimhnis,

mise chomh maith, tabharfaidh mé suaimhneas daoibhse.

(In Iarúsailéim a gheobhaidh sibh suaimhneas.)

14 Ar a fheiceáil daoibh, beidh lúcháir ar bhur gcroí,

agus beidh bhur gcnámha chomh húr le geamhar féir.

Léireoidh an Tiarna a neart dá sheirbhísigh

agus cuirfidh a naimhde aithne ar a fhearg.

15 Óir féach, tá an Tiarna ag teacht i gcaor thine

agus a charbadra ar nós guairneán gaoithe,

chun a chuid feirge a scaoileadh ina fraoch,

agus a aithis in aon bharr amháin lasrach.

16 Mar tá an Tiarna chun breith a thabhairt le tine,

chun an cine daonna a chiontú lena chlaíomh,

agus marófar mórán leis an Tiarna.

17 An dream a choisreacann agus a ghlanann iad féin i ngairdíní,

duine i ndiaidh an duine i bhfáinne draíochta,

a itheann feoil mhuice agus luchóg agus péisteanna gránna,

béarfaidh drochchríoch ar an iomlán acu,

briathar an Tiarna.

22 Óir na spéartha nua agus an talamh nua

atá á gcruthú agam,

díreach mar a bheidh siadsan buan i mo láthair, briathair an Tiarna,

is amhlaidh a bheidh bhur gcine agus bhur n-ainm buan chomh maith.

23 Mí in aghaidh na míosa le teacht na ré nua,

agus seachtain in aghaidh na seachtaine lá na sabóide,

tiocfaidh an cine daonna go léir ag sléachtadh i mo láthair,

a deir an Tiarna.

24 Agus nuair a théann siad amach,

feicfidh siad corpáin na ndaoine sin

a rinne ceannairc i m’aghaidh.

A gcnumhóg siúd, ní rachaidh in éag

ná a dtine ní mhúchfar

ábhar gránach a bhéas iontu ag an gcine daonna go léir.