Sailm

91 An té a chónaíonn i ndaingean an Té is Airde,

a mhaireann faoi scáth an Uilechumhachtaigh,

2 deir sé leis an Tiarna: “Mo dhídean is mo dhaingean tú;

mo Dhia ina bhfuil mo dhóchas.”

3 Saorfaidh seisean thú ar ghaiste an fhoghlaera,

ós é atá [ar tí do mhillte].

4 Déanfaidh sé díon duit lena eiteoga,

agus rithfidh tú chuige faoina sciatháin.

5 Ní eagal duit uamhan na hoíche,

ná an tsaighead a scaoiltear sa lá,

6 ná an phlá a thriallann sa dorchacht,

ná an sciúirse a mhilleann um nóin

7 Ar a shon go dtitfeadh míle le d’ais,

agus deich míle ar do dheis,

ní thiocfaidh sé i do ghaobhar ná i do ghaire,

óir is sciath duit agus is lúireach a dhílse.

8 Óir ní gá duit ach féachaint i do thimpeall,

chun go bhfeice tú cúiteamh na bpeacach.

9 Óir is tú a dúirt: “A Thiarna, mo dhídean tú!”

agus a rinne caiseal den Neach is Airde.

10 Ní thiocfaidh aon urchóid i d’aice,

ná aon phlá i gcóngar do bhotha,

11 Óir thug sé ordú dá aingil i do thaobh:

tú a chosaint i do shlite go léir.

12 Iompróidh siad thú lena lámha

sula mbuailfeá do chos in aghaidh cloiche.

13 Satlóidh tú ar an leon is ar an nathair;

gabhfaidh tú de chosa sa leon óg is sa dragan.

14 De bharr a dhilghrá dom déanfaidh mé a shaoradh,

agus a dhíonadh toisc gur admhaigh sé m’ainm.

15 Nuair a ghlaofaidh sé orm déarfaidh mé: “Táim i d’fhochair.”

Déanfaidh mé é a shaoradh agus a onórú in am a bhuartha.

16 Déanfaidh mé é a shásamh le fad saoil a thabhairt dó;

agus déanfaidh mé mo shlánú a nochtadh dó.