Seanfhocail

2 Táimse, ní foláir, ródhúr le bheith daonna

níl tuiscint duine agam.

3 Níor foghlaim mé eagna,

ná ní bhfuair mé aithne ar an Aon Naofa.

4 Cé a chuaigh suas ar neamh agus a thuirling arís?

Cé a cheap na gaoithe ina mháma?

Cé a ghabh na huiscí ina bhrat?

Cé a chuir bonn faoi chríocha na cruinne?

Céard is ainm dó féin agus céard is ainm dá mhac?

Ar ndóigh is eol duit!

5 Gach briathar a labhraíonn Dia, seasann sé trial na fírinne;

is sciath é do gach duine a théann ar a choimirce.

6 Ná cuir lena bhriathra,

ar eagla go lochtódh sé thú agus go dtaispeánfadh sé gur bréagadóir thú.

7 Dhá ní a iarraim ort,

ná ceil orm iad sula bhfaighe mé bás:

8 Coinnigh i bhfad uaim an t-éitheach agus an bhréag;

ná tabhair dom saibhreas ná daibhreas,

ach cothaigh mé leis an mbia is cuí dom,

9 Ar eagla go mbeinn sách agus go séanfainn thú,

agus go ndéarfainn: “An Tiarna? – cé hé féin?”

Nó go mbeinn bocht agus go ndéanfainn goid,

agus go maslóinn ainm mo Dhé.

10 Ná déan daor a ghearán lena mháistir,

le heagla go gcuirfeadh sé mallacht ort agus go mbeadh thiar ort dá bharr.

11 Tá pór ann a chuireann mallacht ar a n-athair,

agus nach gcuireann beannacht ar a máthair.

12 Agus pór atá glan, dar leo féin,

ach nár níodh fós as a mbrocamas.

13 Tá pór na súl uaibhreach ann,

le mór níos fiú i ngach tógáil súile.

14 Tá pór ann le claímhte mar fhiacla,

agus sceana mar ghialla acu,

Leis na boicht a alpadh agus a scrios de chlár na cruinne;

agus lucht na gannchúise a shlogadh agus a scuabadh ó chomhluadar daoine.

15 Tá beirt iníon ag an lia,

“Tabhair, tabhair,” a ghlaonn siad.

Tá trí nithe nach féidir a shasamh,

agus ceithre cinn nach ndeir riamh: “Is leor sin”:

16 Seól, an bhroinn aimrid,

an talamh nach féidir a sháitheadh le huisce,

agus an tine nach ndeir riamh: “Is leor sin.”

17 An tsúil a fhéachann le fonóid ar a athair,

agus le drochmheas ar [mháthair a bhíonn ag dul in aois],

piocfaidh fiacha an mhachaire amach í,

agus alpfaidh na badhbha í.

18 Tá trí nithe a théann díom a thuiscint,

agus ceithre cinn nach mbainim ciall astu:

19 Bealach iolair sa spéir,

bealach nathrach ar an gcarraig,

bealach loinge i lár na mara,

agus bealach fir le maighdean.

20 Seo é bealach an adhaltraigh mná:

itheann sí bia agus glanann a béal

agus deir: “Ní dhearna mé aon ní as an tslí.”

21 Baineann trí nithe crith as an talamh,

agus tá ceithre cinn nach féidir leis cur suas leo:

22 Daor nuair is rí,

daoi nuair is sáitheach,

23 Bean thréigthe, nuair a phósann,

agus daoirseach nuair a thógann [sí áit] a máistreása.

24 Tá ceithre nithe ar an talamh atá bídeach,

ach is acu atá togha na gaoise:

25 Na seangáin, treibh gan neart iad,

ach sa samhradh déanann siad deimhin dá soláthar:

26 Na coiníní carraige, treibh gan chosaint iad,

ach cuireann siad fúthu sna carraigeacha.

27 Na lócaistí, níl rí orthu,

ach máirseálann siad go léir faoi dhea-eagar.

28 An t-earc luachra, d’fhéadfá greim a fháil air i do láimh,

ach gnáthaíonn sé páláis ríthe.

29 Tá trí nithe ann le céim mhaorga,

agus ceithre cinn go deimhin le hiompar stáidiúil:

30 An leon, an gaiscíoch ar na hainmhithe,

nach dtugann cúl le haon ní;

31 An coileach ag starrfach i measc na gcearc,

an pocán, taoiseach an tréada,

agus an rí [ag aitheasc] a phobail.

32 Má bhí sé de bhaois ionat dul le mire,

agus go bhfuil aiféala anois ort,

buail bos ar do bhéal;

33 Óir déantar cuigeann le maistriú,

tagann fuil as an tsrón nuair a bhrúitear í,

agus tagann aighneas as an bhfearg nuair a adhntar í.