Habacúc

2 Tá cloiste agam, a Thiarna, i dtaobh d’éachtaí;

a Thiarna, cuireann do chuid oibre eagla orm.

Déan arís í lenár linn féin;

lenár linn féin nocht dúinn í athuair.

D’ainneoin tú a bheith suaite le fearg

cuimhnigh ar an trócaire a dhéanamh.

3 Tá Dia ag teacht as Téamán,

agus an tAon Naofa ó Shliabh Phárán. Selah

Folaíonn a mhaorgacht na spéartha

agus líontar an talamh dá ghlóir.

4 Is cosúil leis an solas a dhealramh;

as a lámha bladhmann gathanna gealáin.

Is ansin atá a chumhacht faoi cheilt.

5 Ar a aghaidh amach gabhann an phlá;

tá an fiabhras ag gluaiseacht lena shála.

6 Nuair a sheasann sé critheann an talamh.

Le leagan a shúl croitear na náisiúin.

Bogtar na sléibhte síoraí óna n-áit;

cromann na beanna bithbhuana síos,

a sheanbhealaí riamh anall.

7 Feicim bothanna Chúiseáin ar lár,

agus pailliúin Thír Mhidián ar crith.

8 An bhfuil tú i bhfeirg leis na haibhneacha, a Thiarna?

An in aghaidh na mara a lasann do chonfadh,

go dtagann tú ag marcaíocht ar do chapaill,

nó ar scuaine de do charbaid chaithréimeacha?

9 Tógann tú do bhogha as a chumhdach:

cuireann tú saigheada lena shreang. Selah

Scoilteann tú an talamh le srutháin.

10 Nuair a fheiceann na sléibhte thú, creathnaíonn siad.

Scuabann na tuilte tréana ar aghaidh.

Ligeann an duibheagán búir;

ardaíonn sé a lámha chun neimhe.

11 Fanann an ghrian agus an ghealach ina n-áitreabh

ó sholas do shaighead eitilte

agus ó loinnir do ghathanna ruithnigh.

12 Réabann tú tríd an domhan go fraochmhar;

satlaíonn tú ar na náisiúin le corp feirge.

13 Gabhann tú amach chun do phobal a shábháil,

chun d’ungthach féin a shlánú.

Tá barr theach an drochdhuine briste agat

agus a bhunsraith nochta go dtí an charraig. Selah

14 Le do shaigheada pollann tú ceann a laochra,

a thagann dár scaipeadh [le gártha áthais,]

amhail is go raibh siad chun ainniseoir éigin

a dhíothú go danartha ina n-uachais.

15 Pasálann tú an mhuir le do chapaill

trí bhorradh na n-uiscí doimhne.

16 Tá cloiste agam; tá mo chroí corraithe;

critheann mo bheola leis an nglór;

leathnaíonn críonlobhadh trí mo chnámha

agus lúbann mo chosa fúm.

Fanaim go ciúin le lá na buartha

atá le breacadh ar lucht ár n-ionsaithe.

17 Óir ní thiocfaidh an crann fígí i mbláth;

ní bheidh caor le fáil ar na fíniúna;

rachaidh de thoradh an chrainn olóige;

ní thabharfaidh na goirt aon bhia;

ní fhágfar caora sa chró

nó bó ar bith sa bhuaile.

18 Ach lúcháirfidh mise sa Tiarna,

déanfaidh mé gairdeas i nDia, mo Shlánaitheoir.

19 Is é an Tiarna Dia mo neart;

tugann sé dom luathchosa eilite;

cuireann sé mé ag céimniú

go daingean buach ar na harda.

Do stiúrthóir an chóir: ar ghléasanna téadacha.