AMHRÁN 134
Is Iontaobhas Ó Dhia Iad Páistí
1. Nuair a cheap-tar fear mar a-thair
A-gus bean mar mhá-thair mhuir-neach dá clann,
Ní mis-te dóibh a bheith ag cuimh-neamh,
Nach mbain-eann sé leo féin a-mháin.
Tá com-aoin or-thu ag Ie-ho-va,
An Fhoin-se fíor don bhea-tha is don ghrá;
A thug-ann treoir do thuis-mi-theoir-í
Níl Comhair-leoir eil-e mar é le fáil.
(CURFÁ)
Ion-taobh-as nao-fa iad ár bpáis-tí;
Tá bea-tha luach-mhar in do dhóid.
Níl gar níos fearr a dhéan-fá dóibh-sean,
Ná teag-asc Dé a mhúin-eadh dóibh.
2. Ní mór ord-ai-the Ie-ho-va
A bheith grean-ta dain-gean, docht ar do chroí.
Is tú ag teag-asc mac nó i-níon,
Is é do dhual-gas iad a ríomh.
Déan iad a aith-ris ar na bóith-re,
Is tú ag éir-í nó ag dul a luí.
San am le theacht, beidh siad sa gcuimh-ne,
Mar fhór-sa díl-seacht-a dóibh sa saol.
(CURFÁ)
Ion-taobh-as nao-fa iad ár bpáis-tí;
Tá bea-tha luach-mhar in do dhóid.
Níl gar níos fearr a dhéan-fá dóibh-sean,
Ná teag-asc Dé a mhúin-eadh dóibh.
(Féach freisin ar Deot. 6:6, 7; Eif. 6:4; 1 Tiom. 4:16.)