Matié

17 Sis jou apré, Jézi mennen Piè, Jak épi frè’y, Jan, apa anlè an montann ki té wo toubannman. 2 É sé la i chanjé douvan yo : fidji’y koumansé briyé kon solèy-la épi rad-li vini kléré kon limiè. 3 Sibitman, Moyiz épi Éli parèt, é yo té ka palé épi’y. 4 Alò Piè di Jézi : « Senyè, sé an bon bagay nou tout isiya. Si ou lé man ké monté twa tant, yonn ba’w, yonn ba Moyiz, é yonn ba Éli. » 5 Toupandan i té ka palé, an niyaj plen limiè kouvè yo é an vwa ki té ka sòti an niyaj-la di : « Mi Yich-mwen, sé pa ti enmen man enmen’y, mwen kontan’y menm. Kouté’y. » 20 I réponn yo : « Sé pas zòt pa ni kont lafwa-zòt. Men fwanch vérité man ka di zòt, si zòt ni lafwa gwosè an ti grenn moutad, zòt ké di montann-tala : “Sòti isiya, alé laba-a”, é i ké fè’y. Pa ni ayen zòt pé ké kapab fè. »