Genèse

4 Adan kouché ké Èv, so madanm, é i tonbé ansent. Lò Kayen fèt, Èv di : « Mo fè roun ti garson grasa Jéova. » 2 Apré sa, i fè Abèl, frè Kayen. Abèl divini roun bèrjé é Kayen té ka travay latè. 3 Roun jou, Kayen pran sa i té rékòlté é i mennen sa ofrann-an pou Jéova. 4 Abèl, li menm, pran plizyèr prémyé pitit annan so troupo ké yé lagrès. Jéova asèpté Abèl ké sa i té bay, 5 mé i pa asèpté ni Kayen ni so ofrann. Akoz di sa, Kayen lévé faché é so dé bra té kasé. 6 Atò, Jéova di Kayen : « Poukisa to kòlè é to dé bra kasé konsa ? 7 Si to ka fè sa ki byen, ès mo pa ké viré asèpté to ? Parkont, si to pa ka fè l’, péché-a la ka antann to, é i lé asiz anlè to ; mé ès to ké rivé pran pyé asou li ? » 8 Apré sa, Kayen di so frè Abèl : « Annou alé lakanpagn. » É toupannan yé té lakanpagn, Kayen volé asou so frè Abèl épi i tchwé l’. 10 Mé i di : « Kisa to fè la ? Kouté ! Disan to frè ka rélé dipi atè-a jis douvan mo.