Άσμα Ασμάτων
7 «Τι ωραία που είναι τα πόδια σου μέσα στα σανδάλια σου,
αρχοντοπούλα μου!
Οι καμπύλες των μηρών σου είναι σαν στολίδια,
φτιαγμένα από χέρια τεχνίτη.
2 Στρογγυλή κούπα ο αφαλός σου.
Ας μην της λείψει ποτέ το ανάμεικτο κρασί.
Σωρός από σιτάρι η κοιλιά σου,
τριγυρισμένος από κρίνα.
3 Τα δυο σου στήθη είναι σαν δυο μικρές γαζέλες,
δίδυμες.+
4 Ο λαιμός σου+ είναι σαν πύργος από ελεφαντόδοντο.+
Η μύτη σου είναι σαν τον πύργο του Λιβάνου,
που βλέπει προς τη Δαμασκό.
5 Το κεφάλι σου σε στεφανώνει σαν τον Κάρμηλο,+
Ο βασιλιάς έχει γοητευτεί* από τα κυματιστά μαλλιά σου.
6 Πόσο όμορφη και πόσο ευχάριστη είσαι,
κοπέλα αγαπημένη, πάνω από όλες τις εξαίσιες απολαύσεις!
7 Η κορμοστασιά σου μοιάζει με φοίνικα
και τα στήθη σου με τσαμπιά από χουρμάδες.+
8 Είπα: “Θα σκαρφαλώσω στον φοίνικα
να πιάσω τους μίσχους των καρπών”.
Ας είναι τα στήθη σου σαν τσαμπιά από σταφύλια,
η ανάσα σου ευωδιαστή σαν μήλα
9 και το στόμα* σου σαν το καλύτερο κρασί».
«Ας κατεβαίνει αυτό ευχάριστα για τον αγαπημένο μου,
ρέοντας απαλά στα χείλη εκείνων που κοιμούνται.
10 Εγώ είμαι του αγαπημένου μου,+
και εκείνος ποθεί εμένα.
12 Ας σηκωθούμε νωρίς και ας πάμε στα αμπέλια
να δούμε αν βλάστησε* το κλήμα,
αν άνοιξαν τα λουλούδια,+
αν άνθισαν οι ροδιές.+
Εκεί θα σου εκδηλώσω την αγάπη μου.+
Και τους καινούριους και τους παλιούς,
αγαπημένε μου, για εσένα τους έχω φυλαγμένους.